Zola

Σύνοψη: Βασισμένο σε μια πραγματική ιστορία, όπως αυτή παρουσιάστηκε μέσα από ένα viral twitter thread, το “Zola” αφηγείται την επεισοδιακή γνωριμία ανάμεσα σε δύο νεαρές γυναίκες και το πώς ένα φαινομενικά αθώο ταξίδι στην πόλη Τάμπα της Φλόριντα μετατράπηκε σ’ έναν εφιάλτη.

Άποψη:  Η πραγματικότητα, ειδικότερα όταν είναι φιλτραρισμένη μέσα από το πρίσμα των social media, είναι σε πολλές περιπτώσεις εξαιρετικά πιο σουρεαλιστική κι από την πιο φευγάτη κινηματογραφική ιστορία. Μια τυχαία γνωριμία μπορεί πολλές φορές να αποτελέσει τον καταλύτη που θα κάνει τη ζωή μας να αποκτήσει μια τροπή που δεν είχαμε καν φανταστεί.

Αυτό ακριβώς συνέβη στην Aziah Wells, μια νεαρή μαύρη γυναίκα, η οποία εργαζόταν ως σερβιτόρα σε ένα εστιατόριο Hooters, όταν γνώρισε την Jessica, η οποία την προσκάλεσε σε ένα Σαββατοκύριακο στην Φλόριντα, για να βγάλουν χρήματα εργαζόμενες ως στρίπερ. Αυτό που δεν ήξερε η Wells ήταν ότι η Jessica πήγαινε στην Φλόριντα για έναν ακόμη λόγο. Όταν το συνειδητοποίησε, ήταν πια αργά για να γυρίσει πίσω, όμως έζησε για να πει την ιστορία της, μέσω του twitter λογαριασμού της με το ψευδώνυμο “Zola”.

Τον Νοέμβριο του 2015, ένα αφιέρωμα του περιοδικού Rolling Stone, με τίτλο «Zola Tells All: The Real Story Behind the Greatest Stripper Saga Ever Tweeted»,προσέφερε όλες τις λεπτομέρειες αυτής της εξωφρενικής ιστορίας και η σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τζανίξα Μπράβο (“Atlanta”, “Dear White People”) βρήκε το υλικό της δεύτερης μεγάλου μήκους ταινίας της (είχε προηγηθεί το ντεμπούτο της “Lemon” το 2017).

Το “Zola” είχε ήδη χτίσει hype γύρω από το όνομά του, πολύ πριν βγει στη δημοσιότητα το trailer του. Λίγο η σφραγίδα της εταιρείας παραγωγής Α24, λίγο οι ενθουσιώδεις κριτικές της ταινίας στο Sundance του 2020, λίγο η περιέργεια γύρω από την πραγματική ιστορία στον πυρήνα του, όλα μαζί συνέβαλαν στο να θεωρείται μία από τις πιο πολυαναμενόμενες ανεξάρτητες ταινίες των τελευταίων δύο χρόνων. Η κυκλοφορία της πάγωσε για ένα χρόνο λόγω COVID-19, αλλά ήρθε επιτέλους η στιγμή να δούμε τι συνέβη σε αυτό το stranger than fiction ταξίδι.

"Zola": η πρώτη ταινία που βασίστηκε σε viral twitter post

Και το “Zola” αποδεικνύει ότι, παρά τις αδυναμίες του, άξιζε το hype και την αναμονή! Η απόφαση της Μπράβο να ντύσει την όλη ιστορία με μια ξεθωριασμένη neon αισθητική, βγαλμένη από εικόνες που βλέπουμε όλοι καθημερινά με μερικά scroll στο Instagram, δημιουργεί αμέσως μια ονειρική ατμόσφαιρα, στις παρυφές της οποίας νιώθεις την επερχόμενη απειλή. Η στυλιζαρισμένη ματιά της φέρνει στο νου το “Spring Breakers” του Χάρμονι Κορίν, ενώ χρησιμοποιεί πολύ στοχευμένα τους αντικατοπτρισμούς των ειδώλων στον καθρέφτη, φτιάχνοντας έναν καλειδοσκοπικό κόσμο, όπου όλα είναι πιθανά.

Αυτό δεν τη σταματά όμως από το να περάσει και το σχόλιά της για τη χώρα της, την οποία αποτυπώνει ως ένα μέρος που ο πλούτος και η αφθονία συνυπάρχουν με τα φτηνά motel και τα παρακμιακά στριπ κλαμπ, όπου η μαύρη κουλτούρα ιδιοποιείται και αναπαράγεται από λευκούς, το sex trafficking καταστρέφει ζωές και η αστυνομία στοχοποιεί καθημερινά Αφροαμερικανούς, απλά και μόνο επειδή το χρώμα του δέρματός τους τούς καθιστά αυτομάτως ύποπτους. Έτσι, επιδεικνύει μια σκηνοθετική τόλμη και μια δουλεμένη ισορροπία ανάμεσα στον ρεαλισμό, το ονειρικό πέπλο με το οποίο έχει καλύψει την φρίκη που βιώνουν οι δύο νεαρές γυναίκες και το τις στιγμές μαύρου χιούμορ.

Είναι όμως οι ίδιες του οι αρετές αυτές που κρατάνε τον θεατή του “Zola” σε μια απόσταση απ’ όσα διαδραματίζονται στην οθόνη. Έχοντας ρίξει το βάρος στη δημιουργία της ατμόσφαιρας, η Μπράβο δεν έδωσε το απαραίτητο βάθος στους χαρακτήρες της. Και παρότι το σύνολο του καστ είναι εξαιρετικό, με την Ράιλι Κιου (“American Honey”) να ξεχωρίζει στον ρόλο της γυναίκας που παρασέρνει τη Zola (Τέιλουρ Πέιτζ) σε αυτή τη neon οδύσσεια και τον Κόλμαν Ντομίνγκο (“If Beale Street Could Talk”) να είναι απολαυστικός στον ρόλο του επικίνδυνου νταβατζή, το σενάριο δεν μας αποκαλύπτει ποτέ τα βαθύτερα κίνητρά τους. Τίποτα δεν φαίνεται ικανό να τους συνταράξει, είναι σαν να έχουν αποδεχτεί ότι όλη τους η ζωή θα είναι μια σειρά από τέτοια κουλά Σαββατοκύριακα, με τη Zola να είναι η μόνη που καταλαβαίνει τον κίνδυνο και το πώς όλα μπορούν να εξελιχθούν σε μία τραγωδία.

Ο φόβος και η παράνοια της ζωής στις ΗΠΑ φαίνεται ότι δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ να αποτελεί πρώτης τάξεως υλικό για τη μεγάλη οθόνη. Και το “Zola” δείχνει ότι μια φρέσκια σκηνοθετική ματιά, όπως αυτή της Μπράβο, μπορεί να δώσει νέα πνοή στο πώς αποτυπώνεται κινηματογραφικά μια τέτοιου είδους ιστορία, όμως δεν καταφέρνει να σε παρασύρει ολοκληρωτικά στον κόσμο της.

Στριμάρει σε VOD στην Cosmote TV