Holy Motors

Ο κύριος Οσκάρ περνά ένα 24ωρο σε μια τεράστια λευκή λιμουζίνα στο Παρίσι και υποδύεται (;) εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους και επαγγέλματα σε συνεχή «ραντεβού» όπως τα ονομάζει η μεσήλικη γυναίκα-οδηγός του.
Holy Motors - κριτική ταινίας

Tα ιερά και τα όσια

Η ταινία ξεκινά με τον ίδιο τον δημιουργό της να ξυπνά –ή να ονειρεύεται- και να ανοίγει μια μυστήρια πόρτα στον τοίχο που τον οδηγεί σε μια κινηματογραφική αίθουσα, γεμάτη από θεατές, να παρακολουθούν μια κλασική ταινία του βωβού κινηματογράφου. Αμέσως μετά ο κύριος Οσκάρ (το μεσαίο όνομα του Καράξ) θα μπει στην λευκή λιμουζίνα του και θα ξεκινήσει το πιο «αλλόκοτο» και σουρεαλιστικό επάγγελμα που έχετε δει στο σινεμά. Οι λιμουζίνες, όπως είπε ο σκηνοθέτης, είναι εκεί για να τις βλέπεις αλλά δεν ξέρεις ποτέ ποιός -και τι- κρύβεται μέσα.

Οσοι έχετε διαβάσει τις ανταποκρίσεις από το τελευταίο φεστιβάλ των Καννών είτε διαβάζετε τους διθύραμβους των ξένων Μέσων, πάνω-κάτω, ξέρετε τις σας περιμένει. Οι ανυποψίαστοι θα πρέπει να έχετε ανοιχτά.. μυαλό και καρδιά. Ενα είναι σίγουρο: o Kαράξ ήθελε να κάνει μια ταινία όπως ήθελε αυτός, και το πέτυχε. Του πήρε 13 χρόνια, αλλά ο 52χρονος πλέον Γάλλος δημιουργός, τόλμησε να τα βάλει με το ίδιο το σινεμά! Να προκαλέσει τα όριά του, να θέσει ερωτήματα για την ψευδαίσθησή του, την ερμηνεία των ηθοποιών, να δείξει το αλλόκοτο ως φυσιολογικό, να έχει πλήρη ελευθερία στην... αναρχία και στο δικό του όραμα, χωρίς να έχει σημασία αν πιστεύεις ή όχι σε αυτό.

Τα ραντεβού του Οσκάρ είναι μέγα μυστήριο. Είναι στημένα, είναι αληθινά; Πως πεθαίνει και μετά ξανασυνεχίζει; Πως μπαίνει στις ζωές των ανθρώπων. Ο ηθοποιός-φετίχ του Λεός, Ντενί Λαβάν, δεν λείπει από καμία σκηνή, παίζοντας στο... όριο, 11 χαρακτήρες. Δολοφόνο, ανάπηρη γριά, ετοιμοθάνατο γέρο, τρελάρα που τρώει λουλούδια και ζει σε σπηλιά, πατέρα, οικογενειάρχη. Η ερμηνεία του δεν έχει μέτρο σύγκρισης, καθώς δεν θυμόμαστε κάτι παρόμοιο από συνάδελφό του! Τίποτα δεν σε προειδοποιεί το τι θα συμβεί, καθώς η ταινία δεν έχει τίποτα συμβατικό στην αφήγησή της, αλλά μισή ώρα μετά θα μπεις και συ στη... λιμουζίνα. Kάθε σκηνή-ραντεβού, θα μπορούσε να είναι μια αυτόνομη ταινία. Δείχνουν ασύνδετες, αλλά ουσιαστικά η σκηνοθετική γραμμή –δεν αλλάζει ποτέ και είναι αυτή που αφήνει οποινδήποτε θεατή να μπορεί να την παρακολουθήσει.

Σαν παιδί του Ντέιβιντ Λιντς αν μας επιτρέπετε μια άτυπη σύγκριση, χωρίς αλλόκοτες λήψεις, ή ζαλιστικά πλάνα. Αλλες φορές γελάς, άλλες σοκάρεσαι, άλλες ίσως αδιαφορήσεις, συγκινηθείς αλλά να βαρεθείς, δύσκολο. Ο Καράξ δεν θέλει να διαφοροποιηθεί από κάθε άλλη ταινία που ζητά το δικό της κοινό. Περιμένει να κριθεί κι αυτός. Στο μέσο περίπου η εμφάνισή του Πικολί ως –πιθανό- αφεντικό, δίνει ίσως απαντήσεις σε αυτό. Τον ρωτά «Τι είναι αυτό που σε κάνει να συνεχίζεις Οσκάρ;» και εκείνος απαντά: «Η γοητεία του να υποδύομαι». Πικολί: «Γοητεία; Λένε ότι είναι στο μάτι του θεατή…» και η απάντηση « Kι αν δεν υπάρχουν άλλοι θεατές;». Ο Λαβάν τα παίρνει όλα πάνω του, ενώ η μικροί ρόλοι της Μινόγκ και Μέντες είναι ικανοί να τους δώσουν μια νέα κινηματογραφική καριέρα!

Με τόσες εικόνες, πληροφορίες και ταινίες που καταναλώνουμε καθημερινά, αν μια ταινία «τυπώσει» στο μυαλό 2,3 σκηνές και να σου θυμίσει γιατί σου αρέσει το σινεμά, είναι πια αρκετό. Οσο για τον τίτλο, θα πρέπει να περιμένετε την τελευταία σκηνή...

Γιάννης Λυμπέρης

Πρώτη δημοσίευση: 22 Nov 2012, 12:56
Ενημέρωση: 29 Nov 2012, 15:08
Τίτλος:
Holy Motors (Holy Motors)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
115
Εταιρία διανομής: 
Release: 
22 Νοεμβρίου 2012

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
20 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos