"Ήμουν φοβισμένος σε κάθε σκηνή!"

Ο Ροντρίγκο Γκαρσία είναι
ένας ιδιαίτερος σκηνοθέτης
με εμπειρία τόσο σε τηλεόραση
(έχει σκηνοθετήσει επεισόδια
τόσο από το «Sopranos»,
όσο και από το «6 feet under»),
όσο και σε σινεμά.

Στην Ελλάδα τον μάθαμε προ τετραετίας από τις «Εννιά ζωές» (με Ρόμπιν Ράιτ Πεν, Μόλι Πάρκερ, Χόλι Χάντερ, Μιγκέλ Σαντοβάλ), ενώ πέρυσι προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες το υποτιμημένο «The passengers» με Ανν Χάθαγουεϊ, Πάτρικ Ουίλσον, Νταϊάν Ουίστ και Ντέιβιντ Μορς.  H φετινή δουλειά του 51χρονου Μεξικανού, είναι το «Μέχρι να σε βρω» (Mother & Child) που έκανε πρεμιέρα πριν από λίγες ημέρες στην Ελλάδα με Ναόμι Ουάτς, Ανέτ Μπένινγκ, Σάμουελ Τζάκσον στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και για την οποία μίλησε:

Γράψατε και σκηνοθετήσατε αυτή την ταινία. Ποια από τις δύο διαδικασίες απολαύσατε περισσότερο;

Το γράψιμο είναι πιο δύσκολο για μένα. Αμφισβητώ συνέχεια και νοιώθω ανασφαλής. Είναι αρκετά καλό, διαφορετικό, αγωνιώδες, ανθρώπινο, αληθινό; Δεν ξέρω καν αν μου αρέσει εμένα. Θα ενδιαφέρει τους ηθοποιούς; Φυσικά όταν πηγαίνει καλά, δεν υπάρχει τίποτα σαν κι αυτό. Η σκηνοθεσία έχει περισσότερες σωματικές απαιτήσεις. Το πρόβλημα μου εκεί δεν είναι η απομόνωση αλλά το αντίθετο, συνεχής αλληλεπίδραση. Υπερβολική δόση ανθρώπων. Να πρέπει να προσποιείσαι ότι είσαι ο σκηνοθέτης. Όταν όμως αργά το βράδυ στο γραφείο σου βλέπεις αυτό που ονειρεύτηκες να ζωντανεύει, αυτό είναι μεθυστικό.

Ποια ήταν η διαδικασία για να γίνει η ταινία πραγματικότητα;

Ήταν μια προσέγγιση με πολλές προσευχές. Ο Ινιαρίτου έστειλε το σενάριο στη Ναόμι, ενώ την παρότρυνε να πάρει το ρόλο, ενώ η Τζούλι Λιν ξεκινούσε την αναζήτηση χρηματοδότησης, το υπόλοιπο καστ και το συνεργείο. Η αρχική προσφορά στην Ανέτ δεν ήταν πετυχημένη, γιατί εκείνη είχε άλλες υποχρεώσεις, από το οποίο απογοητευτήκαμε και πολύ. Φλερτάραμε με στούντιο, αλλά ο φόβος των απεργιών μας κράτησε πίσω. Τότε ήταν που δέχτηκε η Κέρι Ουάσιγκτον, αλλά η Ναόμι έμεινε έγκυος κι αποφασίσαμε να το αναβάλουμε και να την περιμένουμε. Όλοι πιστεύαμε ότι η αναβολή λόγω εγκυμοσύνης θα μας έφερνε καλή τύχη, δεδομένου του θέματος της ταινίας. Η αναμονή αυτή συνέβαλε στη διαθεσιμότητα της Ανέτ, ενώ αμέσως μετά υπέγραψαν και ο Σάμιουελ και ο Τζίμι. Ήταν πέρα από τις ελπίδες μου- το καστ.

Ποια ήταν η δυσκολότερη σκηνή που είχατε να γυρίσετε;

Πήγαινα σε όλες φοβισμένος, και χαλάρωνα μετά την πρώτη πρόβα. Οπότε, υποθέτω όλες και καμία. Νομίζω ότι η σκηνή με τη νεαρή Κάρεν και το νεαρό Τομ με γέμισε με ανησυχία. Δύο δεκατετράχρονοι να ερωτοτροπούν. Αλήθεια; Πρέπει να το σκηνοθετήσω αυτό; Η σοβαρότητα κι ο επαγγελματισμός τους με έσωσαν. Πολλές από τις ταινίες σας επικεντρώνονται στις γυναίκες, με τους άντρες να έχουν δευτερεύοντες ρόλους.

Τι είναι αυτό που βρίσκετε τόσος συναρπαστικό σε εκείνες;

Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω, οι γυναικείοι χαρακτήρες μου, ήταν πάντα πιο περίπλοκοι από τους ανδρικούς, αλλά δεν ξέρω γιατί. Οι ταινίες μου ουσιαστικά δεν είναι για γυναίκες, αλλά για θέματα που με ενδιαφέρουν, το φύλο των χαρακτήρων δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα. Όπως κάθε δημιουργός, χρησιμοποιώ τα δυνατότερα εργαλεία που έχω, κι αυτά είναι οι γυναικείοι χαρακτήρες. Ο Τζέισον Άισακς μου είχε πει ότι γράφω για γυναίκες γιατί με απελευθερώνει να γράφω για τα συναισθήματα με περισσότερο συναίσθημα. Μου αρέσουν οι γυναίκες και ο φεμινισμός. Οτιδήποτε στη φύση τους από την εγκυμοσύνη μέχρι το βλέμμα μιας γυναίκας όταν διαλέγει ρούχα ή όταν βλέπει έναν όμορφο άνδρα. Πως αγαπάνε τους αγαπημένους τους, και πως μπορεί να τρελάνει ο ένας τον άλλο. Ο τρόπος που επιδιώκουν πράγματα που θέλουν. Φυσικά και δεν ξέρω τι σκέφτονται- αλλά πόσο διασκεδαστικό είναι να το φαντάζομαι.