ΣΕΙΡΕΣ

"Conversations with friends": Η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός...

Published: 25 May 2022, 18:32
Συντάκτης:

Σύνοψη: Η Μπόμπι (Σάσα Λέιν) και η Φράνσες (Άλισον Όλιβερ) είναι στο τελευταίο έτος των σπουδών τους στο φημισμένο Κολέγιο Τρίνιτι του Δουβλίνου. Είναι αυτοκόλλητες, ενώ παλαιότερα είχαν υπάρξει και ζευγάρι. Όταν γνωρίσουν τον Νικ (Τζο Άλγουιν) και τη Μελίσσα (Τζεμάιμα Κερκ), ένα μεγαλύτερο σε ηλικία παντρεμένο ζευγάρι, ένα άτυπο κουαρτέτο θα δημιουργηθεί.

<a href="/en/home-cinema-streaming/damsel/69658">Damsel</a>ΣΧΕΤΙΚΑDamsel

Γνώμη: Πίσω στον Απρίλιο του 2020, όταν η καραντίνα είχε προσφέρει άπλετο χρόνο για κατανάλωση τηλεόρασης, ο πλανήτης έπαθε μια μίνι παράκρουση με μια σειρά που είχε ως θέμα δύο νέους ανθρώπους που μπορεί να μην ήταν εγκλωβισμένοι σε τέσσερις τοίχους, ήταν όμως αιχμάλωτοι της ανικανότητάς τους να μιλήσουν ανοιχτά για τα συναισθήματά τους. Η σειρά αυτή ήταν, φυσικά, το “Normal People”, το οποίο αποτέλεσε την τηλεοπτική μεταφορά του ομώνυμου, δεύτερου μυθιστορήματος της Ιρλανδής Σάλι Ρούνεϊ, της αποκαλούμενης και «λογοτεχνικής φωνής των millennials». Και ήταν ένας μικρός θρίαμβος για όλους τους εμπλεκόμενους, ενώ μετέτρεψε εν μία νυκτί τους δύο χαρισματικούς πρωταγωνιστές της, την Ντέιζι Έντγκαρ Τζόουνς και τον Πολ Μεσκάλ, σε πρωτοκλασάτους σταρ.

Δύο χρόνια μετά, ο Λένι Άμπραμσον (“Room”, “Frank”) επέστρεψε στην καρέκλα του σκηνοθέτη για να μεταφέρει άλλο ένα βιβλίο της Ρούνεϊ –και συγκεκριμένα το ντεμπούτο της– στη μικρή οθόνη. Και εκ πρώτης όψεως, το τελικό αποτέλεσμα φαίνεται να μοιάζει πολύ στο “Normal People”, αισθητικά και θεματικά. Όμως το “Conversations with Friends” δεν είναι η ιστορία μόνο δύο ανθρώπων που μαθαίνουν τι σημαίνει πρώτος έρωτας, σε όλο το μεγαλείο αλλά και τον πόνο του, αλλά έχει περισσότερους παίκτες. Και μπορεί στο επίκεντρό του να έχει μια παράνομη ερωτική σχέση, αυτή ανάμεσα στη νεαρή Φράνσες και τον παντρεμένο Νικ, όμως επιχειρεί να σκιαγραφήσει παράλληλα τις σχέσεις που αυτοί οι δύο διατηρούν με τους έτερους συντρόφους τους.

Αν περιμένετε μακροσκελείς συζητήσεις που να εξηγούν τα κίνητρα και την πνευματική κατάσταση των πρωταγωνιστών, τότε ο τίτλος της σειράς είναι ξεκάθαρα παραπλανητικός. Ακολουθώντας πιστά το κείμενο της Ρούνεϊ, η σειρά είναι γεμάτη από συζητήσεις που γίνονται κυρίως μέσω μηνυμάτων και e-mail. Η απόφαση του Άμπραμσον να διατηρήσει αυτό το γνώρισμα του βιβλίου είναι μεν αληθοφανής (σκεφτείτε μόνο πόσες από τις καθημερινές μας συζητήσεις πραγματοποιούνται με αυτή τη μορφή), όμως αυτό στερεί από τη σειρά την πολυπόθητη δράση που θα της έδινε λίγο παραπάνω παλμό.

Απλώνοντας μια ιστορία, η οποία είναι κυρίως γεμάτη σιωπές, σε 12 μισάωρα επεισόδια είναι κατόρθωμα, αλλά και άσκηση υπομονής. Κι αυτό γιατί βιώνουμε όλα τα γεγονότα αποκλειστικά μέσα από την οπτική γωνία της Φράνσες, η οποία είναι απλά ένας από τους πιο εξοργιστικούς λογοτεχνικούς και, πλέον, τηλεοπτικούς χαρακτήρες της πρόσφατης ιστορίας. Φυσικά, δεν είναι απαραίτητο να συμπαθείς τον κεντρικό ήρωα ενός βιβλίου, μιας ταινίας ή μιας σειράς για να ταυτιστείς μαζί του. Όμως, η Φράνσες είναι πραγματικά πολύ λιγότερο ενδιαφέρουσα απ’ όσο νομίζει και τα προβλήματά της απλά δεν είναι προορισμένα γι’ αυτό που θα λέγαμε «καλή» τηλεόραση. Και παρά την πραγματικά άρτια ερμηνεία της πρωτοεμφανιζόμενης Άλισον Όλιβερ, ο χαρακτήρας της είναι τόσο ανυπόφορος που οι καλύτερες στιγμές της σειράς είναι όταν οι γύρω της αποφασίζουν να την κράξουν και να τη φέρουν αντιμέτωπη με τις συνέπειες των πράξεών της.

Σχετικά με τους γύρω της τώρα: είναι κρίμα να έχεις μια χαρισματική ηθοποιό, όπως η Σάσα Λέιν, η οποία είναι ικανή να βάλει φωτιά στην οθόνη όπως μας το έχει αποδείξει στο εξαιρετικό “American Honey” της Άντρεα Άρνολντ, και να την βάζεις απλώς να περιφέρεται στον ρόλο της Μπόμπι. Το ίδιο, δυστυχώς συμβαίνει και με την Τζεμάιμα Κερκ (“Girls”), η οποία κάνει ό,τι μπορεί για να δώσει βάθος στον χαρακτήρα της Μελίσσα. Σε καλύτερη μοίρα είναι ο Τζο Άλγουιν (“The Favourite”), ο οποίος αποπνέει αβίαστα αυτή την παθητικότητα, για την οποία κατηγορείται διαρκώς ο χαρακτήρας του, αλλά κι αυτός δεν καταφέρνει να κάνει τον Νικ κάτι παραπάνω από το ερωτικό αντικείμενο της Φράνσες.

Το άλλο πρόβλημα είναι ότι η σειρά νομίζει ότι καταφέρνει να πει πολλά, κι αυτό επειδή βάζει τους χαρακτήρες της να δηλώνουν «κομμουνιστές» ή να μιλάνε για την έννοια και την αξία της μονογαμίας στη σύγχρονη πραγματικότητα. Αλλά είναι άλλο πράγμα να λες κάτι, κι άλλο να το εξερευνείς εις βάθος. Βέβαια, αυτό είναι κάτι που προσάπτουν πολλοί επικριτές και στο γράψιμο της Ρούνεϊ. Όμως, σε ένα λογοτεχνικό έργο, έχεις την πολυτέλεια να διαβάσεις ανάμεσα στις γραμμές. Όπως και σε μια συζήτηση με φίλους μπορείς μερικές φορές να καταλάβεις περισσότερα απ’ όσα δεν λέγονται. Στην περίπτωση του “Conversations with Friends”, η πολλή σιωπή αποδεικνύεται ότι δεν είναι πάντα χρυσός.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos