Evil dead

Αχρείαστο

H συζήτηση πάντα ανάβει όταν πρόκειται για remake κλασικής ταινίας, πόσο μάλλον για το επαναλανσάρισμα ενός πρωτοπόρου στο είδος του φιλμ όπως το Evil Dead/1981. H πρώτη ταινία και οι δύο επακόλουθες της τριλογίας αποτέλεσαν το εφαλτήριο για την καριέρα του Σαμ Ραϊμι και συνδύασαν φαντασία και τρόμο καθορίζοντας εκ νέου το είδος μετά το overdose των σλάσερ που κυριάρχησαν στα τέλη των 70s και τις αρχές των 80s.

Στη σύγχρονη εκδοχή του Ουρουγουανού Αλβάρεζ (με τον Ραϊμι και τον original πρωταγωνιστή Μπρους Κάμπελ στην παραγωγή) η πρώτη διαφορά έχει να κάνει με το μπάτζετ που ανήρθε στο ιλιγγιώδες ποσό των $14 εκατομμυρίων, δολλαρίων όταν σκεφτεί κανείς πως η πρώτη ταινία γυρίστηκε με μόλις $375 χιλιάδες. Αν όμως το μικρό μπάτζετ οδήγησε τον Ραϊμι και τους συνεργάτες του να βρουν δημιουργικούς τρόπους έκφρασης, στην παρούσα έχουμε κυριολεκτικά οικονομική αιμοραγία. Πού πήγε άραγε τόσο χρήμα; Σίγουρα όχι στους ηθοποιούς των οποίων οι προσπάθειες είναι φιλότιμες αλλά απλά δεν ξεπερνιέται ο Μπρους. Μήπως στα εφέ; Σας διαβεβαιώ πως όσο CGI και να χρησιμοποιεί η ταινία, το αναλογικό make up του 1981 φαίνεται σκάλες ανώτερο. Κι ενώ το πρωτότυπο σενάριο έδενε την πλοκή σε απίθανο roller coaster έντασης και τρόμου, εδώ είναι τόσο προβλέψιμο και τόσο βαρετό, που βρέθηκα να ξύνομαι από αμηχανία και να αναρωτιέμαι αν αυτή είναι πράγματι η ταινία που περιμέναμε τόσο καιρό.

Άστοχη η ατάκα της αφίσας λοιπόν, μιας και ούτε ιδιαίτερα τρομακτική είναι η ταινία, ούτε περισσότερη πλάκα έχει, ούτε τίποτα νέο να προσφέρει, ούτε καν πείθει για το δαιμονικό της υπόβαθρο παρά μονάχα ρίχνει στην οθόνη κουβάδες ψεύτικο αίμα για καμιά ώρα. Σε πέντε χρόνια από τώρα παίζει να μη τη θυμάται και κανείς.

Μιχάλης Κωνσταντέλλης