Ψωμί, παιδεία, αυτοδικία!
Το πρόβλημα με τις ταινίες που πρωταγωνιστεί ο Κέιτζ τα τελευταία χρόνια, δεν είναι πως είναι κακές -που είναι...- αλλά πως είναι πάρα πολλές! Βέβαια, αν ο άνθρωπος έχει οικονομικό πρόβλημα, δεν είμαστε εμείς που θα του πούμε τι να κάνει, αλλά με αυτό το ρυθμό ξεχνιούνται και οι ελάχιστες ερμηνείες του που θυμίζουν τον παλιό εαυτό του. Και τότε έπαιζε σε εμπορικές ταινίες αλλά τουλάχιστον τα "Con Air" ή "The Rock" ΄ήταν διασκεδαστικά.
Αυτή εδώ η ταινία δεν είναι του... πεταματού, απλά ο Νικ δεν ρισκάρει (όπως π.χ. στο "Διαφθορά στη Νέα Ορλένη"), έχει εύκολο ρόλο, που απλά απαιτεί λίγη οργή και πολύ τρέξιμο. Ο σκηνοθέτης Ρότζερ Ντόναλτσον, στα 67 του πια, είναι έμπειρος στο να δίνει στα πλήθη μια σφιχτοδεμένη και νευρική περιπέτεια -θυμηθείτε "Thirteen days" και "No way out" με Κέβιν Κόστνερ- και εδώ το καταφέρνει ξανά.
Ακόμα μια ιστορία εκδίκησης και αυτοδικίας, με μεγαλύτερο πρόβλημα, πως μετά την έξυπνη αρχική ιδέα που άμεσα το ξεχωρίζει από τα δεκάδες έργα του είδους, τα πάντα είναι προβλέψιμα από κει και πέρα. Λίγη φαντασία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν...
Γιάννης Λυμπέρης
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων