10 ταινίες για ένα ολιστικό χειμώνα με σημαία την υποκειμενικότητα

O χειμώνας έφτασε πιο ολιστικός απο ποτέ. Τι μας σώζει; Καλή παρέα, καλό φαγητό, κάνας δυναμικός έρωτας που θα μας κάνει κομμάτια και καλές ταινίες που μας ταξιδεύουν.

Mε σημαία την υποκειμενικότητα μιας και η ίδια η ζωή είναι έτσι καθώς δεν είναι όλα για όλους για πάμε:

1. Afflicted (2013)

Δύο κολλητοί ξεκινούν σε ένα ταξίδι να κάνουν τη ζωάρα τους κινηματογραφώντας τα πάντα, πολύ γρήγορα όμως ο ένας απ αυτούς παρουσιάζει συμπτώματα δαιμονικού hangover.

Εκεί που λές οι found footage ταινίες κουράζουν, έρχεται κάθε τόσο ένα εγχείρημα φρέσκο και αγωνιώδες.

Τα πρώτα 10 λεπτά θυμίζουν ταξιδιωτική εκπομπή και χαμένο χρόνο απ τη ζώη σου, μέχρι που τα πράγματα παίρνουν άσχημη τροχιά. Απίθανες λήψεις και μια συνεχόμενη κάθοδος στη παράνοια δοσμένα σε υψηλές ταχύτητες μέχρι το σκοτεινό τέλος σε κάνει να αναριωτιέσαι αν θα έπρεπε οι πρωταγωνιστές να διακοπάρουν με πρακτορείο. Σάρωσε σε βραβεία φαντασίας, αν και οι δημιουργοί του εξαφανίστηκαν απο τοτε. Ρε λές;

2. Harley Davidson and the Marlboro man (1991)

Όχι δεν είναι χαρακτήρες της Marvel, αλλά η χημεία και οι ατάκες των συντελεστών βγάζουν περισσότερο νόημα απο το τελευταίο Thor. O Mickey Rourke που ακόμα είναι παίδαρος πριν αλλοιωθεί απο τους τόνους πλαστικής και ο Don Johnson που κάνει μια στροφή στη καριέρα του κάνοντας το σκληρό καριόλη για 87η φορά, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να σώσουν ένα μπάρ απο εταιρεία που διοικούν καπιταλιστές κοστουμάτοι με τους αλεξίσφαιρους σωματοφύλακες τους. Αν δεν υπήρχαν οι vintage μοτοσυκλέτες τους και ο βομβαρδισμός απο αμπελοφιλοσοφίες με feelgood διάθεση, οριακά θα λέγαμε οτι θυμίζει τη σημερινή δυστοπία. Καλτιά στα καλύτερα της, ο σατανικός Gus Fring του Breaking Βad και Saul σε ρόλο κωφάλαλου κολλητού, ενώ διάλογοι με μοντέλο που κάνει ωτοστόπ στον Μίκι ο οποίος τη ρωτάει 'που πας'; αυτή απαντάει 'όχι κάπου συγκεκριμένα' και αυτός ανταπαντάει ΄εκεί πάω και γώ ανέβα΄, σε κάνουν να θέλεις να ουρλιάξεις απο χαρά.

3. The raid 2 (2014)

Παίρνοντας σαν δεδομένο οτι έχεις δεί το πρώτο μέρος όπου ο πρωταγωνιστής μας σπάει στο ξύλο μια πολυκατοικία απο ρεμάλια, το sequel ανοίγει το μύθο σε οικογένειες συμμοριών, τα τσιράκια τους που έχουν όλοι μια δόση μούρλας και φυσικά πάλι Iko Uwais να βάλει μια τάξη στο χάος. Ο τύπος είναι φαινόμενο στις πολεμικές τέχνες, ενώ το επιτελείο του που σχεδιάζει τη δράση αριστοι γνώστες του είδους. Γι αυτό και ο Ουαλός Gareth Evans αποτίει φόρο τιμής στους μεγάλους Bruce Lee και Jackie Chan με μια απο τις καλύτερες περιπέτειες των τελευταίων 15 ετών. Μπορεί το story να το χεις δει σε άπειρες σειρές και ταινίες, τις χορογραφίες και το μακελίδι που διαδραματίζεται όμως, πουθενά. Σε πολλά σημεία μένεις με ανοιχτό το στόμα αλλα η τελική αναμέτρηση σπάει κόκκαλα.

4. Black Rain (1989)

Πολύ λίγοι γνωρίζουν οτι αυτή η ταινιάρα έχει την υπογραφή του Ridley scott και η αλήθεια είναι οτι δε πήρε τα απαραίτητα εύσημα που έπρεπε, ίσως γιατί η πλειοψηφία των 80ς φίλμ είχαν μια πιο ανάλαφρη διάθεση σε σχέση με αυτο που είναι χωμένο στη μαυρίλα. Ο Μichael Douglas, megastar εκείνης της περιόδου, περιφέρεται σπασμένος σε όλη τη διάρκεια του έργου έχοντας περίσσια χημεία και με το συνάδελφο του Andy Garcia αλλά και με τον εξ Ιαπωνίας συνάδελφο Ken Takakura όπου δύο διαφορετικοί κόσμοι ενώνονται για να συλλάβουν ένα βίαιο φυγά. Η κινηματογράφηση του νυχτερινού Τόκιο, το soundtrack, η κατανόηση ότι μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου χωρίς να μισείς τους πάντες παραμένοντας κάφρος και κάθετος στη διαφορετικότητα, σε κάνει να αναρωτιέσαι τί στο καλό μας πλασάρει το Νetflix σαν επιτυχία και γιατί κάποιοι δεν έχουν δεί ακόμα το Black Rain.

5. Hard Target (1993)

Ο σκηνοθέτης John Woo στο τόπο του θεωρείται και είναι μαέστρος της δράσης. Στην πρώτη του προσπάθεια σε αμερικανικά εδάφη τον άφησαν κατα το ήμισυ να κάνει ότι θέλει με έναν όρο: να του επιβάλλουν πρωταγωνιστή που θα φέρει κάποια χρήματα πίσω. Ευτυχώς ο ίδιος o Jean-Claude Van Damme σε δικές του δηλώσεις υποστήριξε οτι έβαλε πίσω το τεράστιο εγώ του, άρα μάλλον έτσι προέκυψε η καλύτερη ταινία του. Ο Woo εκμεταλλεύεται τα σωματικά του προσόντα, τον τυλίγει με τις γνωστές λιχουδιές του, περιστέρια να πετάνε, slow motion, δισεκατομμύρια σφαίρες και προσθέτει δύο ανταγωνιστές να τους πιείς στο ποτήρι (Lance Henricksen-Arnold Vosloo). Προφανώς τα Όσκαρ αγνόησαν τον Van Damme να ρίχνει μπουκέτο σε κροταλία, παρόλα αυτά η αντιστροφή ρόλων όπου κακομαθημένοι ζάμπλουτοι που αρέσκονται στο να κυνηγάνε ανθρώπινα θηράματα ισοπεδώνονται απο τον ίδιο με τεράστιες σκηνές δράσης σε κάνει να σκέφτεσαι 'κουλτούρα φάε τη σκόνη μου'.

6.Ringu (1998)

Tα πράγματα ήταν απλά.

Μη δείς τη στοιχειωμένη βιντεοκασέτα και μή σηκώσεις το τηλέφωνο.

Έλα μου όμως που η περιέργεια μαζί με κάτι που ξετρυπώνει απο ένα πηγάδι σκότωσε τη γάτα. Ο Ιάπωνας Hideo Nakata δημιούργησε σχολή παρουσιάζοντας -αν όχι τη πιο τρομακτική -σιγουρα την πιο ατμοσφαιρική ταινία τρόμου. Αργόσυρτη όσο δε πάει, αλλά κατα ένα νοσηρό τρόπο δε σε αφήνει να ξεκολλήσεις, μέχρι που σε κάνει να αναρωτιέσαι ότι αφού είδες και εσύ τη κασέτα είναι μετρημένα τα ψωμιά σου. Αποκρουστικές οι προσπάθειες που υπήρξαν με τα αμερικάνικα remake που δε λένε να καταλάβουν οτι δεν αρκούν οι ωραίες φάτσες και τα ψηφιακά εφέ.Καλού κακού ρίξτε μια ματιά στη tv σας μήπως στάζει κάτι.

7. Underwater (2020)

O William Eubank μετα το πολύ καλό και εξεζητημένο 'The signal' κινήθηκε σε πιο κλισέ μονοπάτια. Υπάρχουν όμως τα κλισέ που σε κάνουν να τραβάς τα μαλλιά σου απο τη κακότητα, υπάρχει και η επίδειξη αγάπης στο είδος. Το Underwater είναι ένα ερωτικό γράμμα στον James Cameron, την Αβυσσο του και τα Aliens του. Προφανώς δεν ανακαλύπτει το εργάκι τον τροχό και ρισκάρει βάζοντας την Kristen Stewart μπροστάρισσα που ξεπερνάει το σκίσιμο που έφαγε με τα βαμπίρια μιας και η ζωή προχωράει. Το ίδιο και αυτήν μαζί με μια μικρή ομάδα επιζώντων που έχουν να αντιμετωπίσουν την μοναξιά του βυθού και τον Λαβκραφτιανό τρόμο. Όλα όμορφα, τακτοποιημένα, η ταινία σε πνίγει με τη κλειστοφοβία της, ενώ ταυτόχρονα χαίρεσαι που δε παρακολουθείς ένα τυπου Megashark vs Crocosaurous (όχι οτι το είδαμε απο ένα φίλο μας το μάθαμε).

8. Τhe Last samurai (2003)

Όταν ακόμα ο κινηματογράφος ζούσε μεγάλες στιγμές και o Tom Cruise προσπαθούσε απο τότε να πείσει οτι έιναι πολυεργαλείο.

Στην προκειμένη περίπτωση τον βοήθησε και ο Edward Zuick που ήταν έμπειρος σε τέτοιου τύπου θεάματα, ενώ οι υπέροχοι Ken Watanabe-Hiroyuki Sanada έμοιαζαν με πραγματικούς σαμουράι. Μια απλή ιστορία ενός Γιάνκη που προσπαθεί να ενσωματωθεί σε κάτι 'ξενο', μια ωδή στην τιμή και την αξιοπρέπεια ενός πολιτισμού και μια διευθυνση φωτογραφίας να κεντάει.Τελειώνοντας, αφού σκουπίσεις τα δάκρυα σου, παιρνεις παραμάσχαλα και το sountrack, είσαι χαρούμενος  άνθρωπος. Fun fact: Τίγκα τότε το σινεμά, πήγα date, το date, έφυγε εγώ έμεινα αποσβολωμένος στη καρέκλα από το έπος. Ποιο χαρακίρι;

9. The Divide (2011)

O Γάλλος Xavier Gens αφού μάυρισε τις ψυχές των πάντων με το Frontiers, έρχεται το στούντιο απο το Αμέρικα και του υπόσχεται budget και αναγνωρίσιμους ηθοποιούς αρκεί να γλυκάνει λίγο. Αποτέλεσμα;

Έχωσε ένα τσούρμο αντιπαθητικών χαρακτήρων σε μια υπόγα, αφού πρώτα μια πυρηνική έκρηξη ισοπέδωσε το σύμπαν και τους έβαλε να φαγώνονται σαν τα σκυλιά εξαιτίας του εγκλεισμού. Στο μπλέντερ μπαίνει κλασσικά το δεδομένο ότι δεν έιναι όσο μόνοι νομίζουν, ενώ κάποια πειράματα δε χάλασαν ποτέ κανέναν.

Πάλι καλά που δεν προβλήθηκε απο καμιά πλατφόρμα στις μεγάλες καραντίνες, μιλάμε για θεοσκότεινο φίλμ και μια ακόμα απόδειξη οτι μια δύσκολη κατάσταση μπορεί πολύ έυκολα να βγάλει τα πιο άγρια ένστικτα των ανθρώπων. Spoiler alert μπορεί και όχι. Μην περιμένετε ηλιοβασιλέματα.

10. A Bittersweet Life (2005)

Πριν ανακαλύψει το Holywood τον Κορεάτη Lee Byung-Hun και τον βάλει να παίξει σε αστεία πράγματα, το φίλμ αυτό εκμεταλλεύεται το ψυχρό παρουσιαστικό του και ανάβει το φυτίλι για χάρην ενός άδοξου έρωτα. Γιατί δε φτάνει να είσαι συνεπής στη δουλειά σου, πρέπει να μένεις και μακρυά απο τη φίλη του γκάνγκστερ αφεντικού σου. Το θάψιμο κάτω απ τη γή είναι το λιγότερο που μπορεί να πάθεις και μέσα σε όλα έχεις και το κορίτσι να σε αφήνει στο 'διαβάστηκε'. Σε πολύ μικρή διάρκεια η τέλεια αποστειρωμένη ζωή του πρωταγωνιστή μας καταλήγει σε βασανισμούς, σφαίρες και αφόρητη μελαγχολία. Να μη ξαναπούμε οτι η Ασία παραδίδει δωρεάν μαθήματα στυλιζαρίσματος και δράσης.