Arizona

Σύνοψη: Είναι 2009 και βρισκόμαστε στην (φανταστική) πόλη Harding της Αριζόνα, όπου διαμένει η χωρισμένη Cassie με την 14χρονη κόρη της Morgan. Παρά τη χρεοκοπία των στεγαστικών δανείων και την χρηματοπιστωτική κρίση, η Cassie συνεχίζει να εργάζεται ως μεσίτρια στο γραφείο του Gary, όταν μια ημέρα εμφανίζεται ο Sonny κατηγορώντας τον Gary (και όλους τους μεσίτες) για την δική του χρεοκοπία. Το killing spree του Sonny ξεκινά όταν κατά λάθος σπρώχνει τον Gary από το μπαλκόνι.

Άποψη: Στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του, ο Jonathan Watson αποδεικνύεται ικανός να αιχμαλωτίζει πλάνα που παραπέμπουν στην συναισθηματική κατάσταση των πρωταγωνιστών του, αν και χάνει στο να μας μεταφέρει το ύφος. Τα εναέρια πλάνα μια μοντέρνας πόλης-φάντασμα, με το ξεραμένο της έδαφος και τα πανομοιότυπα σπίτια είναι αρκετά για να μας μεταδώσουν το αίσθημα αποξένωσης και μοναξιάς των ανθρώπων που βίωσαν την κρίση και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, των οποίων η αξία έπιασε πάτο. Στα πολυτελή εσωτερικά των οικιών, ο Watson φέρνει στην επιφάνεια την αντίθεση ενός πλουσιοπάροχου lifestyle που πλέον έχει φαλιρίσει.

Από την άλλη, το “Arizona” πρόκειται για dark comedy, αλλά δεν εγγυάται πολλά γέλια, καθώς ο Watson δεν μπορεί να συγκεράσει με απόλυτη επιτυχία την κωμωδία και το horror. Παρ’όλα αυτά, η σχεδόν 1.5 ώρα της ταινίας προσφέρει ένα πολύ επιτυχημένο cat-and-mouse κυνηγητό μεταξύ του Sonny και της Cassie και αρκετή αιματοχυσία.

Στο άλλο άκρο θα έπρεπε να συναντήσουμε την σατυρική κωμωδία, αλλά το σενάριο του Luke Del Tredici (“30Rock”, “Brooklyn Nine-Nine”) είναι ενίοτε ανεπαρκές. Ο Tredici αδυνατεί να εμφυσήσει την βίαια πλευρά του σεναρίου με χιούμορ και σάτιρα, ενώ ταυτόχρονα μάλλον τον παρεμποδίζουν οι δολοφονίες και το αίμα.

Ο Danny McBride αν και έχει αποδείξει (Alien Covenant, Up in the air) ότι μπορεί να μην υποδύεται τον ίδιο στεροτυπικό χαρακτήρα, στο “Arizona” για άλλη μια φορά εμφανίζεται ως εγωπαθής, ανόητος και σαχλός (όπως οι περισσότεροι ρόλοι του). Ο Sonny είναι μια καρικατούρα της Αμερικάνικης κοινωνικοπολιτικής οικονομίας: στο σπίτι του έχει μια εντυπωσιακή συλλογή όπλων, θεωρεί τον εαυτό του εφευρέτη, φαίνεται απασχολήμενος με μαρμάρινους πάγκους κουζίνας και κεραμικά πλακάκια, ενώ ταυτόχρονα επιθυμεί ένα lifestyle που δεν μπορεί να υποστηρίξει οικονομικά αν και η εφεύρεση του (παγάκια κρασιού) μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια.

Η DeWitt από την άλλη είναι εξαιρετική και είναι μια από τις ηθοποιούς που μπορούν να δουλέψουν με οποιοδήποτε υλικό τους δοθεί. Έτσι συμβαίνει και με τον χαρακτήρα της Cassie, με την DeWitt να αποπνέει μια πηγαία αύρα και ένα αυθεντικό συναίσθημα. Όμως, όταν εμφανίζεται χωρίς το πουκάμισό της στις τελευταίες σκηνές, σαν να είναι μια έφηβη που μόλις επιβίωσε από κάποια slasher ταινία, όχι μόνο είναι προσβλητικό για την ίδια, αλλά και εντελώς λανθασμένο για το ύφος που προσπαθεί να αποκτήσει η ταινία. Κατά τα άλλα, δευτερεύοντες ρόλοι στους Seth Rogen, David Alan Grier, Luke Wilson, Kaitlin Olson και Elizabeth Gillies κάνουν λίγα για να διανθίσουν το “Arizona”. Όπως και η DeWitt, το ταλέντο του Wilson δεν αξιοποιείται και δυστυχώς οι γνωστές φάτσες στην οθόνη μας ξεπρόβαλαν μόνο για να εκπληρώσουν τον σύντομο σκοπό τους.

Γενικά, το “Arizona” είναι απλά fun to watch.