Master

Σύνοψη: Γυναίκες με διαφορετικές βλέψεις προσπαθούν να επιβιώσουν σ ένα Αμερικάνικο πανεπιστήμιο με άσχημη φήμη. Αποδεικνύεται οτι οι τωρινές καταστάσεις φαντάζουν πιο τρομακτικές απο ιστορίες του παρελθόντος.

Γνώμη: Εξαιερετικά κινηματογραφημένο απο την πρωτοεμφανιζόμενη Mariama Diallo το παρόν ψυχολογικό δράμα και όχι ταινία τρόμου όπως θέλει να πλασαριστεί, ξεκινάει δυναμικά αλλα ξεφουσκώνει μέχρι το φινάλε.

Βασίζει τη δυναμική του στις πρωταγωνίστριες Regina Hall και Zoe Renne που είναι πολύ καλες και οι δύο, δυστυχώς όμως παρουσιάζει τις γνωστές ασθένειες, όταν ένα φίλμ καταπιάνεται με πολλά θέματα και στο τέλος καταφέρνει να μη πεί τίποτα.

Με κάποια περίεργα πλάνα που ακροβατούν ανάμεσα στο όνειρο και την αλήθεια και την αποκάλυψη απο την αρχή οτι το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο έχει χτιστεί σε 'άρρωστα΄ θεμέλια που έχουν να κάνουν με δεισιδαιμονίες, μάγισσες, ξόρκια και λοιπά καλούδια, ετοιμάζεσαι για μια καλή γεύση γοτθικού τρόμου. Κάποια στιγμή όμως ξεκινούν τα πιο επίκαιρα μυνήματα και το έργο χάνει το προσανατολισμό του.

Εννοείται δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό, αλλά παρατηρείται μια μόδα με καλοστημένα θρίλερ που στοχεύουν στην ανάδειξη του ρατσισμού και των ανισοτήτων (βλέπε Get out, Us, Candyman). Το bullying ακόμα και στις ανώτερες βαθμίδες συνεχίζει να υπάρχει, ο διαχωρισμός χρωμάτων-αισθημάτων, οι οικονομικοί διαχωρισμοί, όλα αυτά θέματα πολύ ουσιαστικά και δυστυχώς δυσεπίλυτα.

H Diallo δεν είναι όμως Spike Lee και τα ανακατώματα στο δωμάτιο της φρέσκιας μαύρης φοιτήτριας καθόλου πρωτότυπα. Τα πλούσια νιάνιαρα τα βάζουν με τους φτωχούς πλήν τίμιους φοιτητές, η μισαλλοδοξία είναι εκεί και σου κλείνει το μάτι και κάπου εκει περιμένεις να εμφανιστεί ο Φαίδων Γεωργίτσης που ερωτεύεται τη πλούσια φοιτήτρια Ζωή Λάσκαρη.

Το πρωταρχίκό μυστήριο και η υπόνοια οτι θα δούμε κατι μυστικιστικά ακραίο δε καταλήγει πουθενά, αντιθέτως στο φινάλε παίρνουμε μια ανατροπή τραβηγμένη απο τα μαλλιά. Κάκιστο τελείωμα σε μια ταινία που ανοίγει 3-4 θέματα και δε κλείνει κανένα απο αυτά το Master είναι μια άρτια σκηνοθετημένη προσπάθεια αλλα άψυχη, πρόβλημα που συναντάμε συχνά σε τωρινές παραγωγές υπο την αιγίδα της Amazon.

Υπάρχει μια creepy ατμόσφαιρα μέχρι τα μισά της ταινίας που χάνεται ξεκάθαρα μέσα σ αυτά που θέλει να πεί η σκηνοθέτρια.

Εννοείται περιμένουμε το επόμενο της βήμα γιατί το ταλέντο είναι εκεί. Το φίλμ πάσχει όμως απο έλλειψη κεντρικής ιδέας και του γνωστού περιτυλίγματος τρόμου σε μια κοινωνική ταινία.

Και αν υπήρχαν δύο άντε τρείς δυνατές σκηνές τρόμου, θα ανέβαινε στα μάτια μας.

Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία.