Σύνοψη: H Christine Chubbuck είναι φιλόδοξη ρεπόρτερ σε τοπικό κανάλι στη Σαρασότα της Φλόριντα τη δεκαετία του 1970. Όταν εμφανίζεται η ευκαιρία να κερδίσει μια νέα θέση σε σταθμό της Βαλτιμόρης, ο ευαίσθητος ψυχισμός της εκτροχιάζεται και η ίδια οδηγείται σταδιακά σε μια οδυνηρή, τελική απόφαση.

Άποψη: Βασισμένη στην πραγματική ιστορία της Christine Chubbuck, η τελευταία ταινία του Antonio Campos (του εξαιρετικού και εντελώς παραγνωρισμένου «Simon Killer»/2012) αποπειράται να εξηγήσει τους λόγους που οδήγησαν μια νεαρή ρεπόρτερ στο να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας την ώρα που μετέδιδε ζωντανά τις ειδήσεις στον τηλεοπτικό σταθμό για τον οποίο εργαζόταν (διαβάστε περισσότερα εδώ).

Η ιστορία αυτή, που όπως είναι φυσικό προκάλεσε αίσθηση στην αμερικάνικη κοινωνία και την ειδησεογραφική βιομηχανία της εποχής, αποτέλεσε έμπνευση όχι μόνο για το “Christine”, αλλά και για το ντοκιμαντέρ “Kate Plays Christine”, με τις δυο ταινίες να βγαίνουν μάλιστα την ίδια χρονιά στις αίθουσες.

Γιατί τόσο ενδιαφέρον για ένα γεγονός της δεκαετίας του ’70, όσο ακραίο κι αν ήταν; Παρακολουθώντας την ταινία του Campos, η απορία αυτή λύνεται σταδιακά, καθώς το κοινό που παρακολουθούσε τις ειδήσεις τη δεκαετία του ’70 και ανέβαζε τα ratings κάθε φορά που μετέδιδαν εικόνες από ένα πολύνεκρο τροχαίο, μια ληστεία ή μια πυρκαγιά δεν απέχει και τόσο πολύ από όσους πατάνε αδιακρίτως like και λοιπές θλιμμένες και μη φατσούλες στα posts ειδησεογραφικών websites που μεταδίδουν αντίστοιχες θλιβερές και αιματοβαμμένες ειδήσεις.

Αυτό δηλώνει ξεκάθαρα και το αφεντικό της Christine (Tracy Letts) σε μια κομβική σκηνή της ταινίας: “If it bleeds, it leads”. Τι μπορεί να κάνει μια ρεπόρτερ που διαφωνεί με αυτήν την προσέγγιση; Δυστυχώς, όχι πολλά, καθώς παρότι είναι «το πιο έξυπνο άτομο» στον σταθμό (τα λόγια ανήκουν πάλι στο αφεντικό), ο σκοπός είναι τα υψηλά ratings και όχι η υψηλή δημοσιογραφία.

Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πιο απλά, αν είχαμε να κάνουμε μόνο με μια ιστορία επαγγελματικής απαξίωσης και σεξισμού, αλλά η Chubbuck έπασχε από κατάθλιψη, για την οποία δεν λάμβανε θεραπεία, ενώ ζούσε ακόμα με τη μητέρα της, ασφυκτιώντας κάθε βράδυ στο ροζ, εφηβικό δωμάτιό της. Η πίεση της δουλειάς, η έντονη επιθυμία της να κερδίσει μια θέση σε μεγαλύτερο σταθμό της Βαλτιμόρης, ένα πρόβλημα υγείας και ο ανεκπλήρωτος έρωτας της για τον κεντρικό παρουσιαστή των ειδήσεων (Michael C. Hall) φαίνεται να οδηγούν αναπόφευκτα στην τραγική κατάληξη της ιστορίας.

Η Rebecca Hall κάνει θαύματα στον κεντρικό ρόλο, το βλέμμα της έχει διαρκώς μια ένταση που σε κρατάει σε εγρήγορση, πιάνει όλους τους σωστούς τόνους και δημιουργεί ένα από τα καλύτερα πορτρέτα της κατάθλιψης που έχουμε δει σε ταινία τα τελευταία χρόνια. Έχει βέβαια ως σύμμαχό της την κλειστοφοβική σκηνοθεσία του Campos και την επιτυχημένη αναπαράσταση της εποχής, όμως το σενάριο του Craig Shilowich δεν αναπτύσσει επαρκώς τα θέματα που θέλει να θίξει, αφήνοντας μια αίσθηση του ανικανοποίητου σε μια ταινία, η οποία τελικά δεν σοκάρει ή προβληματίζει όσο θα ήθελε.

Πρώτη δημοσίευση: 25 Jan 2017, 19:03
Ενημέρωση: 25 Jan 2017, 19:03
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Christine (Christine)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
119

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos