Juniper

Σύνοψη: Ο έφηβος Σαμ καλείται να φροντίσει την ηλικιωμένη γιαγιά του, Ρουθ, την περίοδο που το σχολείο του τον έχει αποβάλλει λόγω κακής συμπεριφοράς. Αρχικά, η συμβίωσή τους δεν θα είναι ευχάριστη για κανέναν, ωστόσο με τον καιρό τα πράγματα θα αλλάξουν πορεία.

Άποψη: Ένα απλό σενάριο, μία γνώριμη βασική ιστορία για τον θεατή και το οικείο συναισθηματικό μιξ που περιμέναμε από αυτήν την σύγκρουση/συνύπαρξη είναι το “Juniper”, με έναν βασικό παράγοντα ωστόσο που ανεβάζει και αναδεικνύει όλες αυτές τις φαινομενικά απλές πτυχές. Φυσικά, ο λόγος γίνεται για την Σάρλοτ Ράμπλινγκ, αυτό το ερμηνευτικό μεγαθήριο που καθηλώνει τα βλέμματα σε κάθε ρόλο αδιακρίτως.

Η Ρουθ της Ράμπλινγκ είναι μία αυστηρή σχεδόν δεσποτική ηλικιωμένη, εθισμένη στο αραιωμένο της τζιν που κατεβάζει σαν νερό, ιδιαίτερα σαρκαστική στον λόγο της και τολμηρή στις πράξεις της. Ταυτόχρονα, η διαίσθησή της για τους γύρω της, και ειδικά για τον εγγονό της Σαμ, δεν λαθεύει παρά τον πόνο της (παθολογικό και ψυχολογικό) και με ζυγισμένες κινήσεις δίνει το έναυσμα για την αλλαγή της ατμόσφαιρας. 

Υπό τις οδηγίες του Μάθιου Τζει Σάβιλ στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο σε ταινία μεγάλου μήκους, το “Juniper” ακολουθεί ήσυχους τόνους, χωρίς ποτέ να μεγαλοποιεί ή αντιθέτως να υποτιμά τις καταστάσεις, αναγνωρίζονται έτσι την ευαίσθητη δυναμική ανάμεσα σε δύο, αν μη τι άλλο, ευαίσθητους χαρακτήρες. Τόσο η Ράμπλινγκ, όσο και ο Τζορτζ Φέριερ που υποδύεται τον εξοργισμένο Σαμ που προσπαθεί να ξεπεράσει τον θάνατο της μητέρας του, δεν είναι έτοιμοι για την σχέση που χτίζουν δειλά και ασυναίσθητα μεταξύ τους, όμως είναι αυτή που θα δώσει ένα υποτυπώδες νόημα στην ζωή τους.

Και ο τρόπος με τον οποίο δημιουργείται σταδιακά αυτή η σχέση αισθανόμαστε σα να μην ακολουθεί πιστά ένα σενάριο, αλλά σαν οι ηθοποιοί να γνωρίζονται πραγματικά μεταξύ τους, λες και βρίσκονται σε στάδιο αυτοσχεδιασμού. Ειδικά για την Ράμπλινγκ, δεν θα μας εξέπληττε αν μαθαίναμε ότι οι ατάκες που λέει είναι πραγματικά δικές της.

Το λιτό σενάριο ακολουθεί ένα εξίσου λιτό τέλος, εύκολο στην σύλληψη αλλά και στην πράξη, με την μέχρι τότε αποξενωμένη οικογένεια να ενώνεται για τον ίδιο σκοπό.  Βολικό τέλος, λίγο στενάχωρο αλλά σίγουρα ταιριαστό στον κεντρικό χαρακτήρα.

Συνολικά, το "Juniper" προσφέρει μια ωραία εμπειρία, χωρίς κινηματογραφικές εκπλήξεις αλλά με την ασυγκράτητη δύναμη της Ράμπλινγκ που εξακολουθεί να μην κάνει εκπτώσεις στην τέχνη της.