Finch

Σύνοψη: Δέκα χρόνια μετά από μία ηλιακή έκλαμψη που κατέστρεψε την στοιβάδα του όζοντος, ο μηχανολόγος ρομπότ Φιντς επιβιώνει μαζί με το σκυλί του, Γκούντγιαρ, σε ένα υπόγειο εργαστήριο στην περιοχή του Σεντ Λούις όταν όλη η Γη είναι πρακτικά μη κατοικήσιμη.

Αντιλαμβανόμενος, την κατάσταση της υγείας του λόγω της έκθεσης στην ιονίζουσα ακτινοβολία, ο Φιντς θα δημιουργήσει τον Τζεφ, ένα ρομπότ που θα μάθει να συμπεριφέρεται σαν άνθρωπος και θα αναλάβει την φροντίδα του μικρού σκύλου όταν ο Φιντς δεν θα είναι σε θέση πλέον.

Άποψη: Ένα αυτόκλητο σενάριο που εποφθαλμιούσαν πολλά στούντιο και μία παραγωγή που άργησε να ξεκινήσει ήταν όλη η ουσία του “Bios” προτού γίνει “Finch” και προτού η Apple TV αγοράσει τα δικαιώματα για προβολή. Όταν πια ο Τομ Χανκς ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, έναν ρόλο που είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο έχει ξαναπαίξει στο παρελθόν, και ο Ρομπερτ Ζεμέκις, παλιός και αγαπητός συνεργάτης του Χανκς, πάρει θέση στην παραγωγή τότε το feeling της ταινίας έγινε σαφώς πιο ξεκάθαρο και λιγότερο θολό.

Στα αυθόρμητα δυσοίωνα και δυσάρεστα συναισθήματα που μία ιστορία δυστοπικού μέλλοντος μπορεί να φέρει, το “Finch” αντιπροτείνει την πιο βιώσιμη επιλογή του ρεαλισμού και της επιλογής για ένα καλύτερο μέλλον που δεν αντανακλά απαραίτητα επάνω στον πρωταγωνιστή. Ο Φιντς έχει τα χαρακτηριστικά της πατρικής φιγούρας που του δίνει ο Χανκς τόσο πειστικά και χτίζει έναν χαρακτήρα με καλοσύνη και ευαισθησία που πρωταρχικό σκοπό έχει το μέλλον για τον σκύλο του που ήταν μοναδική του συντροφιά όλο αυτό το διάστημα. Πώς όμως μεταδίδεις σε μία τεχνητή ύπαρξη το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος;

Βιωματικά προφανώς και με βασικές αρχές (τις γνωστές του Ασίμωφ) γιατί η επιστημονική φαντασία ξεκινά από τον άνθρωπο και θα πρέπει να καταλήγει σε αυτόν. Η ευγενική παρουσία του ρομπότ που θα επιλέξει από μόνος του το όνομα Τζεφ, θα πρέπει να εκπαιδευτεί σαν άνθρωπος ξεκινώντας από το βάδισμα μέχρι την συλλογιστική πορεία της κοινής λογικής όπως και να επεξεργαστεί την μαζική καταστροφή που έχει συμβεί. Όσα στερείται το “Finch” από δράση και περιπέτεια, τα καλύπτει με τα δυνατά συναισθήματα της coming of age ιστορίας του Τζεφ ώστε να αποκτήσει συνείδηση και αντίληψη.

Στον δρόμο προς το Σαν Φρανσίσκο, ο Μιγκέλ Σαπότσνικ (με εμπειρία κυρίως στην μικρή οθόνη αλλά με διαλεχτούς τίτλους όπως “Game of Thrones” και “True Detective”) καταγράφει μία μάχη για επιβίωση λόγω καιρικών συνθηκών που έχουν αφήσει την Αμερικανική Ήπειρο έρημη και άνυδρη ωστόσο περισσότερο ενδιαφέρον αποκομίζει από την τεχνητή φιλία των δύο πρωταγωνιστων πλέον αφού η ρομποτική φωνή και η παιδική άγνοια του Τζεφ (την φωνή του δανείζει ο Κέιλεμπ Λάντρι Τζόουνς) γίνονται ο παλμός της ταινίας που υπό άλλες προοπτικές μπορεί και να κούραζε με την διάρκειά της.

Χωρίς να είναι η επιτομή ενός sci-fi, το “Finch” αγγίζει τα όρια αυτού έχοντας αρκετές τρύπες στο σενάριο των Κρεγκ Λακ και Ιβόρ Πάουελ (σεναριακό ντεμπούτο και για τους δύο). Καταφέρνει ωστόσο να βρει μία feelgood πλευρά για να επενδύσει επάνω εξερευνώντας την παράδοξη φιλία ανάμεσα σε έναν άνθρωπο, ένα ρομπότ και ένα σκυλί.