Άπνοια

Ο Δημήτρης, ένας 23χρονος επαγγελματίας κολυμβητής, νιώθει κενός και εγκλωβισμένος, παρ’ όλες τις επιτυχίες του, όταν γνωρίζει την Έλσα, περιβαλλοντική ακτιβίστρια, που του δείχνει μια άλλη ζωή. Η μυστηριώδης εξαφάνισή της ταράζει τα λιμνάζοντα νερά της ζωής όλων.

Στυλιζαρισμένος ακτιβισμός

Μια διαρκής καταβύθιση στον συναισθηματικό κόσμο ενός εγκλωβισμένου νέου, ταλαντούχου και όμορφου συνάμα, είναι αυτό το στυλιζαρισμένο υπαρξιακό δράμα του Άρη Μπαφαλούκα, που ξέρουμε καλά από τις βραβευμένες μικρού μήκους ταινίες του. Χωρίς ο ίδιος να το θέλει, όπως δηλώνει, η ταινία του κινείται στα υπαρξιακά αδιέξοδα των ηρώων τόσο του Αντονιόνι (στην «Περιπέτεια») όσο και του Φαρχαντί (στο «Τι απέγινε η Έλι»), με τα πλάνα του βυθού να θυμίζουν και τον πρόσφατο «Όρμο» του Λουίς Ψυχογιού.

Η πλήρης εναρμόνιση με την απολυτότητα της πατρικής επιταγής, η φυλακή της οικογενειακής εστίας, η αέναη καταδίκη μιας ερωτικής σχέσης ετερόκλητων ανθρώπων, η διαρκής άρνηση στην ακτιβιστική δράση και ο εγκλωβισμός στο σάπιο όνειρο, είναι μερικά από τα θέματα με τα οποία ασχολείται ο Μπαφαλούκας σε αυτή τη δραματική περιπέτεια νεανικής ανησυχίας. Η φροντισμένη φωτογραφία και η μεστή ερμηνεία της πανέμορφης Γιούλικας Σκαφιδά, τα κέρδη της «Άπνοιας».

Νέστορας Πουλάκος (2,5 στα 5)

Καθαρές προθέσεις

Πρώτη ταινία μεγάλου μήκους για τον Άρη Μπαφαλούκα, που γνωρίζει από πρώτο χέρι τις δυσκολίες της κολύμβησης, ως πρώην πρωταθλητής του υγρού στοιχείου. Τα πάντα διαδραματίζονται ως μακροβούτι: η σχέση με την Έλσα, το κυνήγι για την επιτυχία που θα ανακουφίσει τους χρεωμένους γονείς του, η δική του αδυναμία να αντιδράσει, να εκτονώσει λίγη από την τεράστια πίεση που δέχεται.
Ο πρωταγωνιστής, Σωτήρης Πάστρας, πρωταθλητής κολύμβησης και ο ίδιος, προσδίδει αληθοφάνεια και ειλικρίνεια στον ήρωα Δημήτρη, καθώς αυτός αγωνίζεται να επιπλεύσει στην καθημερινότητά του. Δεν είναι επαγγελματίας ηθοποιός, αλλά είναι φιλότιμη η πρώτη του απόπειρα. Από τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές, ξεχωρίζει η Γιούλικα Σκαφιδά στο ρόλο της Έλσας.
Η χρήση του φλας μπακ λειτουργεί σε αφηγηματικό επίπεδο και δίνει ρυθμό. Η σκηνοθεσία, όμως, προηγείται του σεναρίου, που σε σημεία μοιάζει επίπεδο. Έχει ρυθμό και καταφέρνει να δείξει τα υπαρξιακά ερωτήματα χωρίς να γίνει μελό. Σε κάθε περίπτωση, μια έντιμη ταινία με καθαρές προθέσεις.