7ο Φεστιβάλ Ισπανόφωνου: "42 δεύτερα" - Κριτική

Σύνοψη:  Λίγους μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992, φαίνεται ότι η ισπανική ομάδα πόλο δύσκολα θα προκριθεί.

ΣΧΕΤΙΚΑ8ο Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου: Οι πρώτες ταινίες

Η εθνική ομάδα διακατέχεται από αρκετές δυσκολίες, όπως τις σκληρές τεχνικές του νέου προπονητή της και την εσωτερική διαμάχη μεταξύ των αρχηγών της.

Θα μπορέσει η ομάδα να ξεπεράσει τις αντιξοότητες και να βρει το δρόμο προς τη δόξα;

Άποψη: Βασισμένη στην πραγματική ιστορία της ισπανικής ομάδας πόλο, όπως αυτή εξελίχθηκε λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, η ταινία των Àlex Murrull και Dani de la Orden είναι αναπάντεχα συγκινητική.

Με μια ρεαλιστική αλλά και νοσταλγική αναπαράσταση της δεκαετίας του ’90, η ιστορία ξεκινάει με τον Κροάτη προπονητή που αναλαμβάνει μια εθνική κάτω του μετρίου και εστιάζει στο πώς ένα γκρουπ ανθρώπων με διαφορετικά ταλέντα και χαρακτήρες γίνεται πραγματικά ομάδα.

Οι λεπτομέρειες γύρω από το ίδιο το άθλημα, την εκπαίδευση, τις συνθήκες ζωής των αθλητών είναι ενδιαφέρουσες ακόμα και για κάποιον που δεν γνωρίζει πολλά από πόλο.

Η αρχική έχθρα μεταξύ των δύο αρχηγών, μετατρέπεται σταδιακά σε μια βαθιά φιλία που μας αγγίζει ακριβώς επειδή τίποτα δεν φαίνεται να ξεκινάει ιδανικά. Ο σεβασμός του ενός προς τον άλλο κερδίζεται βήμα-βήμα και με πολλή προσπάθεια. Οι Álvaro Cervantes και Jaime Lorente ως Manel Estiarte και Pedro García Aguado είναι δυνατοί στους ρόλους τους αντίστοιχα. Το back story των δύο αρχηγών θα μπορούσε, ωστόσο, να αναλυθεί λίγο περισσότερο.

Η τελευταία σκηνή του αγώνα είναι πολύ όμορφα κινηματογραφημένη με το slow motion να αναδεικνύει μερικές από τις πιο έντονες στιγμές εκείνου του τελικού. Τα ουσιαστικά μηνύματα του αθλητισμού όπως η προσπάθεια, η πίστη, η αλληλεγγύη, η αναγνώριση μιας δύσκολης πορείας που αν και δεν καταλήγει πάντα σε νίκη έχει μια μεγάλη αγωνιστική αλλά και προσωπική αξία είναι διαχρονικά και το ξέρουμε.

Είναι, όμως, ωραίο σε τέτοιες ευκαιρίες να τα θυμόμαστε ξανά και να τα αφήνουμε να μας συγκινούν και να μας «γεμίζουν».