Nowhere

Σύνοψη: Έγκυος και μόνη μέσα στη θάλασσα, μια εγκλωβισμένη γυναίκα σε ένα κοντέινερ προσπαθεί να επιβιώσει, αφού διέφυγε από μια κατεστραμμένη χώρα με απολυταρχικό καθεστώς.

Άποψη: Το Buried (2010) και το Όλα Χάθηκαν (2013) συναντά τα ισπανικά θρίλερ στην νέα ταινία του Netflix που υπάρχει απλώς για να γεμίσει περιεχόμενο την λαίμαργη πλατφόρμα.

Αυτό που την διαφοροποιεί από μια συμβατική ταινία εγκλωβισμού σε έναν συγκεκριμένο χώρο από όπου προσπαθεί να δραπετεύσει ο κεντρικός ήρωας/η κεντρική ηρωίδα, είναι ότι ξεκινά με ένα έντονο κοινωνικό πρόσημο. Βρισκόμαστε σε μια Ισπανία με κοινωνικές αναταραχές, πορείες, διαμαρτυρίες, οικονομικά προβλήματα και ένα απολυταρχικό καθεστώς να διαφεντεύει τις ζωές των ανθρώπων.

Αυτό θα κάνει την Μία και τον Νίκο να προσπαθήσουν να βρουν εναλλακτικούς τρόπους διαφυγής από την χώρα, εν όψει της γέννησης του πρώτου τους παιδιού. Ένα ίσως σχόλιο πάνω στην προσφυγιά από την ανάποδη, ευρωπαίων που επιχειρούν να ξεφύγουν από την χώρα τους αντί της πραγματικής εισόδου προσφύγων από αφρικανικές χώρες στην Ευρώπη, θέλοντας να δείξει την οικουμενικότητα του προβλήματος και την απουσία ευθύνης σε αυτούς που το βιώνουν.

Τελικά τα πράγματα θα στραβώσουν και έτσι εκείνη θα εγκλωβιστεί σε ένα κοντέινερ στο οποίο θα γεννήσει το παιδί της και μαζί με αυτό θα προσπαθήσει να σώσει την ζωή τους.

Η Anna Castillo υποδύεται έναν ρόλο που συχνά ξεφεύγει από το μέτρο, γεμάτο υπερβολές και με άσχημο τρόπο creepy στιγμές, όπως οι σκηνές με το μωρό στο κοντέινερ που μοιάζουν εκείνες με την Jennifer Lawrence στο Mother! Να φαντάζουν πολύ πιο μετρημένες.

Η αγωνία και η ένταση γρήγορα ξεφουσκώνει, η ιστορία κινείται με τρόπους γνώριμους και χιλιοειπωμένους και έτσι ο θεατής καταναλώνει αμάσητα ένα χιλιοζεσταμένο φαγητό που δεν προσθέτει τίποτα στο είδος.

Ειδικά οι κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις παραμένουν από ασύνδετες έως αστείες σε σχέση με το τελικό αποτέλεσμα, σαν να προσπαθούσαν να «σοβαρέψουν» μια ταινία που εν τη γενέσει της είναι για εύκολη και εύπεπτη διασκέδαση.