Volver a morir

Hλεκτρονική λούπα για mute

Ο φόβος για κάτι, αφορά, ουσιαστικά, μία αίσθηση ή ένα γεγονός που έχουμε ήδη ζήσει. Αυτή η φράση ίσως να χρησίμευε ως αντικλείδι στη μυστηριώδη σύλληψη του Volver a morir, από τον κολομβιανό δημιουργό Μiguel Urrutia.

Μία κοπέλα ξυπνά μαζί με έναν άγνωστο άντρα ο οποίος αποδεικνύεται ικανός να ενσαρκώσει τους πιο σκοτεινούς της εφιάλτες και να τη βασανίσει με κάθε τρόπο, σκοτώνοντάς τη, ξανά και ξανά. Σα να της δίνει, διεστραμμένα μεγαλόψυχα , κάθε φορά την ευκαιρία να πάρει την ευθύνη του εαυτού της και να σωθεί. Πόσο ενδιαφέρον, ψυχοδυναμικά, σε σχέση με το τι μπορεί να ωθεί μία γυναίκα να επιλέγει ξανά και ξανά τον ίδιο καταστροφικό για εκείνη σύντροφο με λάθος πρόσωπο.

Όσο όμως κυλά ο χρόνος παρακολούθησης, το φιλμ απενδύεται των υψηλών προσδοκιών που δημιουργεί η υγρή πρασινωπή φωτογραφία και η ελκυστική αρχική ιδέα. Παράλληλα, φλερτάρει επικίνδυνα με το exploitation, κάτι που δεν είναι απαραίτητα απωθητικό. Eδώ, παρ' όλα αυτά, η βία γίνεται μάλλον παραπάνω περιγραφική απ' όσο ταιριάζει, σκοτώνοντας το ποιητικό εν δυνάμει είναι της ταινίας.

Η ηλεκτρονική λούπα στην οποία βυθίζουμε το κεφάλι μας ξανά και ξανά δεν αναλογεί, με έναν απελευθερωτικό τρόπο, στο οξυγόνο που λαμβάνουμε όταν βγαίνουμε από το κρύο νερό κάθε πρωί, μαζί με την πρωταγωνίστρια.. Ωστόσο, επιβιώνει το εξαιρετικό μοντάζ που σχεδόν χορεύει, κάνοντας αυτό το φιλμ περισσότερο κατάλληλο για εικονική υπόκρουση στο mute σε ένα πάρτυ, παρά προς εκπλήρωση των αξιώσεων για ένα μικρό ανεξάρτητο διαμαντάκι.

Εύη Αβδελίδου