Ρόλαντ Έμεριχ, γιατί μισείς την Γη τόσο πολύ;

Και η πιο πρόσφατη ταινία του Roland Emmerich, Moonfall, με την Halle Berry και τον Patrick Wilson, είναι και αυτή μια ταινία καταστροφής, όπου η Σελήνη έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με την Γη και δύο αστροναύτες καλούνται να αντιμετωπίσουν την συνθήκη αλλά και τις θεωρίες συνωμοσίας. Την είδαμε και γράψαμε άποψη. Και αν αυτό δεν προκαλεί ενδιαφέρον, σκεφτείτε ότι ο γερμανός σκηνοθέτης με καριέρα βέβαια στο Χόλιγουντ, έχει ενδιαφερθεί υπέρ του δέοντος με την καταστροφή της Γης, σχεδόν μοιάζει να του αρέσει να την βλέπει να καταστρέφεται. Γι΄αυτό και έχει αποκληθεί ως ο μάστερ της καταστροφής, με τον Michael Bay ίσως να τον ακολουθεί στην δεύτερη θέση. Η καριέρα του χτίστηκε πάνω σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας και καταστροφής. Η καριέρα του ξεκίνησε το 1984 με μια γερμανική ταινία επιστημονικής φαντασίας, το The Noah’s Arc Principle, ενώ το 1987 σκηνοθετεί την πρώτη του αγγλόφωνη ταινία, το Hollywood-Monster, μια ταινία τρόμου για έναν σκηνοθέτη που προσπαθεί να γυρίσει την πρώτη του ταινία σε ένα σπίτι που φαίνεται πως είναι στοιχειωμένο. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήρθε το 1994 με το Stargate, ένα sci-fi με τον Kurt Russell και τον James Spader. Η αρχή όμως της καταστροφής των πάντων θα αρχίσει με την επόμενη ταινία του.

ΣΧΕΤΙΚΑΑφιέρωμα: Σκηνοθέτες που έκαναν remake στον εαυτό τους

Independence Day (1996)

Σε σκηνοθεσία και σενάριο του ίδιου, μαζί με τον Dean Devlin, σταθερό συνεργάτη του εκείνη την εποχή, ετοιμάζουν την Ημέρα Ανεξαρτησίας με πρωταγωνιστή τον Will Smith και τους Bill Pullman, Jeff Goldblum, Randy Quaid. Όπως αναφέρει και ο τίτλος, η ταινία λαμβάνει χώρα κατά την ημέρα της αμερικανικής ανεξαρτησίας, δηλαδή στις 4 Ιουλίου, όταν ομάδες ανθρώπων προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την εισβολή εξωγήινων στην Γη. Έτσι λοιπόν ο σκηνοθέτης, έχοντας και την εμπειρία του Stargate, σκηνοθετεί ουσιαστικά το πρώτο του blockbuster, μια ταινία με εισπράξεις 800 εκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως, κάνοντάς την την πιο επιτυχημένη εισπρακτικά εκείνη την χρονιά και μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του σινεμά μέχρι τότε, που ακόμα δεν ήταν σπάνιο μια ταινία να ξεπερνά το ένα δις δολάρια. Πέραν της επιτυχίας, κέρδισε και το Όσκαρ καλύτερων εφέ και προτάθηκε για Όσκαρ καλύτερου ήχου.

Godzilla (1998)

Η αμέσως επόμενη ταινία του ήταν επίσης καταστροφής αλλά με διαφορετικό τρόπο. Δεν έχει το στοιχείο της μαζικής καταστροφής, όπως στην Ημέρα Ανεξαρτησίας που απειλήθηκε με αφανισμό όλη η ανθρωπότητα, αλλά και πάλι έχουμε ένα πελώριο τέρας που στέκει ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια όλων απειλώντάς τους. Πρόκειται για την 23η ταινία του franchise του Godzilla, αλλά για την πρώτη που γίνεται εξ ολοκλήρου από αμερικάνικο στούντιο, καθώς οι προηγούμενες ήταν κατά βάση ιαπωνικές. Έκτοτε έχουν γίνει άλλες τρεις αμερικάνικες παραγωγές. Άλλη μια πολύ μεγάλη παραγωγή με πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια μπάτζετ και 379 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις, έχοντας τον Matthew Broderick και τον Jean Reno στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

The Day After Tomorrow (2004)

Έπειτα από μια πολεμική ταινία με τον Mel Gibson, το The Patriot (2000), επιστρέφει στις ταινίες καταστροφής και σε κάτι πιο συγγενικό με την Ημέρα Ανεξαρτησίας που είχε κάνει στα 90s. Τώρα πρωταγωνιστές οι Dennis Quaid, Jake Gyllenhaal, Ian Holm, Emmy Rossum, με ένα μπάτζετ 125 εκατομμυρίων δολαρίων, ο Emmerich βασισμένος σε ένα βιβλίο του 1999 των Art Bell και Whitley Stieber, μιλάει για την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις της. Παγόβουνα αρχίζουν να λιώνουν με ταχείς ρυθμούς και μια νέα εποχή των παγετώνων φαίνεται να ξεκινά. Πάλι η ανθρωπότητα απειλείται με αφανισμό, αυτή την φορά όχι από εξωγενείς παράγοντες αλλά από τον ίδιο της τον εαυτό. Η ίδια η Γη δεν αντέχει άλλο και αντιδρά. Η ταινία υπήρξε επίσης μεγάλη εισπρακτική επιτυχία της χρονιάς με πάνω από 500 εκατομμύρια εισπράξεις.

2012 (2009)

Το 2008 παρεμβάλλεται το 10000 BC, για την προϊστορική εποχή αν και θα μπορούσε να θεωρηθεί και αυτό μια προϊστορική ταινία καταστροφής ή απειλής, καθώς η ζωή των ανθρώπων και εδώ απειλείται από τα πελώρια μαμούθ και όλα τα πλάσματα εκείνης της εποχής, όμως το 2009 είναι που επιστρέφει σε μια γνήσια ταινία του είδους, το 2012. Ο τίτλος προέρχεται φυσικά από την χρονιά που σύμφωνα με «προφητείες» και διάφορους «μελλοντολόγους» θα ερχόταν το τέλος του κόσμου. Και αυτό είναι κάτι που για τον Emmerich το λες και ενδιαφέρον σενάριο. Έτσι τρία χρόνια πιο πριν σκηνοθετεί το 2012 με τον John Cusack και την Amanda Peet καθώς προσπαθούν να επιβιώσουν σε έναν κόσμο που οι εσχατολογικές προβλέψεις γίνονται πράξη. Ο κόσμος καταστρέφεται και ποιος μπορεί να επιβιώσει. Ο Emmerich για άλλη μια φορά το κάνει με όρους μεγάλου θεάματος και φυσικά του βγαίνει εισπρακτικά με σχεδόν 800 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις και 200 εκατομμύρια δολάρια μπάτζετ.

Independence Day: Resurgence (2016)

Για αρκετά χρόνια έκανε μια αποχή από το είδος σκηνοθετώντας το δράμα εποχής Anonymous (2011), για τον πραγματικό (υποτίθεται) συγγραφέα των έργων του Σέξπιρ, το White House Down (2013) που έχει μέσα την καταστροφή αλλά σε μικρότερη εμβέλεια μιας και απειλείται από τρομοκράτες ο Λευκός Οίκος και το δράμα ενηλικίωσης Stonewall (2015) για τα επεισόδια στο Stonewall το 1969. Το 2016 όμως θα επιστρέψει στην επιτυχία της Ημέρας Ανεξαρτησίας και θα ετοιμάσει το σίκουελ, με κάποιους παλιούς όπως τον Jeff Goldblum ή τον Bill Pullman και κάποιους καινούργιους, όπως τον Liam Hemsworth.Είκοσι χρόνια μετά την προηγούμενη ταινία, ο κόσμος τεχνολογικά είναι πιο έτοιμος για μια εξωγήινη απειλή. Η ταινία πήγε αρκετά καλά εισπρακτικά αλλά όχι θεαματικά για ένα μπλοκμπάστερ μιας και δεν έφτασε ούτε τα 400 εκατομμύρια δολάρια με ένα μπάτζετ σχεδόν τα μισά χρήματα.

Moonfall (2022)

Έπειτα από ένα διάλειμμα με μια πολεμική ταινία, το Midway (2019), επιστρέφει στην καταστροφή του κόσμου που φαίνεται πως τόσο αγάπησε μετατρέποντάς την σε κινηματογραφικό θέαμα. Όπως είχε πει και ο Alfred Pennyworth στο The Dark Knight «μερικοί άνθρωποι θέλουν απλώς να βλέπουν τον κόσμο να καίγεται». Μάλλον ο Emmerich ανήκει σε αυτή την κατηγορία.