Rebecca

Στριμάρει στο Netflix η εκδοχή του Μπεν Ουίτλεϊ στην Ρεβέκκα της Δάφνης Ντε Μοριέ (που αποθέωσε πριν 80 χρόνια ο Άλφρεντ Χίτσκοκ), είναι ένα καλοφτιαγμένο, safe, βαρετό κατασκεύασμα:

rebecca netflix - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Mια νεαρή γυναίκα χαμηλού κοινωνικού στρώματος ερωτεύεται στο Μόντε Κάρλο έναν πλούσιο αριστοκράτη, ο οποίος τελικά θα την παντρευτεί και θα τη μεταφέρει στην έπαυλή του στην Αγγλία. Όταν βρεθούν εκεί, γρήγορα θα αντιληφθεί ότι το φάντασμα της πρώην συζύγου του στοιχειώνει τους πάντες εκεί και οι συγκρίσεις είναι συνεχείς.

Άποψη: Ο Μπεν Ουίτλι αποφάσισε να βγάλει κάποια εύκολα χρήματα με αυτή την νέα κινηματογραφική μεταφορά του (γραμμένου το 1938) ομότιτλου βιβλίου της Ντάφνε Ντε Μοριέ, χωρίς να τρομάζει από την σύγκριση με τον υπέροχο φιλμ του Άλφρεντ Χίτσκοκ, αλλά αυτή του η αυτοπεποίθηση δεν μεταφράζεται σε κάτι περισσότερο από μια safe προσέγγιση, πολύ μακριά από τα στάνταρ ενός από τους πιο ενδιαφέροντες σύγχρονους δημιουργούς του κυνικού folk horror.

Στην κινηματογραφική παραγγελιά που ετοίμασε για το Netflix, έχει λειάνει όλες τις γωνίες του τρόπου που κινηματογραφεί και οι οποίες θα ενοχλούσαν το μέινστριμ (στην μεγάλη πλειοψηφία του) κοινό του streaming κολοσσού και παρέδωσε ένα κατασκεύασμα με καλοδουλεμένη φωτογραφία (από τα φωτεινά χρώματα της γαλλικής ριβιέρας στην μουντίλα της αγγλικής εξοχής), πολύ προσεγμένα κοστούμια, αξιοπρόσεκτη αισθητική και ερμηνείες που δεν προδίδουν  ακριβώς μεν αλλά αρκετές ατέλειες, η οποία παρακολουθείται σχετικά ευχάριστα και ξεχνιέται δευτερόλεπτα μετά.  

Η ταινία είναι λίγο από αρκετά πράγματα και τελικά δεν έχει ταυτότητα. Ξεκινά σαν μια softcore εκδοχή του «50 shades of Grey» που δεν είναι όμως επαρκώς παραμυθένια και συνεχίζει με γκόθικ θρίλερ ματιά στην έπαυλη του Manderley (παρεπιπτόντως πρόκειται για τις ίδιες εγκαταστάσεις στις οποίες γυρίστηκε η «Ευνοούμενη» του Γιώργου Λάνθιμου) που ούτε τόσο γκόθικ είναι, ούτε και τόσο τρομακτική τελικά, όσο και αν η Κριστίν Σκοτ Τόμας κλέβει εύκολα την παράσταση στον ρόλο της βλοσυρής οικονόμου του σπιτιού που δεν εννοεί να ξεχάσει την πρώην οικοδέσποινα του σπιτιού.

Οι ερμηνείες του πρωταγωνιστικού δεν βοηθούν επίσης, αν και είναι πλήρως υποταγμένες στην «προσεγμένη» απεικόνιση της ιστορίας, ώστε να μην ενοχλήσει: Ο Άρμι Χάμερ είναι αναμφίβολα ένας γοητευτικός άνδρας, χάρισμα που τον βοηθά στο στήριμο του ρόλου, αλλά δεν τα καταφέρνει εξίσου στα ξεσπάσματα οργής του αριστοκράτη gentleman που φανερώνουν την σκοτεινή πλευρά του, ενώ η Λίλι Τζέιμς όσο και αν καταβάλει προσπάθεια, δεν διαθέτει ούτε το χάρισμα, ούτε το ερμηνευτικό εκτόπισμα για να αποδώσει τις στρώσεις της μεταμόρφωσης της εύθραστης κοπέλας στην αποφασιστική γυναίκα που θα διώξει το φάντασμα της προκατόχου και θα πάρει την κατάσταση στα χέρια της.

Ο Ουίτλι είναι ένας δημιουργός με χαρακτηριστικό και ξεκάθαρο έλεγχο, αλλά και προσωπικό στίγμα στις ταινίες του (Kill List, A field in England, Sightseers, High-Rise, ψάξτα, δες τα), είναι επομένως ο απόλυτος υπεύθυνος για αυτό το φλατ κινηματογραφικό χαρμάνι χωρίς την παραμικρή δημιουργική σφραγίδα και με απονευρωμένη τελική κορύφωση που θα μπορούσε να είχε διεκπεραιώσει ένας οποιοσδήποτε ταλαντούχος νέος δημιουργός.

Πρώτη δημοσίευση: 21 Oct 2020, 14:54
Ενημέρωση: 21 Oct 2020, 15:25
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Rebecca
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
121
Εταιρία διανομής: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos