Robots

Σύνοψη: Το 2032, αφότου η προηγμένη ρομποτική επέτρεψε στην ανθρωπότητα να χρησιμοποιεί ρεαλιστικά ανδροειδή ως υπηρέτες και βοηθοί, οι εύποροι κάτοικοι Elaine και Charles χρησιμοποιούν τα androids τους για να αποφύγουν τους χρονικούς περιορισμούς των γνωριμιών.

Όταν οι αντικαταστάτες τους συνειδητοποιούν ότι ερωτεύονται, κλέβουν τις ταυτότητες των ιδιοκτητών τους και ξεφεύγουν, αναγκάζοντας τους Elaine και Charles να πάρουν πίσω την ζωή τους.

Άποψη: Είναι μερικές ταινίες που λειτουργούν καλύτερα όταν αναπτύσσονται μέσα από το πρίσμα μιας ταινίας μικρού μήκους αντί μεγάλου, ώστε να μην χρειαστεί να ξεχειλώσουν και να καταστρέψουν μια ενδιαφέρουσα ιδέα.

Το Robots των Ant Hines και Casper Christensen είναι μια τέτοια περίπτωση. Βασισμένο μάλιστα σε ένα ολιγοσέλιδο διήγημα του Robert Sheckley, «The Robot Who Looked Like Me», που πρωτοδημοσιεύτηκε στο Cosmopolitan το 1973, ο συγγραφέας, με εκλεκτικές συγγένειες με τον κόσμο του Philip K. Dick, σατιρίζει την σύγχρονη αμερικάνικη κοινωνία, τις ανθρώπινες σχέσεις και την επιστήμη, μέσα από την θεματική των ρομπότ.

Πολύ έξυπνη στην αρχή και πολύ αστεία με τον δικό της τρόπο, αρκετά σουρεάλ και καμμένο, με μερικές πολύ weird ερωτικές σκηνές που θα ζήλευε και ο Λάνθιμος ή ο Bruno Dumont.

Ωστόσο, η φαινομενική πρωτοτυπία γρήγορα δίνει σκυτάλη στο τετριμμένο ρομάντζο και στην προβλέψιμη δράση.

Η Shailene Woodley και ο Jack Whitehall αποτελούν ένα ενδιαφέρον και ετερόκλητο δίδυμο που προσπαθεί να συνδεθεί κάτω από το βάρος της ρομποτικής εξέλιξης και της αποδιοργάνωσης των ανθρώπινων σχέσεων όπως τις ξέρουμε. Άλλωστε, το βασικό διακύβευμα είναι πού θα οδηγήσει η ολοένα και μεγαλύτερη μεταφορά της ερωτικής συναλλαγής στον κόσμο της τεχνολογίας-από τις εφαρμογές γνωριμιών και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στα ανδροειδή που υποκαθιστούν τους ανθρώπους.

Αυτό όμως που ξεκινά ως ένα παράταιρο sci-fi road trip εξελίσσεται σε μια όμορφη μεν και αρκετά καλογραμμένη ρομαντική κομεντί, που όμως κρύβει την απλοϊκότητα της σκέψης της πίσω από τα περίπλοκα ανδροοειδή της.