Αν και θα μπορούσε κανείς να κατατάξει το Ne Change Rien στο κινηματογραφικό είδος του ντοκιμαντέρ, η πραγματικότητα είναι πως δεν μπορεί να ενταχθεί σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία με την αυστηρή έννοια του όρου. Αφαιρετική και μινιμαλιστική, η ταινία αποτελεί περισσότερο μια συνέχεια του ιδιαίτερου σινεμά του Pedro Costa. Ενός σκηνοθέτη που αρέσκεται πολύ στο να αφήνει τους «πρωταγωνιστές» του να ξεδιπλώνουν τον εαυτό τους μπροστά σε μια κάμερα παρατηρητή που παρόλα αυτά παραμένει εξαιρετικά διακριτική. Η ασπρόμαυρη, απαράμιλλης αισθητικής φωτογραφία, σκοτεινή και κλειστή, δημιουργεί μια ονειρική ατμόσφαιρα που σε απορροφά παρά την παντελή έλλειψη αφήγησης και διαλόγων ενώ παράλληλα σε προτρέπει να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα για το ποια τελικά είναι η Balibar.
Μαρία Κουμουνδούρου
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων