"Baby fever" season 1: Ελαφρύ και αφελές

Σύνοψη: Η Nana  είναι μια γυναικολόγος, ειδική σε θέματα γονιμότητας και υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Ζει μόνη της και απολαμβάνει την ανεξαρτησία και την δουλειά της, ιδιαίτερα την επαφή της με τους πελάτες της κλινικής στην οποία εργάζεται.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

‘Όταν συναντά εκεί τον πρώην σύντροφό της, για τον οποίο τα αισθήματα παραμένουν, βιώνει έναν μίνι πανικό και σε μια μεθυσμένη κατάσταση παίρνει την απόφαση να κλέψει το σπέρμα του από την τράπεζα σπέρματος και να γονιμοποιήσει τον εαυτό της. Η μικρή αυτή στιγμή παραφροσύνης θέτει σε κίνηση μια σειρά από ατυχή γεγονότα ενώ το μυστικό της κινδυνεύει να τινάξει τα πάντα στον αέρα.

Άποψη: Η σειρά έξι επεισοδίων του Netflix είναι μια ακόμα προσπάθεια χαμηλών προδιαγραφών της πλατφόρμας, που ελπίζει να πει κάτι παραπάνω απ’ αυτά που μπορεί. Η ζωή της πρωταγωνίστριας φοντάρει επάνω στο σύνθετο θέμα της υπογονιμότητας και όλων όσων εμπλέκει, από την  απόκτηση παιδιού από ομόφυλα ζευγάρια και τις διαφορετικές ταχύτητες κι επιθυμίες των δύο γονέων μέχρι τις αγωνίες, την πίεση, την εξάντληση της διαδικασίας. Και το κάνει επιφανειακότατα και πρόχειρα, επιλέγοντας να τα διαχειριστεί ατυχώς και με την εξής συνθήκη: με την ικανότατη και παινεμένη για την δουλειά της Nana να λέει ψέματα σε κάθε ενδιαφερόμενη σχετικά με την δική της ζωή, προσποιούμενη ανάλογα με το ποιον έχει απέναντί της ότι έχει παιδιά και οικογένεια, καθώς αυτό είναι το καλύτερο για αυτούς. Καταπληκτικό; Δεν είναι το μόνο.

Ενώ η αφήγηση μας έχει παρουσιάσει την ευρύτερη δυσκολία της υπογονιμότητας και φτάνει στο πρόβλημα της ίδιας της Nana (έχει πολύ περιορισμένο χρόνο να αποφασίσει αν θέλει να κάνει παιδιά), η αναπαραγωγική διαδικασία που πραγματοποιεί στον εαυτό της, μεθυσμένη και χωρίς έλεγχο, πετυχαίνει με την πρώτη ! Ναι, είναι τόσο καλή γιατρός.

Γενικότερα το “Baby Fever” αναλώνεται σε μια επιφανειακότητα και παρά τον πλουραλισμό και την ανοιχτότητα που διατείνεται, και εφαρμόζει με μια σχετική φυσικότητα, δεν καταφέρνει να διαχειριστεί σχεδόν τίποτα.

Οι επιλογές ανά στιγμές είναι τουλάχιστον αστείες και ελλιπείς νοήματος ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τους χαρακτήρες και δη αυτόν της Nana, της οποίας την συναισθηματική αστάθεια παλεύουμε να ακολουθήσουμε χωρίς αποτέλεσμα.

Ό,τι θετικό και βαθύ προσπαθεί να διαπραγματευτεί η σειρά χάνεται κάτω από μια εύπεπτη, λίγη, συνολικά κακή γραφή που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι στην ευχή παρακολουθείς. Και αυτό δεν οφείλεται τόσο στην ελαφράδα της, όσο στο αφελές και μικρόνουν αυτό σενάριο και τον τρόπο με τον οποίο επιλέγει να προσεγγίσει τις επιμέρους θεματικές. Πέρα από την πανέμορφη Δανία, τα τοπία της και τα χαρακτηριστικά της ζωής που προσφέρει (οι συγκρίσεις με την δική μας είναι αναπόφευκτες), στο “Baby Fever” σχεδόν όλα είναι λάθος.