Lean on Pete

Σύνοψη: Ο δεκαπεντάχρονος Charley φθάνει στο Portland μαζί με τον πατέρα του,  ελπίζοντας σε μια καινούργια αρχή. Τα πράγματα ωστόσο δεν πάνε όσο καλά ήλπιζε ο Charley, ο οποίος βρίσκει παρηγοριά στην καινούρια του δουλειά όπου φροντίζει ένα γερασμένο άλογο αγώνων τον Lean on Pete, παρέα με τον ιδιοκτήτη και την jockey. Όταν μαθαίνει πως πρόκειται να σκοτώσουν τον Pete, ο Charlie αποφασίζει να πάρει τον Pete και μαζί να ξεκινήσουν ένα ταξίδι αναζήτησης μιας μακρινής θείας του. Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού θα συναντήσουν δυσκολίες όμως δεν θα χάσουν ποτέ την ελπίδα τους, ζώντας την δική τους οδύσσεια.

Άποψη: Το Lean on Pete είναι μια ξεχωριστή ταινία. Όχι επειδή η δομή της είναι κάτι διαφορετικό από τις περισσότερες ταινίες του είδους (θα μπορούσε κανείς να την κατατάξει σαν μια ταινία coming of age, αν και υπάρχει μια προκατάληψη γύρω από το είδος που θα την αδικούσε, ή ακόμα και σαν μια road trip ταινία), όχι επειδή η ιστορία της είναι πρωτότυπη, όχι επειδή η κινηματογράφηση της είναι κάτι μοναδικό. Είναι ξεχωριστή επειδή σπάνια βγαίνουν ταινίες που όχι απλά κρύβουν τόση ανθρωπιά μέσα τους αλλά είναι και τόσο καλογραμμένες.

Το σενάριο της ταινίας, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Willy Vlautin ,το υπογράφει ο Andrew Haigh (45 Χρόνια), μαζί με τη σκηνοθεσία, και είναι τόσο καλοδουλεμένο που δύσκολα δεν θα το προσέξει κανείς. Αποφεύγει την εύκολη αφήγηση, μέσο μονολόγων και voice over, και αντ’ αυτού αφιερώνει χρόνο ώστε ο θεατής να γνωρίσει και να ενδιαφερθεί για τους χαρακτήρες που είναι τόσο τρισδιάστατοι που κανείς πιστεύει πως συνεχίζουν να υπάρχουν ακόμα και όταν η ταινία τελειώνει. Στον πυρήνα όμως κάθε σκηνής και κάθε διαλόγου βρίσκεται η ανθρωπιά και η ευαισθησία με την οποία προσεγγίζει τους ήρωες ο Haigh και αυτό είναι που κάνει την ταινία να ξεχωρίζει.

Αν και η ταινία διαρκεί αρκετά, φτάνει τις 2 ώρες, ποτέ δεν χάνει το ρυθμό της, ούτε φαίνεται να πλατειάζει, ενώ διατηρεί πάντα ένα σχεδόν λυρικό τόνο χωρίς όμως ποτέ να διακινδυνεύει να γίνει μελοδραματική. Παρ’ ότι το υλικό που πραγματεύεται εύκολα θα μπορούσε να οδηγήσει τον Haigh σε υπερβολές και να τον κάνει να χάσει την ουσία, εκείνος καταφέρνει να μείνει πιστός στην ιστορία και στους χαρακτήρες της προστατεύοντας την από λάθη στα οποία συχνά πέφτουν οι σκηνοθέτες τους είδους.

Το κυριότερο όμως είναι η εμπιστοσύνη που για μια ακόμη φορά ο σκηνοθέτης δείχνει στους ηθοποιούς του και ιδιαίτερα στον νεαρό Charlie Plummer που βρίσκεται στο κέντρο σχεδόν κάθε σκηνής και που αν δεν είχε δώσει μια ερμηνεία τόσο ειλικρινή και αξιόλογη η ταινία δεν θα μπορούσε να είναι επιτυχημένη. Αντάξια στέκεται δίπλα του όλο το cast που σημειώνει εξαιρετικές ερμηνείες και που όλη μαζί δίνουν ζωή στην ταινία.

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να ξέρει κανείς για το Lean on Pete είναι πως είναι μια πραγματικά καλή ταινία, μια τόσο καλοδουλεμένη ταινία.

Μπορεί κάποιος να το θαυμάσει για την ανθρωπιά του, άλλος για τη δεξιοτεχνία με την οποία είναι γραμμένο, άλλος για την πολύ όμορφη φωτογραφία του. Όπως και να έχει, ότι και αν είναι αυτό που θα σας συγκινήσει, το Lean on Pete είναι μια από αυτές τις ταινίες που επειδή σπανίζουν είναι κρίμα κανείς να τη χάσει.