Before we go

Ο Νικ και η Μπρουκ είναι δύο άγνωστοι που καταλήγουν στον σταθμό του Μανχάταν λίγο μετά την αναχώρηση του τελευταίου τρένου. Η Μπρουκ μόλις έχασε μια ευκαιρία να σώσει τον γάμο της και ο Νικ ψάχνει ένα σημάδι για το δικό του μέλλον. Όλα αυτά με φόντο την Νέα Υόρκη, στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Captain America – Κρις Έβανς...

Οι σχέσεις τους, τα καταπιεσμένα θέλω τους και η μακροχρόνια μοναξιά που γεννιέται μέσα από την βολική συμβίωση ή τους συμβιβασμούς, είναι μερικά από όσα ασχολείται με το σκηνοθετικό ντεπούτο του ο Κρις Εβανς, ο οποίος διαμορφώνει ενα πολυ ευχάριστο σκηνικό, με όμορφα συναισθήματα που καταφέρνει να μας τα παρουσιάσει πολύ επιτυχημένα. Η αγωνία, ο φόβος, ο έρωτας, το άγχος ακόμα και το χαλάρωμα μετά το βαρος μιας αποκάλυψης, αποτυπώνονται στο πανί απόλυτα αισθητά και ρεαλιστικά.

Η ταινία εχει μια πολύ ωραία βάση αλλά δυστυχώς δεν καταφέρνει να κρατήσει τον θεατή: είναι αργή, πολλές σκηνές μοιάζουν να διαρκούν πολύ, το σενάριο δεν έχει την λάμψη που πρέπει (και που θα έφερνε σε ένα αντίστοιχο Before Sunrise ας πούμε...) και στο τέλος πρόκειται για άλλη μια ρομαντική ιστορία για δύο ανθρώπους που ερωτεύονται τυχαία ένα βράδυ στη Νέα Υόρκη.

Λείπει η πρωτοτυπία, ο Έβανς και η Ιβ έχουν μια παράξενη χημεία, σαν να μην καταφέρνουν να ταιριάξουν ουσιαστικά μέχρι την τελευταία τους επαφή, ενώ ακόμα και η μουσική είναι μουντή και μονότονη.

Η προσπάθεια ήταν καλή λοιπόν, ο σκηνοθέτης απέδωσε ικανοποιητικά τα συναισθήματα που έπρεπε, αλλα δυστυχώς δεν είναι κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί, ή δεν θα ξανα-δούμε.