Θα το βρείτε: Cinobo

Σύνοψη: Στρατιώτες που πάσχουν από μία μυστηριώδη νόσο που τους βυθίζει σε ύπνο μεταφέρονται σε μια προσωρινή κλινική που στεγάζεται σ’ ένα παλιό σχολείο. Ο χώρος, γεμάτος από αναμνήσεις, γίνεται ένας αποκαλυπτικός κόσμος για την Τζεντζίρα, μια νοικοκυρά και εθελόντρια, όταν αυτή ξεκινά να προσέχει τον Ιτ, έναν όμορφο στρατιώτη που δεν έχει οικογενειακούς επισκέπτες. Η Τζεν γίνεται φίλη με τη νεαρή Κενγκ, ένα μέντιουμ  που χρησιμοποιεί τις μεταφυσικές της ικανότητες για να βοηθήσει τα αγαπημένα πρόσωπα των ανδρών που βρίσκονται σε κώμα να έρθουν σ’ επαφή μαζί τους.

Οι γιατροί εξερευνούν μεθόδους ν’ ανακουφίσουν τους άνδρες από τα ταραχώδη όνειρά τους, δοκιμάζοντας μέχρι και τη θεραπεία με έγχρωμο φως.

Άποψη: Έπειτα από τον Θείο Μπούνμι (2010) που του χάρισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών δια χειρός Tim Burton, ο Tαϊλανδός σκηνοθέτης Apichatpong Weerasethakul επέστρεψε το 2015 με νέα ταινία στις Κάννες, το Νεκροταφείο της Δόξας, που μπορεί κανείς να βρει στην πλατφόρμα Cinobo στο αφιέρωμα για το νέο ασιατικό σινεμά.

Δύσκολα μπορεί κανείς να περιγράψει την ταινία, όπως και κάθε ταινία, του σπουδαίου σκηνοθέτη, του οποίου με τεράστιο ενδιαφέρον περιμένουμε την νέα -και πρώτη αγγλόφωνη-ταινία που γύρισε με την Tilda Swinton. Μια ακόμα υπερβατική ταινία, που ξεπερνά τα στενά όρια της πραγματικότητας και  της ρεαλιστικής κινηματογραφικής αφήγησης χτίζοντας ένα προσωπικό κόσμο με το sui generis σινεμά του.

Στα σημεία θυμίζει το «Θείο Μπούνμι θυμάται τις προηγούμενες ζωές του», καθώς όνειρα, φαντασιακό και αλήθεια συμπλέκονται αρμονικά σε ένα σύμπαν μαγικού ρεαλισμού που απορροφά τις ασιατικές αντιλήψεις περί ζωής, θανάτου και ψυχής. Σίγουρα εντυπωσιάζει ευχάριστα με τον τρόπο που προσεγγίζει ένα θέμα από μόνο του ιδιάζον, και γι’ αυτό κρίθηκε ως η πέμπτη καλύτερη ταινία του 2015 από το φημισμένο Sight and Sound και δεύτερη από τα θρυλικά Cahiers du Cinema.

Σε αντίθεση βέβαια με τον θείο Μπούνμι που παρόλη την ιδιαιτερότητά του και τους αργούς ρυθμού του, είναι μια αξιομνημόνευτη ταινία, το Νεκροταφείο της Δόξας ίσως απευθύνεται περισσότερο στους σκληροπυρινούς φαν του δημιουργού και λιγότερο σε ένα ευρύτερο κοινό. Ακόμα πιο προσωπική, ακόμα πιο αργή στην αφήγησή  της, χωρίς ωστόσο ποτέ να γίνεται αδιάφορη. Αυτό που αλλάζει σε σχέση με την προηγούμενη ταινία του είναι ότι υιοθετεί ένα ντοκιμαντερίστικο ύφος στην αφήγηση, πολλές φορές οι ήρωες μιλάνε σαν να τους παίρνει συνέντευξη κάποιος για ένα υποθετικό ντοκιμαντέρ, ενώ ακόμα και η σκηνοθεσία, παρόλη την μεταφυσική διάσταση που έχει ο κόσμος των ονείρων και των αναμνήσεων, η σκηνοθετική αισθητική προσιδιάζει σε εκείνη ενός «αλλόκοτου» ντοκιμαντέρ. Αλήθεια είναι αυτό που δεν λησμονείται, που δεν εκπέφτει στην λήθη και μέσα από ένα ημερολόγιο αναζητούνται όλα εκείνα που επιβίωσαν στην μνήμη διά της ανάμνησης. Άλλωστε, ανάμνηση είναι ο προσωπικός και συνεπώς υποκειμενικός τρόπος που προσεγγίζει ο καθένας μας το παρελθόν.

Και η ταινία έρχεται αντιμέτωπη μέσα από την ελλειπτικότητά της με αυτά τα ανθρώπινα και ψυχαναλυτικά θέματα με αρκετή ευστροφία. Ακόμα και η ιδέα του ύπνου είναι πολύ σημαντική για τον σκηνοθέτη και γι αυτό είχε οργανώσει βραδιές ύπνου σε μουσείο με ταινίες του, καθώς μέσα από αυτόν επίσης μπορείς να ανασυστήσεις και δημιουργήσεις τους δικούς σου κόσμους. Και εκεί είναι που η ταινία προσπαθεί να βρει την χρυσή τομή ανάμεσα σε είναι και όνειρο.

Πρώτη δημοσίευση: 21 Jan 2021, 19:07
Ενημέρωση: 21 Jan 2021, 19:07
Τίτλος:
Cemetery of splendor (Νεκροταφείο της δόξας)
Έτος: 
Διάρκεια: 
122
Εταιρία διανομής: 
Πλατφόρμα Streaming: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos