American Burger

Μαζορέτες, σπασίκλες, κανιβαλισμός σε μια εκκεντρική μίξη κωμωδίας και τρόμου…

 Στα απέραντα ευρωπαϊκά δάση του “Kraketch” ένα λεωφορείο γεμάτο Αμερικανούς μαθητές, ανάμεσα τους μαζορέτες, νταήδες και σπασίκλες, επισκέπτεται, στη μέση του πουθενά, ένα εργοστάσιο παραγωγής αμερικάνικων “burgers”. Εκεί τους υποδέχεται ο ιδιόρρυθμος και παράφρονας σεφ του εργοστασίου (Fredrik Hiller), πράγμα που κάνει όλους να υποψιαστούν πως κάνει δεν πάει καλά με την εν λόγω επιχείρηση. Σύντομα λοιπόν θα συνειδητοποιήσουν πως ο οικοδεσπότης τους παρασκευάζει πολύ διαφορετικά “american burgers” απ’ αυτά που έχουν συνηθίσει να τρώνε και μάλιστα δεν αργούν να το διαπιστώσουν, αφού πολλοί από αυτούς θα αποτελέσουν πρώτη ύλη…

Καταρχάς να επισημανθεί πως το “American burger”  είναι μια ταινία που δεν  μπορεί να την πάρει κανείς στα σοβαρά! Όποιος επιχειρήσει μάλιστα να το κάνει αυτό, πιθανόν να έρθει αντιμέτωπος με τις ατέλειες της ταινίας (που είναι ειλικρινά αμελητέες και δεν αξίζει να επισημανθούν), χάνοντας έτσι την ευκαιρία να εισπνεύσει τον φρέσκο αέρα που αποπνέει η συγκεκριμένη “Horror Comedy”…

Στην ταινία American burger λοιπόν τo “cult” συναντά το “horror humor”, με την εκ Σουηδίας μάλιστα υπογραφή των δημιουργών της “Johan Bromander” και “Bonita Drake”, οι οποίοι με μπόλικη σατιρική διάθεση δίνουν την δική τους  οπτική για τους Αμερικάνους: Το λεωφορείο που μεταφέρει τους Αμερικάνους τουρίστες στην περιηγήσεις τους στα απέραντα δάση του “Kraketch” δεν είναι παρά μια ντουζίνα “burger” για τους Σουηδούς! Αυτή ακριβώς η οπτική συνιστά από μόνη της, σαν ιδέα, μια αστείρευτη πηγή γέλιου για ολόκληρη την ταινία. Και όχι μόνο…

Η προκείμενη οπτική του ταλαντούχου ζεύγους των “Johan Bromander” και “Bonita Drake” απαντά ευθύς και στο ερώτημα κωμωδία ή τρόμος; Και ναι σαφώς η ταινία “American burger” αποτελεί μια ευχάριστη κατά κύριο λόγο κωμωδία με μπόλικο, όχι μόνο σαρκαστικό, αλλά και υποδόριο χιούμορ, που εμπλουτίζεται κατά τακτά χρονικά διαστήματα με εντυπωσιακότατες και ευρυματικές “splatter” πινελιές.

Αυτή ακριβώς η διάρκειας εβδομήντα εφτά λεπτών σύνθεση από κοινού με την άρτια κινηματογράφηση και την πιο “must” δεν γίνεται επιλογή της τοποθεσίας (των απέραντων ευρωπαϊκών δασών), την καθιστά μια απ’ τις καλύτερες ταινίες όχι μόνο του είδους της αλλά και κάθε είδους. Σε σημείο μάλιστα που αναμένει κανείς με περισσή αγωνία το, «στα σκαριά», σήκουελ της ταινίας “American burger”, ονόματι “Back to Kraketch”…

Λήδα Αδάμου