Cadaver

Σύνοψη: Μετά από μια πυρηνική καταστροφή, η Leo και ο Jacob, ένα παντρεμένο ζευγάρι, και η κόρη τους, Alice, προσπαθούν να επιβιώσουν. Κρυμμένοι σε ένα σπίτι ψάχνουν για φαγητό, όταν ο Mathias, ένας πλούσιος άντρας, τους καλεί να παρακολουθήσουν μια θεατρική παράσταση. Η Leo δελεάζεται από την πρότασή του και παρακινεί την οικογένειά της να πάνε, θεωρώντας ότι θα είναι μια καλή ευκαιρία για λίγη «κανονικότητα».

Άποψη: Το Cadaver είναι το νέο θρίλερ, νορβηγικής προέλευσης, που προστέθηκε πριν μερικές εβδομάδες στην πλατφόρμα του Netflix. Παρότι η αρχική ιδέα ακούγεται ενδιαφέρουσα, η ταινία δυστυχώς δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να την υποστηρίξει. Ξεκινώντας από τα βασικά, δεν επιτυγχάνεται ο κύριος στόχος της: να είναι θρίλερ.  Προκειμένου να αντισταθμιστεί αυτή η βασική έλλειψη, η ταινία βρίθει gore σκηνών και πτωμάτων. Τις περισσότερες φορές αυτό γίνεται σε υπερβολικό βαθμό δίνοντας την εντύπωση ότι η ταινία θέλει να προκαλέσει βεβιασμένα τον φόβο στον θεατή.

Με στοιχεία που θυμίζουν άλλες φορές λίγο το «A Quiet Place» και άλλες φορές το «Eyes Wide Shut», η ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος προσπαθεί να βρει την ταυτότητά της. Στην πραγματικότητα, το μόνο που καταφέρνει –και αυτό με μεγάλη δυσκολία – είναι να γεμίσει τα 86 λεπτά που διαρκεί.

Ακόμη και τα υποτιθέμενα plot twists, τα οποία θα έπρεπε να συγκλονίσουν τον θεατή, είναι προβλεπόμενα, συνηθισμένα και πατάνε σε γνωστές και δοκιμασμένες συνταγές.

Οποιαδήποτε δευτερεύοντα θέματα, τα οποία προσπαθεί να θίξει η ταινία, περνούν σχεδόν απαρατήρητα από τον θεατή. Αυτό γίνεται κυρίως γιατί δεν υπάρχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον για τους πρωταγωνιστές, την ιστορία τους ή την κατάληξή τους.

Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ ρεαλιστικού και μη ρεαλιστικού, ακόμη και στα πλαίσια ενός post-apocalyptic κόσμου, δεν είναι ξεκάθαρη στην ταινία. Έτσι καταλήγει πολύ γρήγορα να μην είναι πιστευτή. Όλα αυτά έρχονται να συμπληρωθούν από κενά ή αστοχίες στην πλοκή, τα οποία είναι πολύ δύσκολο να μην τα παρατηρήσει κανείς.

Το Cadaver σίγουρα δεν είναι από τις ταινίες του είδους που παρακολουθεί ο θεατής με κομμένη την ανάσα.

Άννα Μαρία Χατζηστυλιανού