Γαλλόφωνο 2021: "Τα προσχήματα" - Κριτική
Σύνοψη: H όμορφη Βιέννη με την χαρακτηριστική της αρχιτεκτονική, και την όμορφη μουσική της… Εκεί ζει ένα - φαινομενικά - τέλειο ζευγάρι, η Ève και ο Henri με τον γιο τους Malo. Είναι Γάλλοι, και ενεργά μέλη της απόδημης κοινότητας εκεί. Η Ève είναι υπεύθυνη της βιβλιοθήκης του Γαλλικού Ινστιτούτου ενώ o Henri διάσημος μαέστρος. Πολλά βράδια τους τα περνάνε σε σπίτια και πάρτυ φίλων, και όλοι μιλάνε για το πόσο υπέροχο ζευγάρι και πόσο αγαπημένοι είναι.
ΣΧΕΤΙΚΑ24ο FFF: Με τον "Πανικό" μας συστήθηκε η Ζιστίν Τριέ
Όλα φαίνονται να είναι τέλεια και αψεγάδιαστα, και πως οι δυο τους έχουν όλα όσα χρειάζονται για να είναι ευτυχισμένοι.
Σκηνοθεσία: Μαρκ Φιτουσί. Πρωταγωνιστούν: Καρίν Βιάρντ, Mπενζαμίν Μπιολέ.
Άποψη: Αυτός είναι ο κόσμος που στήνει ο Marc Fitoussi στην ταινία του Les Apparences, ή αλλιώς Τα Προσχήματα, που βασίζεται στο βιβλίο της Karin Alvtegens με τίτλο “Betrayal” (Προδοσία) τον οποίο και σχετικά γρήγορα αποδομεί. Η φαινομενικά τέλεια ζωή του ζευγαριού στο προστατευμένο τους περιβάλλον της μικρής, αστικής γαλλικής κοινότητας ξεκινάει να ραγίζει, όταν ο σύζυγος της Ève αποκτά ενδιαφέρον προς μία άλλη γυναίκα. Η Ève όμως δεν είναι σίγουρο πως διατίθεται να τον χάσει, ούτε και να διαλύσει την ψευδαίσθηση της αψεγάδιαστης ζωής που έχει δημιουργήσει στους γνωστούς και φίλους. Πρόθυμη να κάνει τα πάντα για να μη θίξει την υπόληψή της, θα μας κάνει να αναρωτηθούμε αρκετές φορές, έως πού μπορεί άραγε να φτάσει η Ève, καθώς τη βλέπουμε να ανακαλύπτει σιγά σιγά το πού πηγαίνει ο άντρας της όταν της λέει πως έχει να κάνει πρόβες ως αργά…
Mε έναν αρκετά γρήγορο και ζωηρό ρυθμό η ταινία χτίζει το πορτρέτο του ζευγαριού από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Ο Henri (Benjamin Biolay) εκ πρώτης όψεως φαίνεται ένας αποστασιοποιημένος σύζυγος, χωρίς ιδιαίτερη θερμή προς τη γυναίκα του ή τους φίλους τους, με μύχιες σκέψεις που δεν μας αποκαλύπτει εύκολα. Σε όλη την ταινία ζήτημα ο Biolay να έχει πάρει 2 διαφορετικές εκφράσεις… Το κατεξοχήν ανέκφραστο πρόσωπό του θα χαμογελάσει αμυδρά μονάχα κατά τη διάρκεια ενός τηλεφωνήματος που θα κάνει στο μπαλκόνι ενός φιλικού σπιτιού, ενώ η γυναίκα του τον κοιτάζει.
Εκείνη από την άλλη, είναι μια πολύ πιο έντονη προσωπικότητα. Μονοπωλεί τις συζητήσεις στο τραπέζι, δεν αφήνει κουβέντα να πέσει κάτω, είναι οργανωτική και έντονη. Η Karin Viard είναι εξαιρετική στον πρωταγωνιστικό ρόλο, μίας γυναίκας που υπομένει και επιμένει στο περιτύλιγμα, κατά τα άλλα ενός άδειου κουτιού. Σε κάποια άλλη ταινία, σε κάποια άλλη ζωή, θα λέγαμε ότι τα ετερώνυμα έλκονται και αυτοί οι δύο χαρακτήρες αλληλοσυμπληρώνονται. Όχι όμως στην ταινία του Fitoussi.
Ως είδος η ταινία ισορροπεί μεταξύ του θρίλερ και της κωμωδίας, αλλά κάπου το άγχος της ταινίας να γίνει πολλά και να πει τα πάντα δημιουργεί το πρόβλημα με το Les Apparences. Δεν φαίνεται να ξέρει ξεκάθαρα τι θέλει να γίνει - θρίλερ, δράμα, νουάρ, ρομαντική (μαύρη) κωμωδία; Από την άλλη, ακόμα και η σκηνοθετική επιλογή της Βιέννης ως χώρα όπου διαδραματίζεται η ιστορία, δεν επηρεάζει καθόλου τα τεκταινόμενα.
Εν τέλει, η ίδια η ερμηνεία των ρόλων φτάνει να γίνεται μετά από αρκετές σκηνές μονότονη, αλλά οι δεύτεροι ρόλοι όπως της Laetitia Dosch και του Lucas Englander φέρνει μία κάποια ζωηράδα. Ώσπου βέβαια να πέσουν και εκείνοι εν τέλει στην παγίδα της γενικότερης υπερβολικής προσπάθειας - η οποία βέβαια ίσως και να έχει αγαθές προθέσεις, αφού ακριβώς το γεγονός πως η ταινία δεν έχει καταλήξει στο τι θέλει να είναι, είναι και αυτό που την κάνει μη προβέψιμη.
Το στοιχείο όμως του μη προβλέψιμου μπορεί να είναι αναγκαίο αλλά δεν είναι ικανό για να την κάνει μία ενδιαφέρουσα ταινία.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων