Red, White and Royal Blue

Σύνοψη: Βασισμένο στο μπεστ σέλερ των ΝΥΤ, το "Κόκκινο, Λευκό & Βασιλικό Μπλε", επικεντρώνεται στον Άλεξ, γιο της Προέδρου, και τον Πρίγκιπα της Βρετανίας Χένρι, των οποίων η κόντρα ίσως προκαλέσει πρόβλημα στις σχέσεις Αμερικής και Βρετανίας.

Όταν οι αντίπαλοι αναγκάζονται να προσποιηθούν ανακωχή, η σχέση τους ξεκινά να θερμαίνεται, και η τριβή ανάμεσά τους πυροδοτεί κάτι πιο βαθύ απ' ότι περίμεναν.

Άποψη: Οι σεναριογράφοι στην Αμερική διαμαρτύρονται ανάμεσα σε άλλα και για την εισβολή και χρήση της τεχνολογίας εις βάρος τους, φοβούμενοι για την αξιοποίηση στα σενάρια του ChatGPT.

Βλέποντας την νέα ταινία της Amazon Studios, με δυσκολία πιστεύουμε ότι δεν έχει ήδη ξεκινήσει να χρησιμοποιείται το ChatGPT. Αν κάποιος πατήσει στην εφαρμογή πριγκιπικό rom com και LGBTQ+, κάτι τέτοιο θα βγάλει.

Αντίστοιχης αισθητικής και αφηγηματικής πορείας με παρόμοιες πριγκιπικές ταινίες του Netflix, σε συνδυασμό με την Κόρη του Προέδρου (2004), η ταινία εστιάζει σε δύο νεαρούς άντρες υψηλών κοινωνικών στρωμάτων, ο ένας γιος της αμερικανού προέδρου, ο άλλος μέλος της βασιλικής οικογένειας, που ξεπερνούν τα όρια που τους περιορίζουν. Δεν έχουν να διαχειριστούν και λίγα, από την μία πλευρά την σεξουαλικότητά τους, από την άλλη πλευρά την δημόσια εικόνα τους και όλα όσα πρεσβεύουν. Η ίδια η θέση των γονιών τους είναι καταπιεστική για τους ίδιους και για όσα περιμένουν οι άλλοι από εκείνους.

Ασχέτως όμως των θετικών μηνυμάτων που μπορεί να φέρει (αν και ας θυμηθούμε τον θρυλικό παραγωγό του κλασικού Χόλιγουντ Samuel Goldwyn της MGM, που έλεγε ότι οι ταινίες δεν είναι ταχυδρόμοι για να μεταφέρουν μηνύματα), όσον αφορά την αγάπη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους χωρίς να ενδιαφέρει το φύλο τους ή οτιδήποτε άλλο, ή οι γυναίκες σε θέσεις εξουσίας -η μητέρα του Άλεξ είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των ΗΠΑ-αυτά από μόνα τους δεν μπορούν να αποτελούν έναν καλό λόγο να δει κάποιος την ταινία.

Ένα μελό ρομάντζο, προβλέψιμο και συγκρατημένο, με δύο πρωταγωνιστές, τους Taylor Zakhar Perez και Nicholas Galitzine, που εκτός της φωτογένειάς τους, έχουν μια ωραία χημεία μεταξύ τους, αλλά δεν πρεσβεύουν τίποτα περισσότερο από μια ελίτ που νομίζει ότι παιδεύεται από μικροπροβληματάκια.

Σαφώς υπηρετεί ένα πριγκιπικό φαντασιακό μικρών παιδιών που ονειρεύονται έναν πρίγκιπα-μια πριγκίπισσα να τους σώσει από την ρουτίνα της ζωής τους, αλλά ο μόνος λόγος για να ιδωθεί είναι αν κάποιος θέλει ένα εύπεπτο τρας θέαμα τηλεοπτικής λογικής και αισθητικής για να περάσει αβίαστα και ανιαρά το βράδυ του.