"Dickinson" season 2: Good vibes only

Σύνοψη: Στον δεύτερο κύκλο του “Dickinson”, η Έμιλυ Ντίκινσον συνεχίζει μανιακά το έργο της ως ποιήτρια και εξετάζει το ενδεχόμενο να το δημοσιεύσει παρά τις απαγορεύσεις του πατέρα της.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Άποψη: Όπως μας προϊδεάζει και η Χέιλι Στάινφελντ στην αρχή του πρώτου από τα τρία επεισόδια της δεύτερης σεζόν  που κυκλοφόρησαν από την Apple TV, η ζωή της Έμιλυ Ντίκινσον μετά τον γάμο του αδερφού της με την Σου δεν διαγράφεται με εξαιρετική λεπτομέρεια. Μέχρι τότε, ο κρυφός έρωτας της ποιήτριας για την Σου ήταν υπεύθυνος για την πληθώρα γραμμάτων μέσω των οποίων τεκμηριωνόταν η κοσμοθεωρία της και ο κλειστός χαρακτήρας της.

Για το “Dickinson” αυτή η έλλειψη γεγονότων και η ασάφεια για την μετέπειτα ζωή της, δίνουν σχεδόν μία carte blanche στο σενάριο και αφήνουν την μοίρα των επεισοδίων με μία ελευθερία στα πρακτικά αλλά και με μία συνεχή συνάφεια με την φύση των ποιημάτων της.

Όχι δηλαδή κάτι διαφορετικό από το πειραγμένο biopic που είδαμε την προηγούμενη χρονιά με μοναδική ευχαρίστηση. Πλέον, η μοντέρνα εκδοχή του 19ου αιώνα, αφού έκανε τα πρώτα της βήματα και τέσταρε το κοινό στα πρώτα εκείνα επεισόδια, έχει οριστικοποιήσει το στυλ της και το έχει απελευθερώσει κατά πολύ έτσι ώστε σύγχρονοι όροι όπως “freelancer” και “entrepreneur” να ταιριάζουν γάντι στις καθημερινές συζητήσεις.

Η ίδια η Έμιλυ, για ακόμα μία φορά δοσμένη με πάθος από την Στάινφελντ, γίνεται κομμάτι του lifestyle κρατώντας πάντα λίγη από την ενέργειά της για την ποίησή της και πιο συγκεκριμένα για την φαντασία που κινεί την έμπνευσή της. Πέρυσι, ο Γουίζ Καλίφα κυριαρχούσε στα οράματά της ως ‘Θάνατος’ ενώ τώρα ο Γουίλ Πάλεν εμφανίζεται μπροστά της ως ‘Κανένας’. Το πιο γνωστό από τα ποιήματά της (I’m Nobody! Who are you?) δίνει μία γενική κατεύθυνση στο ύφος που θα πάρει η σειρά στην συνέχεια αναφορικά με την ταυτότητά της Έμιλυ όμως προς όφελος του “Dickinson” οι δεύτεροι χαρακτήρες είναι ισάξια ενδιαφέροντες, με κουλ απόψεις και αξιομνημόνευτες στιγμές.

Στο σύνολο, η σειρά της Αλίνα Σμιθ είναι οπτικά και λεκτικά τόσο αναχρονιστική όσο και φρέσκια. Οι δύο κόσμοι συγκρούονται και περιπλέκονται με ισορροπία και με άψογη τεχνική σε μία όχι ακριβώς κωμωδία, σίγουρα όχι δράμα, περίπου μαύρη κωμωδία. Ό, τι και αν είναι, είναι καλό, είναι θρασύ, είναι έντονο, έχει χαρακτήρα και, όπως ακούγεται και μέσα στην σειρά, έχει «Good Vibes Only».

Το “Dickinson” θα ολοκληρωθεί με εβδομαδιαία επεισόδια στις 26 Φεβρουαρίου.