One and Two

Μια τετραμελής οικογένεια, ένα αποκλεισμένο από τον έξω κόσμο σπίτι, αντισυμβατικές μέθοδοι διαπαιδαγώγησης, ένας αυταρχικός πατέρας, περιορισμός, ψυχολογική βία και…τηλεμεταφορά.

Πρόκειται για το One & Two (2015), ένα δραματικό θρίλερ με στοιχεία sci-fi, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Άντριου Ντροζ Παλέρμο, διευθυντή φωτογραφίας στα Ghost Story & Green Knight του Ντέιβιντ Λόουερι, το οποίο στριμάρει στην πλατφόρμα Videorama της εταιρείας διανομής Weird Wave. Η ταινία επικεντρώνεται γύρω από την ιστορία της τετραμελούς οικογένειας, η οποία ζει σε ένα απομονωμένο σπίτι. Τα παιδιά της οικογένειας εξαιτίας της ικανότητάς τους να τηλεμεταφέρονται κακοποιούνται και περιορίζονται από τον πατέρα. Η  μητέρα της οικογένειας προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες, αλλά εξαιτίας μιας ασθένειας η συμβολή της δεν είναι ιδιαίτερα αισθητή.

Παρότι ο πυρήνας της ταινίας είναι ο περιορισμός των εφήβων και οι απαρχαιωμένες και βίαιες μέθοδοι διαπαιδαγώγησης, ο περιορισμός της ελευθερίας και της έκφρασης καθώς και οι συνέπειες μιας τέτοιας προσέγγισης, το One & Two χάνεται στην προσπάθεια. Το μήνυμα θα μπορούσε να είναι ξεκάθαρο και αρκετά ηχηρό, καθώς οι προεκτάσεις ενός τέτοιου θέματος είναι τεράστιες και ατέρμονες. Ωστόσο, όλα εκτυλίσσονται γρήγορα, χωρίς βάθος, χωρίς να θέτουν κάποιον ιδιαίτερο σκοπό με αποτέλεσμα ο θεατής να μην καταφέρνει να ταυτιστεί. Ακόμη και η μετάβαση από το ένα «νοητό» μέρος της ταινίας στο άλλο, γίνεται απότομα και μερικές φορές χωρίς ιδιαίτερη συνοχή σαν μια προσπάθεια της ταινίας να κρατήσει τον θεατή σε απόσταση.

Σ’ αυτή την απόσταση που δημιουργείται, καθόλου δεν φταίει η ενσωμάτωση του sci-fi στοιχείου γιατί –όλως παραδόξως- είναι πολύ αρμονικά δεμένη με τη φωτογραφία και το ύφος της ταινίας. Αντιθέτως, η απόσταση αυτή δημιουργείται από το γεγονός ότι τίποτα δεν εξηγείται κι ακόμη και το στοιχείο της τηλεμεταφοράς καταλήγει να είναι απλά ο τρόπος και η βάση για να στηριχθεί όλο το υπόλοιπο κατασκεύασμα της ταινίας.

Παρά το ενδιαφέρον καστ – το οποίο κυρίως κρατάει το βλέμμα του θεατή στην οθόνη- που απαρτίζεται από Timothée Chalamet, Kiernan Shipka, Elizabeth Reaser και Grant Bowler, οι χαρακτήρες βρίσκονται και ακολουθούν την απόλυτη ευθεία γραμμή ακόμη και στις στιγμές κορύφωσης της ταινίας.

Το φινάλε φτάνει και μαζί του χάνεται και η τελευταία ευκαιρία να αποζημιωθεί τον θεατή για τον χρόνο του. Ερωτήματα αναπάντητα, δευτερεύουσες υποθέσεις για να γεμίσουν απλά τον χρόνο, πλήρης απουσία εξηγήσεων ή νοήματος.

Το One & Two θα μπορούσε κάλλιστα να αξιοποιήσει με καλύτερο τρόπο τις «πρώτες του ύλες» και να είναι ένα καθηλωτικό θρίλερ, αλλά ο στόχος χάθηκε κάπου στην τηλεμεταφορά.

Άννα Μαρία Χατζηστυλιανού