Beckett

Σύνοψη: Κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Ελλάδα, ένας Αμερικανός τουρίστας, ο Beckett (John David Washington), μετά από ένα ατύχημα με τραγικές συνέπειες, γίνεται στόχος ενός ανελέητου ανθρωποκυνηγητού. 

Με τις τοπικές αρχές να τον καταδιώκουν και ενώ προσπαθεί να διασχίσει τη χώρα και να προσφύγει στην Αμερικανική Πρεσβεία για βοήθεια, η πολιτική ένταση κλιμακώνεται και ο Beckett βρίσκεται μπλεγμένος σε μια μυστηριώδη και βίαιη συνωμοσία...

Άποψη: H ελληνική φύση και οι τοποθεσίες των περιοχών και των πόλεων (Μετέωρα, Καλαμπάκα, Ιωάννινα, Ζαγοροχώρια, Τρίκαλα, Αθήνα) στις οποίες γυρίστηκε το «Beckett» κερδίζουν με άνεση τις εντυπώσεις σε αυτή την μέτρια, ανέμπνευστη και κάποια στιγμή κουραστική περιπέτεια καταδίωξης του Ιταλού Φερντινάντο Φιλομαρίνο.

Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος (βοηθός σκηνοθέτη μέχρι τώρα στις ταινίες του μέντορά του Λούκα Γκουαντανίνο, ο οποίος έχει αναλάβει την παραγωγή του φιλμ) προσπαθεί να μιμηθεί τις περιπέτειες συνομωσίας και κατασκοπίας των 70s, όμως δυστυχώς αποτυγχάνει πλήρως. Αν και Ιταλός, απουσίαζει εντελώς η φινέτσα των αντίστοιχων φιλμ από τον τραχύ τρόπο με τον οποίο απεικονίζει τα πανδεινα του ήρωά του, κάποιες στιγμές ξέφρενος, κάποιες άλλες κόβει απότομα ταχύτητα, ένα άνισο θρίλερ που παρά την ένταση και την αγωνία που προσφέρει σε ορισμένα σημεία του, απουσιάζει η αίσθηση του ρυθμού και της στέρεας αφηγηματικής πλοκής.

Φανταστείτε τις 3 Ημέρες Του Κόνδορα ή τον Φυγά και οι συγκρίσεις αμέσως θα αποβούν μοιραίες για το Beckett, καθώς εκτός από την κομψότητα και το στυλ που ούτε καν πλησιάζει, διατηρεί και μια επιδερμική πολιτική προσέγγιση στα τεκταινόμενα. Ναι μεν ο ήρωάς του δεν καταδιώκεται γιατί αποτελεί μέρος κάποιας ευρύτερης συνομωσίας, αλλά επειδή βρέθηκε εντελώς τυχαια στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, αλλά το πλαίσιο στο οποίο τοποθετείται η δράση σκιαγραφείται με μια «πολιτικοποιημένη» αοριστολογία που προκαλεί μειδίαμα.

Ο Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον καταφέρνει να σταθεί με άνεση (και να τον συμπαθήσεις) στον -αρκετά σωματικών απαιτήσεων- ρόλο του πεισματάρη Αμερικανού τουρίστα που προσπαθεί να ξεφύγει από τους διώκτες του, ξυλοφορτώνει αρκετούς από αυτούς με την χάρη επαγγελματία (ενώ δεν θα έπρεπε), διαθέτει όμως και συνείδηση προσπαθώντας να σώσει το απαχθές παιδί. Όλοι οι «εχθροί» του έχουν απεικονιστεί βιαστικά στα όρια του γραφικού, προχειρογραμμένοι, όπως και η πλοκή στο σύνολό της σερβίρει αρκετές σκηνές αναληθοφάνειας και αδιευκρίνιστα σημεία μυστηρίου, με την κακή έννοια, εννοώ ότι αποπροσανατολίζουν και δημιουργούν μεγάλα (και άλυτα) πρόβλήματα στον ρυθμό του του φιλμ, αλλά και το τέλος αγγίζει αστείες νότες άθελά του.

Ο Φιλομαρίνο προσπαθεί να αποφύγει κάποια κλισέ στην κινηματογράφηση (γιατί στο σενάριο έχει μπόλικα), κάπου τα καταφέρνει εντάσσοντας αρμονικά στη ροή του Beckett τα τοπία της ελληνικής επαρχίας, μπερδεύεται αρκετά όταν κινηματογραφεί κάπως ασυντόνιστα την Αθήνα.

Μια περιπέτεια πάνω κάτω στον μέσο όρο των αντίστοιχων φιλμ του Netflix, την οποία δεν θα παρακολουθούσαμε με το ίδιο ενδιαφέρον, αν δεν είχε γυριστεί στην Ελλάδα.