Come out and play

Children of the Corn αλά Ρομέρο

Ο νεαρός Λευκορώσος σκηνοθέτης που έχει στήσει έντεχνα ένα πέπλο μυστηρίου γύρω από την ύπαρξή του (καλύπτει πάντα το πρόσωπό του, ενώ στο Φεστιβάλ του Τορόντο παρουσίασε την ταινία του σε μαγνητοσκοπημένη ομιλία φορώντας κόκκινη μάσκα), χρησιμοποιεί μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα για να στήσει ένα σκηνικό υποδόριου τρόμου που σταδιακά εξελίσσεται σε gore παιδική οργή, ανεξάρτητα αν το φιλμ αποτελεί remake του ουρουγουανικού «Who can kill a child?/1976) και ταυτόχρονα μια αλά Ρομέρο version του «Children of the Corn/1984).

Σχεδόν αδιαφορεί για ορισμένες σεναριακές ανακολουθίες και εστιάζει σε μια «χειροποίητη» μινιμαλιστική οπτική ματιά που «ζέχνει» σεβεντίλα, χωρίς όμως να ρισκάρει όσο πρέπει και να δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερες προσδοκίες: μοντάρει έντεχνα τις σκηνές φόνων ώστε ουσιαστικά να μη δείχνει κάτι, τα πιτσιρίκια που διάλεξε είναι είτε γραφικά τρομακτικά, είτε αδιάφορα, ενώ στο τέλος δεν οδηγεί την ιστορία του σε μια κανιβαλλιστική κορύφωση που ενδεχoμένως να της άξιζε, παρά προσπαθεί κάπως άτσαλα να αφήσει ενδεχόμενο για Νο 2 (γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα πει το box office…).

Είναι πάντως αρκετά ασυνήθιστο και ιντριγκαδόρικο...

Απόστολος Κίτσος