On The Silver Globe

Του Mr Tibbs

Πιθανότατα η πιο δύσκολη και σίγουρα μια από τις πλέον ακαταλαβίστικες ταινίες ever, οπωσδήποτε δε αν δεν έχετε την υπομονή να εντρυφήσετε στα βαθύτερά της νοήματα.

Ο Ζουλάφσκι ούτως ή άλλως δε διακρίνεται για τη γραμμική αφήγηση και το μασημένο σενάριο, αλλά για τον πειραματισμό και τη φαντασία και όπως στην πιο διάσημη ταινία του (Possession/1979) χρησιμοποιεί αυτά τα στοιχεία πετυχαίνοντας μια μοναδική αισθητική εμπειρία. Έτσι, το On The Silver Globe, δεν είναι απλώς μια ταινία, αλλά ένα επικού εύρους καλλιτεχνικό έργο που ανατρέπει τις κινηματογραφικές συμβάσεις και προκαλεί το μυαλό και τις αισθήσεις του θεατή.

Μέσα στην ιστορία των αστροναυτών που ανακαλύπτουν/δημιουργούν έναν πρώιμο πολιτισμό, το σχόλιο είναι ανθρωπολογικό, υπαρξιακό και εξερευνά ιδέες όπως τον κυκλικό χαρακτήρα της ζωής, την ηθική της ελευθερίας και τους περιορισμούς της ιδεολογίας. Αυτό γίνεται εφικτό με τη δημιουργία μιας ιδιαίτερης ατμόσφαιρας, έτσι που για να ακολουθήσει κανείς την ροή της ταινίας, είναι καλύτερο να συγκεντρωθεί στο συμβολισμό της που την τοποθετεί κάπου ανάμεσα στο σουρεάλ του Γιοντορόφσκι και το σκοτεινό προφίλ του Λιντς. Αλλά και τεχνικά η ταινία βρίσκεται πολύ μπροστά από την εποχή της. Δεν έχετε παρά να παρατηρήσετε το πρώτο μέρος της που 'γράφει" πάνω του found footage, 30 χρόνια πριν...

Δεδομένης της επεισοδιακής ιστορίας της ταινίας, μεγάλο μέρος της οποίας καταστράφηκε μαζί με σκηνικά και κοστούμια, μπορεί κανείς να την εξετάσει και ως κριτική άποψη πάνω στη 'δικτατορία' του mainstream θεάματος, κάτι για το οποίο ο σκηνοθέτης δεν έδινε δεκάρα, προτιμώντας την αφοσίωση στο καλλιτεχνικό του όραμα.