Force of nature

Σύνοψη: Κατά την διάρκεια ενός μεγάλου τυφώνα στο Πουέρτο Ρίκο, οι αστυνομικοί Καρντίγιο και Τζες αναλαμβάνουν  να απομακρύνουν δύο ένοικους από ένα επικίνδυνο κτίριο οι οποίοι αρνούνται να φύγουν. Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι ο τυφώνας θα είναι μόνο ένα από τα προβλήματά τους καθώς μία ομάδα ανδρών εισβάλλει στο κτίριο για ένοπλη ληστεία.

Άποψη: Με την παλιά, καλή συνταγή ενός action movie και ένα ηχηρό όνομα που έχει αφήσει μία ιστορία σε ανάλογες περιοχές να τραβάει λίγο τα βλέμματα, το “Force of Nature” κυριολεκτεί όσον αφορά τον καιρικό κατακλυσμό που χτυπά το Πουέρτο Ρίκο αλλά τελικά δεν χαρακτηρίζεται από καμία ‘δύναμη’, ούτε σκηνοθετικά και σαφώς ούτε σεναριακά.

Αυτοί  που το επέλεξαν λόγω της επιθετικής όψης του Μελ Γκίμπσον στο poster της ταινίας (και εμείς από αυτούς είμαστε) θα απογοητευτούν ενώ οι μη ενημερωμένοι της κατάστασης αναμφίβολα θα μπερδευτούν με την ταραχώδη ιστορία του “Force of Nature”. Ο σεναριογράφος Κόρι Μίλερ στο πρώτο του σενάριο για ταινία μεγάλης διάρκειας ντύνει του πρωταγωνιστές του με φοβερή μυστικοπάθεια, σε σημείο που καταντά παράλογο, και τους μεταχειρίζεται ανά ομάδες καθόλη την διάρκεια της ληστείας . Δύο από αυτές τις ομάδες αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο, μία θα μείνει πίσω ως η πρώτη λαβωμένη όμως όλες τους θα υποχρεωθούν να εκμυστηρευτούν το προσωπικό τους δράμα μετά την μέση της ταινίας. Μία υπερχείλιση συναισθήματος μπορεί να δώσει χαρακτήρα σε μία ταινία που αντιθέτως με τους πρωταγωνιστές της, ήταν λαβωμένη από την αρχή; Κατηγορηματικά όχι.

Το πρόβλημα στην ταινία του Μάικλ Πόλις (“Big Sur”, “Twin Falls Idaho”) δεν είναι η έλλειψη συναισθήματος αλλά η απληστία του να χωρέσει όσα περισσότερο δράμα μπορεί σε 90 λεπτά αδιαφορώντας σχεδόν για το γεγονός ότι πρόκειται για ταινία δράσης. Ως εκ τούτου, λίγη δράση λάβαμε (όπως και λίγο Μελ Γκίμπσον) και αυτή προχειροστημένη και χωρίς φαντασία, για έναν σκοπό κάπου χαμένο στην ιστορία πίσω από τον ευαίσθητο χαρακτήρα ενός ηλικιωμένου ανθρώπου.

Μάλλον οι συγκινήσεις που μπορεί να προσφέρει μία ταινία περιπέτειας, με την καθαρή έννοια του όρου, δεν ήταν αρκετές για το “Force of Nature” οπότε πόνταρε περισσότερα στον πρώην Ναζί που καλείται να βοηθήσει έναν μαύρο, ή στο good cop/bad cop routine ή ακόμα και στην εκρηκτική σχέση πατέρα και κόρης.

 Όμως ούτε και αυτό κατάφερε να προσφέρει κάποιο ενδιαφέρον. Και τελικά το “Force of Nature” δεν ήταν κάτι παραπάνω από ένα κακό σινεμά, με μέτριες ερμηνείες ακόμα και από τους Κέιτ Μπόσργουορθ και Εμίλ Χιρς οι οποίοι προσπάθησαν αλλά λίγη λάμψη έδωσαν σε ένα θεωρητικά ευφάνταστο αλλά πρακτικά ανέμπνευστο φιλμ.