Blood red sky

Σύνοψη: Όταν μια ομάδα τρομοκρατών καταλαμβάνει μια υπερατλαντική πτήση, μια γυναίκα με μια μυστηριώδη ασθένεια πρέπει να αποκαλύψει ένα μυστικό, αλλά και να αξιοποιήσει τις δυνάμεις της για να προστατεύσει τον γιο της.

Άποψη: Ο Πέτερ Θόρβαρτ, σεναριογράφος του The Wave/2008 κάνει καριέρα και σαν σκηνοθέτης και εδώ υπογράφει σκηνοθετικά και σεναριακά για το Netflix, το «Blood red sky», ξανα με Γερμανούς ηθοποιούς στην πλειοψηφία τους, αν εξαιρεθεί ο Ντόμινικ Πάρσελ του Prison Break και ο Δανός Ρόλαντ Μόλερ (με πολλές συμμετοχές σε χολλυγουντιανά σουξέ, όπως τα Atomic Blonde, Skyscraper, Commuter, ενώ τον μάθαμε στο Land of mine).

Ένα διασκεδαστικό θρίλερ τρόμου, κάπου μεταξύ Snakes on a plain και Train to Busan, αν αντί για ζόμπια είχε βαμπίρ και αντί για τρένο εξελισσόταν σε αεροπλάνο.

Μια καλή αρχική ιδέα που δεν υποστηρίζεται και δεν αναπτύσσεται όσο θα έπρεπε από την μέση της ταινίας και έπειτα (όταν και αρχίζουν οι σεναριακές διευκολύνσεις), όμως δεν θα απογοητεύσει όσους θα επιλέξουν να δουν ένα θρίλερ τρόμου εύπεπτο, με δράση και αγωνία που δεν παραλείπει να ασκήσει κριτική στην ισλαμοφοβία, χωρίς να γίνει γραφικό.

Αφελές σε μεγάλο βαθμό, προσεγμένη παραγωγή με ικανοποιητικά εφέ και μακιγιάζ, καταφέρνει να διατηρήσει τα επίπεδα του τρόμου σε ανεκτό βαθμό, μας χαρίζει έναν υπέροχο psycho «κακό» (τον Αλεξάντερ Σερ/Eightball), ενώ και η πρωταγωνίστρια (που θυμίζει αρκετά τη Νούμι Ραπάς) παραμένει πειστική και δυναμική τόσο σε σκηνές δράσης, όσο και στις δακρύβρεχτες σκηνές με τον γιο της, με τον πιτσιρικά να αποτελεί δυστυχώς τον αδύναμο κρίκο και να αποδυναμώνει πολλές σκηνές.

Ένα εύπεπτο και διασκεδαστικό φιλμ είδους χωρίς υψηλές βλέψεις και απατήσεις, απόλυτα συνυφασμένο με την λογική του «σούπερ μάρκετ» Netflix, αν και θα μπορούσε (και θα έπρεπε) να διαρκεί τουλάχιστον 20 λεπτά λιγότερο.

Για το οποίο, αν είχε κορεάτικη καταγωγή, θα γράφονταν πολύ κολακευτικά σχόλια δεξιά και αριστερά.