David και Nathan Zellner: "Eίναι μία καλή στιγμή για το ελληνικό σινεμά"

Published: 22 Feb 2014, 13:55

Στην Εύη Αβδελίδου

Το "Kumikο the Treasure Hunter", ήταν αδιαμφισβήτητα η μεγάλη έκπληξη της Berlinale, ένα μικρό φιλμικό σύμπαν που μπορεί ήδη να θεωρηθεί καλτ. Είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε με τους δημιουργούς του, τους David (δεξιά) και Nathan Zellner δύο πραγματικούς auteurs. Συνειρμικοί, απλοί, χαρισματικοί, μιλώντας μαζί τους δεν μπορείς παρά να αφεθείς στη ροή της συζήτησης, όπου είναι εμφανής τόσο η σκοτεινή όσο και η φωτεινή πλευρά τους, όπως και στα φιλμ τους.

Μιλήσαμε για πολλά και διάφορα, όπως το διαισθητικό και ταυτόχρονα τελειομανή τρόπο με τον οποίο γυρίζουν τις ταινίες τους (για το Kumiko πέρασαν 12 χρόνια μέχρι να φτάσουν να...βρουν το θησαυρό τους), για την κοινή μας αγάπη στη μουσική της Colleen που ακούγεται στο φιλμ και για την υποσυνείδητη σημασία που έχουν οι γάτες και τα κουνέλια στις ταινίες τους,

Ο David ανέφερε την Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη μιλώντας με εκτίμηση για τον καιρό που του δίδασκε σινεμά στο Tέξας, αλλά και για την αγάπη τους στο Ελληνικό σινεμά και την προοπτική που βλέπουν σε αυτό.

Για τη Βerlinale

David: Είναι η δεύτερη φορά για μας, είχαμε έρθει ξανά το 2012, για το φεστιβάλ Ήταν πολύ διαφορετικά, ήταν γκρίζα και κρύα, δεν είχαμε αντιληφθεί πόσο πολύχρωμα είναι όλα εδώ.

Για την επιλογή του ονόματος  “Kumiko” για τον κεντρικό τους χαρακτήρα

David: Απλώς μας φάνηκε ένα καλό όνομα. Όταν ταξιδεύαμε στην Ιαπωνία, συναντήσαμε ένα κορίτσι που το έλεγαν Kumiko στο αεροπλάνο και αυτό το όνομα μας κόλλησε στο μυαλό, όπως ακριβώς ο τρόπος που ακούγεται. Είναι ένας ωραίος τίτλος γιατί είναι σαν ξόρκι, η ταινία είναι ένα μαγικό και για μας,

Για την ερμηνεία των συμβολισμών στα φιλμ τους και το διαισθητικό τους τρόπο να δημιουργούν

David: Δεν καθόμαστε να μιλήσουμε για τα σύμβολα. Όταν βάζεις υπερβολική πρόθεση στο συμβολισμό, αυτό σε πετάει έξω ή γίνεσαι πολύ αναλυτικός και θέλαμε να γίνει το φιλμ αισθητό περισσότερο σε συναισθηματικό επίπεδο, αυτό μας φαίνεται πιο κατάλληλο.

Nathan: Κάποιες φορές είναι όπως ο David είπε στο Q&A χτες, δεν το έχεις σκεφτεί πραγματικά μέχρι κάποιος να σου το επισημάνει. Έτσι, είναι πιθανότατα σε υποσυνείδητο επίπεδο, από εκεί που προερχόμαστε. Έτσι, δε συζητάμε για τις αποφάσεις που παίρνουμε για τους χαρακτήρες ή για το μοντάζ, ούτε τα συσχετίζουμε με την προέλευσή μας. Κάποια πράγματα δε μας αποκαλύπτονται απαραίτητα, αλλά είναι ενδιαφέρον οι άλλοι που βρίσκονται απ' έξω να μας επισημαίνουν διάφορα μέσα από τις ερμηνείες τους.  

David: Μου αρέσουν οι ερμηνείες των άλλων, επειδή είναι εντάξει. Οι ερμηνείες τους είναι σωστές, απλώς διαφορετικές από τις δικές μας.

Για την ολοκλήρωση του “Kumiko”

David: Ο αστικός μύθος ήρθε σε μας το 2001. Αρχίσαμε να δουλεύουμε το φιλμ το 2002, οπότε μας πήρε 12 χρόνια. Πήρε πολύ καιρό, αλλά το δουλέψαμε λίγο και μετά, επειδή έπρεπε να συγκεντρώσουμε τα χρήματα, κάναμε πολλά άλλα φιλμ μικρού μήκους και βίντεο κλιπ και ταυτόχρονα συνεχώς επιστρέφαμε σε αυτό. Έτσι, ήταν καλό που πήραμε κάποια απόσταση, αφού το σενάριο άλλαξε, αλλά, μας αρέσει απλώς να αφήνουμε τα πράγματα ώστε να έχουμε χρόνο να τα σκεφτούμε.   

Για τον τρόπο με τον οποίο οι ηθοποιοί επηρέασαν το σενάριο

David: Αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε ήταν να έχουμε τα πάντα πολύ καλά σχεδιασμένα. Ακόμα και με το σενάριο, ξέραμε τις γωνίες της κάμερας και πώς επρόκειτο να γυριστεί το κάθε τι. Το είχαμε πολύ σχεδιασμένο και μετά βασιζόμαστε στην τοποθεσία που θα γυρνούσαμε ή στην ερμηνεία, αν υπήρχε κάτι της στιγμής που ήταν αγνό ή είχε περισσότερη ζωή μέσα του από αυτό που ήταν γραμμένο στη σελίδα, προχωρούσαμε με αυτό, αλλά πρέπει πάντα να υπάρχουν οι βάσεις για να δουλέψει κανείς.

Nathan: Mε κάποιους ηθοποιούς, ειδικά στην Ιαπωνία, προσπαθούσαμε να είμαστε πολύ ακριβείς, για να έχουμε αυτό το στοιχείο του ρεαλισμού, οπότε πολλές φορές με το συνεργείο και τους χαρακτήρες ρωτούσαμε αν κάτι ήταν πολιτισμικά ακριβές. Το ίδιο στη Minnesota. Το σενάριο έχει τροποποιηθεί σε σχέση, ας πούμε και με τη ζωή της ηρωίδας, μετά από συζητήσεις με τη Rinko, έγινε πιο, δε θα το αποκαλούσα προσωπικό, αλλά προστέθηκε κάτι μιλώντας με όρους μητέρας-κόρης, και προσδοκιών, ειδικά με τον τρόπο που όλα αυτά λειτουργούν στην κουλτούρα της Ιαπωνίας. Όπως είπε και ο David, είχαμε ανοιχτό μυαλό σε τέτοιου είδους πράγματα, γιατί γι αυτό το λόγο είμασταν εκεί και όχι για να επιβάλλουμε ο,τι δήποτε.

Για την παραγωγή, που συμπεριελάμβανε τον Alexander Payne

David: Ο Alexander Payne ήταν στην εκτέλεση παραγωγής, όλοι οι παραγωγοί ήταν πολύ άμεσα εμπλεκόμενοι, ήταν κάτι πολύ περισσότερο από απλώς τα ονόματα που υποστήριζαν, αλλά το δουλέψαμε κατά κάποιο τρόπο μόνοι μας.  Θέλαμε να είναι η φωνή μας. Αλλά το να υπάρχουν ορισμένα ονόματα στο τέλος σαφώς βοηθά για την προώθηση.

Για μία ερμηνεία του κουνελιού στο “Kumiko”, που συνδέεται με τη σεξουαλικότητα, την αγνότητα και τη γονιμότητα

David: Φυσικά, απόλυτα, πιστεύω ότι αυτό είναι καθολικό, πιστεύω ότι πολλές κουλτούρες βλέπουν το κουνέλι έτσι. Υπάρχει αγνότητα στο κουνέλι, τα κουνέλια αρέσουν σε όλους, είναι πολύ αγνά και γλυκά, δεν είναι ποτέ κακά, και φαινόταν το κουνέλι ένας καλό σύντροφος για εκείνη, αλλά επίσης γράφουν και πολύ ωραία στην κάμερα.

Για την επιλογή των ηθοποιών στο “Kumiko”

David: Είχαμε εντυπωσιαστεί από τις προηγούμενες ερμηνείες της Rinko Kikuchi. Για τους υπόλοιπους κάναμε κανονικά casting, συναντήσαμε και βρήκαμε κόσμο που ταίριαζε. Γενικά μας αρέσει η ιδέα της ανάμιξης ερασιτεχνών και επαγγελματιών ηθοποιών, έτσι μπορείς να εδραιώσεις το νατουραλισμό κάπως περισσότερο. ΄Εχεις και καλές ερμηνείες, αλλά και φυσιογνωμίες μοναδικές, που δε βλέπεις κανονικά στις συνηθισμένες ταινίες, και έχει πλάκα να τα μπλέκεις αυτά τα δυο μαζί.  Οι Γιαπωνέζες κοπέλες που δουλεύουν μαζί με την πρωταγωνίστρια είναι ως επί το πλείστον επαγγελματίες, αλλά είμασταν πολύ συγκεκριμένοι ως προς την εμφάνισή τους και ό,τι θέλαμε να δείχνει τον πολιισμό τους.

Nathan: Όταν πήγαμε να δούμε την τοποθεσία, εμπεριείχε όλη την κουλτούρα και όλες οι κοπέλες ήταν τόσο όμορφες και νέες και σκεφτόμου “Ήρθα εδώ στο σωστό”...

David: Μοιάζαν όλες ίδιες...

Nathan: Ήταν όλες όμορφες

Για τη μουσική επένδυση και την επιλογή της Colleen ή του “Yamasuki”

David:  Όταν γράφω ακούω Collen πολύ, είναι τόσο ονειρική και στοιχειωτική. Είναι ακριβώς ο τόνος που ήθελα να δώσω στην ταινία, όμορφος και λυπημένος ταυτόχρονα, και μου αρέσει, είναι ο τέλειος συνδυασμός. Εδώ στην Αμερική (σημ. Όπως και στην Ελλάδα), οι περισσότεροι δεν την ξέρουν, αλλά μου αρέσει πολύ η μουσική, οπότε... Επίσης μου άρεσε που χτες στο Q&A κάποιος ανέφερε το “Yamasuki”.

Για τους αδερφούς Coen και την επιλογή του  “Fargo” ως κεντρικό στοιχείο της πλοκής

David: Αυτό δεν το επινοήσαμε, ήταν μέρος του αστικού μύθου και της αρχικής ιστορίας, όπως και το ότι η ηρωίδα ήταν από την Ιαπωνία. Η ιστορία ήταν ότι μία Γιαπωνέζα πήγε στην Αμερική για να ψάξει για τα χρήματα της ταινίας, οπότε το πήραμε αυτό και χτίσαμε ένα κόσμο γύρω του. Οι αδερφοί Coen το πληροφορήθηκαν επειδή έπρεπε να πάρουμε τα δικαιώματα, όλα αυτά λειτούργησαν, απλώς μας πήραν πολύ χρόνο.

Για το τι είναι γι αυτούς θησαυρός στην πορεία του φιλμ

David: Ήταν δικό μας αίτημα να κάνουμε την ταινία, μας πήρε 12 χρόνια, οπότε το κυνήγι θησαυρού μας ήταν απλώς να κάνουμε το φιλμ και να μην τα παρατήσουμε, με τον ίδιο τρόπο που η Kumiko δεν παραιτείται, απλώς συνεχίζει να προσπαθεί και το κάνει να συμβεί. Έτσι, αυτό ήταν το κύριο, αυτό ήταν το κυνήγι μας, απλώς να κάνουμε να συμβεί η ταινία, γιατί ήταν πολύ δύσκολο να γίνει το φιλμ, είχαμε πολλές γλώσσες, διαφορετικά σημεία στον κόσμο, έπρεπε να είναι συγκεκριμένη στιγμή του χρόνου λόγω χειμώνα. Τα προγράμματα άλλαζαν συνεχώς για μήνες μετά και χρειαζόταν να ακυρώσουμε και να περιμένουμε για τον επόμενο χρόνο. Γι αυτό μας πήρε τόσο πολύ, αν τα πράγματα δεν ήταν τέλεια τότε ξαφνικά μας έπαιρνε άλλον ένα χρόνο. Μετά, έπρεπε να πάμε κατευθείαν από την Ιαπωνία στην Αμερική για ένα μεγάλο γύρισμα, οπότε αυτό έκανε τη διαδικασία πιο περίπλοκη από μία κανονική ταινία.

Για την χρηματοδότηση των φιλμ στην Αμερική και τον τρόπο που η έλλειψη χρημάτων μπορεί να εμπνεύσει

David: Στην Αμερική, δεν υπάρχουν πουθενά χρήματα, δυσκολευτήκαμε πολύ να βρούμε χρήματα για το Kumiko.

Nathan: Μας πήρε χρόνια να συγκεντρώσουμε τα χρήμαρα και πάντα κάτι γινόταν και έπρεπε να έρθουμε Αμερική να βρούμε χρήματα, αυτά τελείωναν, έπρεπε πάλι να μετακινηθούμε..

David: Όταν δεν έχεις πολλά χρήματα, αυτό σε υποχρεώνει να σκεφτείς τρόπους να είσαι δημιουργικός. Αν έχεις πολλά χρήματα τεμπελιάζεις γιατί όλα σου έρχονται, αλλά όταν όχι, πρέπει να σκεφτείς παραγωγικά: “ok, πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό να πετύχει”, και μετά βρίσκεις ένα νέο τρόπο που είναι πολύ διαφορετικός από το συνηθισμένο που κανείς μπορεί να δει στις ταινίες.

Για την παρουσία των ταινιών τους στην Ελλάδα και το Ελληνικό Σινεμά

David: Είμαστε στη Θεσσαλονίκη το 2008 με το “Goliath”, αλλά το “Kid-Thing” δεν έχει προβληθεί, πρέπει να επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Το ελληνικό σινεμά είναι καταπληκτικό αυτή τη στιγμή. Νομίζω είναι μία πολύ καλή στιγμή γι αυτό. Η δασκάλα μου στη σχολή κινηματογράφου είναι Ελληνίδα, η  Αθηνά Τσαγκάρη. Έμενε στο Austin και ήταν καθηγήτρια εκεί, μου αρέσει. Όλα τα φιλμ που γυρίζονται στην Ελλάδα είναι πολύ ωραία. Δεν ξέρω, κάθε χώρα έχει τη δική της εποχή οπότε το σινεμά είναι ενεργό, αλλά για την Ελλάδα αυτή την εποχή είναι τώρα, αυτό είναι τόσο ωραία. Τουλάχιστον για τους απ' έξω έτσι φαίνεται, ίσως όχι στην ίδια την Ελλάδα, αλλά για την Αμερική έτσι μοιάζει.

Για τα όνειρά τους

David: Θέλουμε να κάνουμε περισσότερες ταινίες. Έχουμε πολλές ταινίες που θέλουμε να κάνουμε.

Nathan: Μόλις ολοκληρώσαμε αυτή, αλλά έχουμε πολλά φιλμ που θέλουμε να κάνουμε, κάθε είδους φιλμ. Πάντα θέλουμε να έχουμε την ίδια αίσθηση ευαισθησίας σε όλες τις ταινίες μας, ένα μίγμα χιούμορ και πάθους, όλα όσα κάνουμε το έχουν αυτό, αλλά θέλουμε να κάνουμε διαφορετικές ταινίες που δίνουν αυτή την αίσθηση.



 

“It just feels right!¨ to watch Kumiko

We had a chat with David and Nathan Zellner about Kumiko, the Treasure Hunter, their already cult feature film which was adored in this year`s Berlinale. We free-associated their ideas about film-making, indulged some explanations in their mysterious symbols, our mutual love about musician Colleen, their intuitive and at the same time perfectionist way of making films, but also about David´s respect about Greek cinema and his fellow teacher in Film-school in Texas, Athena Rachel Tsangari.

Two creators who are confident enough both to go with the flow of their inspiration (they say that a certain element just feels right when asked why they chose a certain trait in their film) and delightfully open to other people´s interpretations on their symbols, with the ability to transfer their passion and vision about making films.

Αbout Berlinale

David: It's our second time,  we came again in 2012, for the festival. Ιt was much different, it was very grey and cold and we didn’t realize how colorful everything is.

About choosing to name “Kumiko” the main character

David: It just seemed like a good name. When we were travelling in Japan, we met a girl named Kumiko on an airplane and this name stuck in our head; just liked the way it sounded. It’s a neat title because it’s like a spell, the movie for us, her name and what she is basically get everything neat for the title that way.

Αbout the interpretation of symbolism in their films and their intuitive way of creating

David: We don’t sit around and talk about the symbols. When you put too much intention with the symbolism or whatever, then I think it can kind pull you out of it, or becomes too analytical and we just wanted to feel more like an emotional level, just what feels appropriate.

Nathan: Sometimes it’s like David said in the Q&A last night, you don’t really think about it until someone points it out to you. So, it’s probably on the subconscious or our background, or where we were from; so we wouldn’t have discussions or the decisions about the character or the editing or whatever comes from wherever we’re from. Some things aren’t necessarily delivered, but it’s interesting having other outsiders point things out to you or their interpretation of things.

David: I like other people’s interpretations, because they are alright; you know, their interpretations are right, but they’re just different from ours.

About completing Kumiko

David: Well, the urban legend came in about 2001. We started working on this in 2002, so it’s been 12 years; took a long time, but we have worked on it for a while and then made other films, because we had to get the financing together, so we made a lot of other short films and music videos and features and then kept coming back to this.  So, it was good to get some space, because the script did change but... I don’t know, we like to let things just take for a long time think about it, yes.

About the way the actors influenced the script

David: What we try to do is have everything really planned out; even with the script, we knew the camera angles and how it was going to be shot. We have it very planned out and then based on the location or the performance or whatever, if there’s something in the moment that it is pure or has more life to it than what’s on the page, then we go with that, you know, but we always have like a blueprint, a foundation to go with.

Nathan: With some of the actors, especially with Japan, we were trying to be very accurate, like the culture and that short of things and trying to put that sense of realism, so a lot of times with the crew and the characters we would ask if that was culturally accurate; the same in Minnesota, did some of the grid. So, it’s a little cracked in here and there in terms of bits in biography; one in particular was her relationship with her mother, when we talked with Rinko about that it became a little bit more..., I wouldn’t say personal, but there is something added in terms of mothers and daughters and expectations and that sort of thing, especially how that works in the Japanese culture. Like David said, we kept an open mind to those sorts of things, because that’s what we were there for, we weren’t trying to impose something.

About the Producers, including Alexander Payne

David: Alexander Payne was Executive producer, all the producers were very directly involved, it was more than just the names giving support, but we kind of worked on our own; but then at the end having a name definitely helps for marketing and everything. We wanted it to be our own voice.

About an interpretation of the rabbit in Kumiko, related to  sexuality, purity and fertility,

David: Definitely, absolutely. I think that’s universal, I think that a lot of cultures look at the rabbit that way. That wasn’t something that we..., maybe subconsciously, but... Yes, there is a purity to the rabbit, everyone likes rabbits; it’s not like someone that hates cats, everyone likes rabbits, they’re very pure and sweet, they’re never mean and it seemed like it was a good companion for her, and they’re very beautiful on cameras.

About casting for Kumiko

David: We were impressed by Rinko Kikuchi ’s previous performances. For the rest, we just did regular casting and there were professional actors, we just met a lot of people and found people that fit appropriately. In general, we like the idea of mixing professional actors with non actors, with real people, so you can ground naturalism a little more; so, you have good performances, but then you also have faces that you don’t normally see in regular movies, unique people, and it’s fun mixing that together. The Japanese girl's co-workers were mostly actors, but we were very specific about their look and everything we wanted to that culture, yes.

Nathan: When we went to scout the location, the location of the shooting had all that laying culture and all the girls were very pretty and young and we were to think “Oh, I came here just to...”

David: They looked the same...

Nathan: They were all pretty.

About the soundtrack and choosing Colleen or “Yamasuki”

David:  When I write I listen to it a lot, it’s so dreamy and haunting; it’s the exact tone for a movie, kind of beautiful and sad at the same time and I like that, it’s a perfect combination. Here in America (note: as in Greece) most people don’t know her, but I like music a lot, so...I also like that someone yestarday in Q&A mentioned “Yamasuki”.

About Coen brothers and the choice of  “Fargo” to trigger the plot

David: Well, we didn’t make that up, that was part of the urban legend, so that was part of the original story; the same with her being from Japan. The urban legend was that a Japanese woman went to America looking for the money from that movie, so we just took that and then built the world around it. They were informed because we had to get the rights. All that worked out, so that took a long time.

About what they consider as a treasure for the course of the film.

David: We were on our own quest to make the movie, because it took twelve years, so our treasure hunt was just making the film and not quitting, in the same way Kumiko doesn’t quit, just kept persevering to try and make it happen. So, that was the main thing, that was our hunt, just to make the movie happen because it was a very difficult film to pull together, because you have the film in multiple languages, different parts of the world, had to be in a certain time of the year because of the winter, so we could only shoot... Schedules always move around by several months and so if ours moved at all, then we had to cancel and wait for another year; that’s why it took so long, if things weren’t perfect then suddenly it was a whole another year. Next, we had to go straight from Japan to America for one big shoot, so that made the process more complicated than for a normal movie.

About their films' presence in Greece and Greek Cinema

David: We had a feature in 2008, “Goliath”, that was in Thessaloniki, but “Kid-Thing” hasn’t been played there; we want to go back to show more work there. Greek cinema is great right now, I think this is a really good time for Greek cinema. My film teacher in the film school is Greek, Athina Tsangari. She used to live in Austin and she was a teacher, so I like her; all the films going on there right now are great. I don’t know, every country has its own time when the cinema’s vibrant, but I think it’s a great time for Greek cinema right now, which is cool; at least for outsiders it feels that way, maybe not in Greece, but in America it feels like it’s a good time for Greek cinema.

About financing films in U.S.A. And how no money for films can inspire

David: In America, no money anywhere, yes; we have a terrible time giving money for this, so...

Nathan: Well, it took years to get the money together and it kept falling apart and we had to go over here to get money and then that was gone, move around...

David: When you don’t have much money, it forces you to think of ways to be creative; if you have all the money you get lazy because everything comes to you, but when you don’t have this much money you have to be resourceful and think, “ok, how can we make it work, this way?” and then you find a new way that is totally different from what you normally can see.

About their future dreams

David: We want to make more movies...We have a lot of movies we want to do.

Nathan: We just finished this one, but we have a lot of films we want to make, all kinds of films. Similar, we always have the same kind of sensibility and tone with our films, where it’s a mix of humor and pathos, you know, like everything we do has that, but we want to do different kinds of movies that have that tone.

Evi Avdelidou

 

Πρώτη δημοσίευση: 22 Feb 2014, 13:55
Ενημέρωση: 22 Feb 2014, 13:58

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
21 hours

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos