Βerlinale 19: "Tremors" - Κριτική

Σύνοψη: Ο Πάμπλο έρχεται αντιμέτωπος με την οικογένειά του και με τις οπισθοδρομικές αντιλήψεις της Γουατεμάλας όταν αποκαλύπτεται ότι ο ίδιος είναι γκέι. Με τακτικές ευλογημένες από την εκκλησία, η οικογένεια του προσπαθεί να τον επαναφέρει στον σωστό δρόμο όμως ο ίδιος όσο και αν προσπαθεί για χάρη των παιδιών του και της υπόληψης του, δεν υπακούει όσο θα ήθελε.

ΣΧΕΤΙΚΑ"M – A City Hunts a Murderer": Ένας τρόμος που σιγοκαίει

Άποψη: Το κεντρικό θέμα του “Tremors” δεν πρωτοτυπεί: η ομοφυλοφιλία και η διαμάχη αυτής με την καθωσπρέπει κοινωνία είναι ένα ζήτημα που τώρα τελευταία εξετάζεται εκτενέστερα και εντονότερα στην μεγάλη οθόνη. Στην δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Jayro Bustamante που προβάλλεται φέτος στο Πανόραμα της 69ης Berinale , ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να ξεφύγει από τα στεγανά της μικρής κοινότητας έχοντας ως σύμμαχο τον σύντροφό του Φρανσίσκο όμως ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι συχνά πιο δυνατός από τις επιθυμίες τους καθενός, ιδίως όταν αυτές εκφράζονται με διαφορετικότητα.

Στο “Tremors” ,αρχικά, το βάσανο της οικογένειας πλανάται στον αέρα και καθρεφτίζεται στο πρόσωπο του Πάμπλο, κανείς όμως δεν το λέει απερίφραστα και αρκούνται σε μελό διαλόγους καταστροφολογίας θυμίζοντας τηλέ-νουβέλα ισπανικής τηλεόρασης. Η συνέχεια ωστόσο δείχνει πιο γενναιόδωρη και σεναριακά αλλά και σκηνοθετικά αφού ο Bustamante δειλά-δειλά προσεγγίζει το θέμα όλο και πιο επιθετικά, βάζοντας στο επίκεντρο την θρησκόληπτη οικογένεια και την επιμονή της να “διορθώσουν” τον Πάμπλο μέσω μιας μεθόδου που εφαρμόζει η τοπική εκκλησία.

Το πρόγραμμα επαναφοράς των αντρικών διαθέσεων είναι παρόμοιο με αυτό που παρουσίασε φέτος και το “Boy Erased” του Τζόελ Έτζερτον όπου η παρεκκλίνουσα συμπεριφορά συμμορφώνεται με εντατικά μαθήματα ανδρισμού και ενίοτε με προσευχές. Ο χαρακτήρας που έπλασε ο Bustamante κάνει σοβαρή προσπάθεια να επανενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο σε αντίθεση με τον Φρανσίσκο ο οποίος νιώθει εντάξει με την σεξουαλικότητά του και δεν τον πιέζει κανένας.

Τα βήματα προς την κάθαρση που κάνει ο Πάμπλο αλλά και η γυναίκα του προσδίδουν έναν χιουμοριστικό τόνο καθώς η υπερβολή και το εξωφρενικό στοιχείο τους είναι τουλάχιστον κωμικοτραγικά και αδύνατον να τα χωνέψει ανθρώπινος νους και που παρόλα αυτά συμβαίνουν σε χώρες όπως η Γουατεμάλα. Ο βαθιά ανθρώπινος χαρακτήρας του “Tremors” αποδεικνύεται και στο τέλος της ταινίας όπου ο Πάμπλο –και ο κάθε Πάμπλο, ακόμα προσπαθεί να αποδεχθεί τον χαρακτήρα του ακόμα και υπό το βλέμμα ενός μη επικριτικού ανθρώπου.

Το 69ο Φεστιβάλ του Βερολίνου διεξάγεται 7-17 Φεβρουαρίου 2019, το MOVE IT βρίσκεται εκεί, αυτόφωτο και αυτοχρηματοδοτούμενο με 5 διαπιστευμένους δημοσιογράφους και σας μεταφέρει για 9η συνεχή χρονιά όλα όσα αξίζουν να διαβάσετε μέσα και έξω από τις αίθουσες της αγαπημένης μας ευρωπαϊκής πόλης. Όλα εδώ.