Αφιέρωμα: Kάποιες από τις χειρότερες ταινίες που έχουν γίνει ποτέ
Η έννοια του καλού και του κακού είναι απολύτως υποκειμενικές, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια μορφή τέχνης, όπως είναι ο κινηματογράφος. Οι κατά καιρούς λίστες με τις καλύτερες ή τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών, αμφισβητούνται από το προσωπικό γούστο του κάθε θεατή, αν και υπάρχουν κάποιες παράμετροι που μπορεί να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι μια ταινία είναι καλή ή κακή, ασχέτως αν μας άρεσε ή όχι. Για παράδειγμα, το Θωρηκτό Ποτέμκιν, η Γέννηση ενός Έθνους ή ο Πολίτης Κέιν και οι Άγριες Φράουλες είναι αριστουργήματα, ακόμα και αν δεν τα απολαύσαμε στην θέασή τους ή δεν τα εκτιμήσαμε τόσο πολύ, διότι όλη η ιδέα τους και ο τρόπος εικονοποίησής της ξεπερνά τα όρια του σινεμά της εποχής τους, φθάνοντάς το σε άλλο επίπεδο, συν του ότι επηρέασαν βαθύτατα μετέπειτα ταινίες. Στην αντίπερα όχθη, υπάρχουν ταινίες, που ασχέτως αν κάποιες εξ αυτών έχουν χτίσει ένα καλτ στάτους (μιας και κάποιες ταινίες είναι τόσο κακές που καταλήγουν να είναι καλές), είναι τόσο κακές τεχνικά, σκηνοθετικά, υποκριτικά που δεν μπορείς παρά να το ομολογήσεις και ας είναι η ένοχή απόλαυσή σου! Ας δούμε μερικές:
ΣΧΕΤΙΚΑΑφιέρωμα: Ρετρο-φουτουρισμός
Glen or Glenda (1953)
Ο κατά γενική ομολογία χειρότερος σκηνοθέτης ever, ο Ed Wood, δεν θα μπορούσε να λείπει από την λίστα με έστω μια ταινία του. Η κακή, φτωχή παραγωγή, το κακό μοντάζ, οι κακές ερμηνείες είναι μόνο μερικά από όσα δεν άρεσαν στις ταινίες του, οι οποίες αργότερα με την ανάπτυξη των b movies, έγιναν καλτ. Το Glen or Glenda που σκηνοθέτησε, έγραψε και πρωταγωνίστησε, πλάι στον Bela Lugosi, θεωρήθηκε μια από τις χειρότερες όλων των εποχών. Είναι ημιαυτοβιογραφική μιας και μιλάει για την παρενδυσία και την αλλαγή φύλου, καθώς και ο ίδιος αρεσκόταν να φοράει γυναικεία ρούχα. Το 1952 η Κριστίν ήταν η πρώτη γυναίκα στην Αμερική που παραδέχθηκε δημοσίως την αλλαγή φύλου που είχε κάνει. Την επόμενη χρονιά ο παραγωγός George Weiss του αναθέτει μια αντίστοιχης θεματικής ταινία.
The Conqueror (1956)
Τι είναι το miscasting; Όταν γίνεται κακή επιλογή ηθοποιού/ών για κάποιον ρόλο, μιας και δεν ταιριάζουν καθόλου. Αυτό είναι ένα από τα βασικά προβλήματα της ταινίας The Conqueror του Dick Powell, σε σενάριο Oscar Millard και παραγωγή του θρυλικού Howard Hughes. Στην ταινία πρωταγωνιστούσε ο John Wayne, σε ένα ρόλο που δεν κούμπωσε ποτέ. Υποδυόταν -πράγματι- τον μογγόλο στρατηλάτη Τζενκίς Χαν! Η ταινία κατακρίθηκε από τους κριτικούς της εποχής, θεωρήθηκε αυτόματα ως μια από τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών και το 1978 συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο The Fifty Worst Films of All Time. Αρχικά ο ρόλος είχε γραφτεί για τον Marlon Brando, που για καλή του τύχη δεν έπαιξε, ενώ ο Guardian είχε γράψει πως είναι μια από τις χειρότερες αποφάσεις για κάστινγκ όλων των εποχών.
Santa Claus Conquers the Martians (1964)
Συνάντησε ποτέ ο Άγιος Βασίλης τους εξωγήινους; Και όμως αυτό συνέβη στην ανεκδιήγητη ταινία του 1964, του Nicholas Webster σε σενάριο Paul L. Jacobson. Πρωταγωνιστούν οι John Call και Pia Zadora. Η ταινία επιστημονικής φαντασίας αμέσως κατακρίθηκε για τα φτωχά ειδικά εφέ της και γενικά για την παραγωγή της και θεωρήθηκε ως ίσως η χειρότερη ταινία όλων των εποχών, όπως είχε γράψει ο κριτικός κινηματογράφου Nick Cramp του BBC, ενώ και αυτή είχε μπει στο προαναφερθέν βιβλίο με τις πενήντα χειρότερες ταινίες.
Caligula (1979)
Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας σε τσόντα; Τόσο ταιριαστό, αν αναλογιστεί κανείς τα όργια και οι εκτροπές που του αποδίδονται, αμφίβολο ιστορικά κατά πόσο ισχύει. Ο Tinto Brass σκηνοθετεί τον δικό του οργιαστικό Καλιγούλα, σε σενάριο που συνέβαλε και ο Gore Vidal με ένα εκλεκτό καστ: Malcolm McDowell, Peter O' Toole, Helen Mirren, John Gielgud αλλά και πολλούς πορνοσταρ να υποδύονται τους σκλάβους που οδηγούνται επανειλημμένως σε σκηνές σεξ. Στην χρηματοδότηση της ταινίας συνέβαλε και ο ιδρυτής του αντρικού περιοδικού, Penthouse, Bob Guccione. Αρχικά ήταν να παίζει στην ταινία και η πρωταγωνίστρια του Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι, Maria Schneider. Ο θρυλικός αμερικανός κριτικός κινηματογράφου Roger Ebert της είχε βάλει μηδέν αστεράκια αποκαλώντάς την ντροπιαστικό σκουπίδι, ενώ ο Joe Holleman θεωρεί ότι δύο από τις χειρότερες ταινίες του 20ού αιώνα είναι οι τοποθετημένες στην αρχαία Ρώμη, Cleopatra (με την Elizabeth Taylor) και Caligula.
Mommie Dearest (1981)
Η ταινία που προτάθηκε για εννιά Χρυσά Βατόμουρα και κέρδισε πέντε (ανάμεσα στα οποία χειρότερης ταινίας και γυναικείας ερμηνείας), η ταινία που κέρδισε το βραβείο της χειρότερης ταινίας της δεκαετίας το 1989, από τα ίδια βραβεία και προτάθηκε ως χειρότερη ταινίας της 25ετίας το 2004/5, όταν τα Χρυσά Βατόμουρα έκλειναν τα πρώτα τους 25 χρόνια, είναι μια ταινία για την εξαιρετική ηθοποιό του κλασικού Χόλιγουντ, Joan Crawford, μέσα από τις αφηγήσεις της κόρης της, Christina. Την ηθοποιό υποδυόταν η Faye Dunaway και σκηνοθέτης ήταν ο Frank Perry. Το Vanity Fair και οι Rotten Tomatoes είναι μόνο μερικοί από εκείνους που το έχουν συμπεριλάβει στις λίστες με τις χειρότερες ταινίες ever.
Superman IV: The Quest for Peace (1987)
Η τέταρτη και τελευταία ταινία Superman με τον Christopher Reeve στον σχετικό ρόλο σε σκηνοθεσία Sidney J. Furie με τους Gene Hackman και Jim Broadbent να συμπληρώνουν το καστ. Παραγωγός ήταν η The Cannon Group, η οποία λίγο πριν βγει η ταινία στις αίθουσες, ήρθε αντιμέτωπη με μεγάλη οικονομική κρίση που την ανάγκασε να περικόψει το μπάτζετ της ταινίας αλλά και να κοπούν σαράντα λεπτά υλικού. Η ταινία δέχτηκε κακές κριτικές, κατηγορήθηκε για την χαμηλή της ποιότητα και τα κακά εφέ. Το Empire την έχει εντάξει στις πενήντα χειρότερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά, όπως και πολλοί άλλοι. Προτάθηκε για δύο Χρυσά Βατόμουρα: χειρότερων εφέ και χειρότερου Β΄ Γυναικείου Ρόλου για την Mariel Hemingway (εγγονή του Ernest και πρωταγωνίστρια του Manhattan του Woody Allen).
Showgirls (1995)
Ο προβοκάτορας Paul Verhoeven έρχεται ορεξάτος από την επιτυχία του Βασικού Ενστίκτου και σκηνοθετεί το 1995 το Showgirls, ένα ερωτικό δράμα που διεισδύει στον κόσμο των στρίπερ και των κοριτσιών που κάνουν σόου, και την ιεραρχία που υπάρχει ανάμεσα στους δύο κόσμους. Η ακατάλληλη για ανηλίκους ταινία, λόγω του γυμνού και του λεξιλογίου, απέτυχε εισπρακτικά, δέχτηκε αρνητικές κριτικές κατά κύριο λόγο, αν και πλέον έχει επανεκτιμηθεί, όπως και γενικότερα η καριέρα του σκηνοθέτη της έπειτα από την επιτυχία του Elle, ως μια καλτ ταινία. Πρωταγωνιστές οι Elizabeth Berkley, Kyle MacLachlan, Gina Gershon. Η ταινία έχει το ρεκόρ των περισσότερων υποψηφιοτήτων για Χρυσό Βατόμουρο (13), κερδίζοντας 7 από αυτά, κάτι που τότε αποτέλεσε ρεκόρ νικών.
Striptease (1996)
Το στριπτίζ δεν τα έχει πάει και πολύ καλά στο σινεμά, μιας και την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί η ταινία του Andrew Bergman που τιτλοφορείται Στριπτίζ και πρωταγωνιστεί η σούπερ hot star εκείνης της εποχής, η Demi Moore. Μια μαύρη κωμωδία βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Carl Hiaasen που προκάλεσε κοινό και κριτικούς. Τα πήγε αρκετά καλά εισπρακτικά αλλά καθόλου καλά στις κριτικές, μιας και δεν άρεσε καθόλου. Η Moore τότε είχε πληρωθεί με το εξωφρενικό πόσο των 12,5 εκατομμυρίων δολαρίων για το ρόλο της, που ήταν το μεγαλύτερο ποσό που είχε δοθεί μέχρι τότε σε ηθοποιό. Η ταινία κέρδισε έξι Χρυσά Βατόμουρα και συνέβαλε στην κατρακύλα της καριέρας της Moore.
Batman & Robin (1997)
Η δεύτερη ταινία που σκηνοθέτησε ο Joel Schumacher για λογαριασμό της DC και της Warner με ήρωα τον Batman, αυτή την φορά όχι τον Val Kilmer στον σχετικό ρόλο, όπως στην προηγούμενη ταινία του (Batman Forever) αλλά τον κάκιστο George Clooney με τον Chris O' Donnell να υποδύεται τον αγαπημένο του Robin. Στην ταινία έπαιζαν ακόμα ο Arnold Schwarzenegger ως Mr. Freeze, η Uma Thurman ως Poison Ivy και η Alicia Silverstone ως Batgirl. Δεν κατάφερε να τα πάει καλά εισπρακτικά, δεδομένου του ότι αφορούσε έναν από τους πιο διάσημους σουπερήρωες και δέχτηκε κάκιστες κριτικές, θεωρώντας ότι είναι μια από τις χειρότερες υπερηρωικές ταινίες όλων των εποχών, ενώ κάποιοι θεωρούν ότι είναι από τις χειρότερες γενικά.
The Avengers (1998)
Πριν τους γνωστούς και υπερεπιτυχημένους μαρβελικούς Εκδικητές, υπήρξαν οι Εκδικητές του Jeremiah S. Chechik, που βασίστηκαν στην ομώνυμη βρετανική σειρά της δεκαετίας του 1960. Οι Ralph Fiennes, Uma Thurman, Sean Connery πρωταγωνιστούν σε αυτή την κατασκοπευτική ταινία δράσης. Η Warner, μετά και την αποτυχία του Batman, πόνταρε πολλά στην ταινία δίνοντάς της ένα μπάτζετ 60 εκατομμυρίων δολαρίων, πολλά για εκείνη την εποχή. Η ταινία όχι απλώς δεν τα έφερε πίσω αλλά θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές αποτυχίες όλων των εποχών αλλά και από τις χειρότερες ταινίες ever. Ο David Bianculli την χαρακτήρισε τόσο οδυνηρά κακή που σε ταινίες, όπως η Ishtar, δίνει καλό όνομα!
Swept Away (2002)
Το 2000 ο βρετανός σκηνοθέτης Guy Ritchie παντρεύεται την βασίλισσα της ποπ, Madonna, ένας γάμος που διήρκεσε μέχρι το 2008. Το 2002, και ενώ ο σκηνοθέτης έχει κάνει δύο ταινίες εκ των οποίων η μία είναι το Snatch με τον Benicio del Toro και τον Brad Pitt, αποφασίζει να συνεργαστεί με την αγαπημένη του που πάντοτε το προσπαθούσε-ανεπιτυχώς- με την υποκριτική. Ανέλαβε να κάνει το remake της ταινίας της Lina Wertmuller του 1974 με την Madonna να παίζει δίπλα στον Adriano Giannini, γιο του Giancarlo Giannini που έπαιζε στην αρχική ιταλική ταινία του 1974. Παρόλο το όνομα της διάσημης σταρ, η ταινία πάτωσε εισπρακτικά και δέχτηκε αρνητικές κριτικές. Η ταινία κέρδισε πέντε Χρυσά Βατόμουρα, μεταξύ των οποίων χειρότερης ταινίας, σκηνοθεσίας και γυναικείας ερμηνείας, ενώ είχε προταθεί για επτά. Την ίδια χρονιά η Madonna έπαιζε και στο τζειμπσμποντικό Die Another Day για το οποίο κέρδισε Χρυσό Βατόμουρο χειρότερου Β΄ Γυναικείου Ρόλου. Από τότε εγκατέλειψε την υποκριτική και καταπιάστηκε με την σκηνοθεσία.
The Room (2003)
Το The Room είναι η πιο γνωστή κακή ταινία του 21ου αιώνα, καθώς ως τέτοια έγινε γνωστή και πλέον καλτ. Είναι η ταινία για την οποία μιλάει η ταινία The Disaster Artist (2007) του James Franco. Ένας σύγχρονος Ed Wood, ο Tommy Wiseau σκηνοθετεί, γράφει, παίζει και είναι παραγωγός της πρώτης και ημιαυτοβιογραφικής ταινίας του μεγάλου μήκους, The Room. Ένα ερωτικό τρίγωνο που όμως προστίθενται αρκετές άλλες υποϊστορίες που ουδέποτε συνδέονται οργανικά μιας και είναι ένα άναρχο και ατακτοποίητο πράγμα. Η ταινία φυσικά απέτυχα εισπρακτικά (τα έσοδα του στις ΗΠΑ ήταν 1900 δολάρια όλα και όλα) και χαρακτηρίστηκε αμέσως ως μια από τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών, ο "Πολίτης Κέιν των κακών ταινιών", όπως είχε αναφέρει ένας καθηγητής κινηματογραφικών σπουδών.
Gigli (2003)
Ένα ερωτευμένο ζευγάρι δεν φέρνει την άνοιξη. Έτσι μας απέδειξαν οι Ben Affleck και Jennifer Lopez που πρωταγωνίστησαν σε μια από τις χειρότερες rom com όλων των εποχών, που τόσο πολύ τους στοίχισε που την επόμενη χρονιά χώρισαν (εν τέλει όχι οριστικά). Η ταινία του Martin Brest πέρα από τους δύο δημοφιλείς ηθοποιούς έχει και τον σπουδαίο Al Pacino αλλά και τον Christopher Walken. Η ταινία στην ουσία τελείωσε την καριέρα του Brest που δεν ξανασκηνοθέτησε ποτέ ταινία έκτοτε. Ήταν μια τεράστια εισπρακτική αποτυχία με επτά εκατομμύρια έσοδα σε ένα μπάτζετ που ξεπερνούσε τα εβδομήντα εκατομμύρια. Η ταινία προτάθηκε για εννιά Χρυσά Βατόμουρα και κέρδισε τα έξι, μεταξύ των οποίων χειρότερη ταινία, σκηνοθεσία, σενάριο, Ά Ανδρικού Ρόλου, Ά Γυναικείου Ρόλου, ενώ το 2005 κέρδισε και το βραβείο της χειρότερης κωμωδίας των τελευταίων 25 χρόνων, από τότε δηλαδή που ξεκίνησε ο θεσμός των Βατόμουρων. Το 2010 είχε προταθεί και ως η χειρότερη ταινία της δεκαετίας αλλά δεν το κέρδισε.
Catwoman (2004)
Η τρομερή Catwoman βγαλμένη από το σύμπαν της DC και του Batman το 2004 απέκτησε και την δική της ταινία. Ο γάλλος Pitof, ειδικός σε ειδικά εφέ που μέχρι τότε είχε σκηνοθετήσει άλλη μια ταινία, ανέλαβε την σκηνοθεσία με την Halle Berry να αναλαμβάνει τον ρόλο, έπειτα από την εξαιρετική Michelle Pfeiffer στον Batman του Tim Burton, την προηγούμενη δεκαετία. Στην συνέχεια θα αναλάμβαναν τον ρόλο η Anne Hathaway και η Joe Cravitz σε ταινίες Batman. Η μεγάλη στιγμή για εκείνη είχε φτάσει λοιπόν και πλάι της είχε τον Benjamin Bratt και την Sharon Stone. Η ταινία όμως δεν πήγε καλά εισπρακτικά, με 80 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις σε ένα μπάτζετ εκατό εκατομμυρίων δολαρίων. Γενικά δέχτηκε αρνητικές κριτικές, προτάθηκε για επτά Χρυσά Βατόμουρα, κερδίζοντας τέσσερα για χειρότερη ταινία, σκηνοθεσία, γυναικεία ερμηνεία και σενάριο. Τόσο πολύ δεν άρεσε που ένας αμερικανός κριτικός κινηματογράφου είχε γράψει ότι θα πρέπει να δώσει πίσω το Όσκαρ της για το Monster's Ball το 2001 ως τιμωρία για την ταινία αυτή. Και δεν το έλεγε αστεία. Ο Bill Muller είχε στείλει επιστολή που το ζητούσε, επικαλούμενος κάποια άρθρα του καταστατικού της Ακαδημίας που μπορούσε σε μερικές περιπτώσεις να πάρει πίσω βραβεία!
The Last Airbender (2010)
Ο M. Night Shyamalan εξέπληξε τους πάντες το 1999 με την Έκτη Αίσθηση. Στην συνέχεια τον αγάπησαν με το Unbreakable (2000) ή το Signs (2002), λίγο λιγότερο με το The Village (2004), ενώ απογοήτευσε πολλούς με τις επόμενες ταινίες του, Lady in the Water (2006), The Happening (2008) αλλά κυρίως το The Last Airbender (2010) με το οποίο έφτασε πάτο. Συνέχισε με το After Earth (2013) που ούτε αυτό ήταν ιδιαίτερα καλό και κάπως συνήλθε με το The Visit (2015) και κυρίως τα Split (2016), Glass (2019) και Old (2021). Το The Last Airbender βασίστηκε στην πρώτη σεζόν της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς του Nickelodeon. Ενώ η σειρά άρεσε, η ταινία δεν άρεσε σε κανέναν. Κατακρίθηκε από τους κριτικούς, δεν τα πήγε τόσο καλά εισπρακτικά, αν και δεν απέτυχε. Αρχικά ήταν να γίνει τριλογία, αλλά λόγω της αποτυχίας της ταινίας δεν προχώρησε. Προτάθηκε για οκτώ Χρυσά Βατόμουρα και κέρδισε πέντε, μεταξύ των οποίων χειρότερης ταινία, σκηνοθεσίας, σεναρίου.
Jack and Jill (2011)
Μετά το Glen or Glenda, άλλη μια ταινία με έναν ηθοποιό που υποδύεται έναν άντρα και μια γυναίκα, τον Jack και την Jill. Ο λόγος για τον Adam Sandler στην ταινία του Dennis Dugan, που συνέγραψε και το σενάριο της ταινίας. Δύο αδέρφια που συγκρούονται και έρχονται να συνυπάρξουν μετά από χρόνια, ενώ εκείνος είναι παντρεμένος με την Katie Holmes. Προσπαθεί να της βρει γαμπρό αλλά αυτή έχει κόλλημα με τον Al Pacino. Έτσι λοιπόν έρχεται ο ίδιος υποδυόμενος τον εαυτό του. Δυστυχώς όμως η ταινία είναι αφόρητα κακή. Πήρε κάκιστες κριτικές, δεν πήγε τόσο καλά εισπρακτικά και προτάθηκε για δώδεκα Χρυσά Βατόμουρα και κέρδισε τα δέκα, χειρότερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, πρώτου ανδρικού και γυναικείου ρόλου, δεύτερου αντρικού και γυναικείου ρόλου και χειρότερο remake μιας και θεωρήθηκε remake της ταινίας του Ed Wood.
That's My Boy (2012)
That's My Boy και το αγόρι είναι ο Adam Sanlder που την επόμενη χρονιά παίζει πάλι σε μια πολύ κακή ταινία του Sean Anders με τον Sandler και τον Andy Samberg. Ένας αλκοολικός πρώην διάσημος που επιχειρεί να αποκαταστήσει την σχέση του με τον γιο του. Δεν άρεσε όμως, απέτυχε εισπρακτικά και προτάθηκε για οκτώ Χρυσά Βατόμουρα από τα οποία κέρδισε δύο, χειρότερου ηθοποιού για τον Sandler και χειρότερου σεναρίου. Η ταινία κατακρίθηκε για το γεγονός ότι έκανε πλάκα με ζητήματα όπως ο βιασμός.
Dirty Grandpa (2016)
Η καριέρα του Robert de Niro τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχει πάρει την κατιούσα αλλά το άκρον άωτον της κατάντιας ήταν η συμμετοχή του στο Dirty Grandpa του Dan Mazer με τον Zac Efron και την Aubrey Plaza. Τα πήγε σχετικά καλά εισπρακτικά αλλά δέχτηκε κάκιστες κριτικές και θεωρήθηκε μια από τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών. Κατακρίθηκε για το σεξιστικό, ρατσιστικό και ομοφοβικό χιούμορ της. Ο Pete Hammond την χαρακτήρισε ως όχι απλώς την χειρότερη ταινία στην οποία συμμετείχε ο De Niro αλλά η χειρότερη ταινία στην οποία έχει συμμετάσχει οποιοσδήποτε. Προτάθηκε για τέσσερα Χρυσά Βατόμουρα.
Cats (2019)
Το Cats είναι ένα από τα πιο διάσημα μιούζικαλ και από τα πιο επιτυχημένα όλων των εποχών, έργο του Andrew Lloyd Webber, το οποίο με την σειρά βασίστηκε στο Old Possum's Book of Practical Cats (1939) του T.S. Eliot. Πολλοί περίμεναν την ταινία αλλά μόλις είδαν το τρέιλερ της ταινίας του Tom Hooper όλοι απογοητεύτηκαν από τα εφέ της ταινίας που ξεπερνούν κάθε όριο της έννοιας του cringe. Μόλις κυκλοφόρησε η ταινία τελικά δεν ήταν το μόνο κακό που είχε, παρόλο το καλό καστ που περιλάμβανε τους James Corden, Judi Dench, Idris Elba, Jennifer Hudson, Ian McKellen, Taylor Swift και Rebel Wilson. Η ταινία απέτυχε παταγωδώς εισπρακτικά και δέχτηκε φυσικά κάκιστες κριτικές, ενώ έγινε ο κινηματογραφικός περίγελος της χρονιάς. Ο Adam Graham την χαρακτήρισε ως την μεγαλύτερη καταστροφή της δεκαετίας. Προτάθηκε για οκτώ Χρυσά Βατόμουρα και κέρδισε έξι βραβεία, ανάμεσα στα οποία χειρότερης ταινίας, σκηνοθεσίας, δεύτερου αντρικού ρόλου, δεύτερου γυναικείου ρόλου και χειρότερο σενάριο.
365 Days (2020)
Το 2020 κυκλοφόρησε στο Netflix ένα πολωνικό ερωτικό θρίλερ που ήρθε να αποδείξει ότι οι πενήντα αποχρώσεις του γκρι είναι ταινιάρα μπροστά του. Βασισμένο στο πρώτο μέρος της μυθιστορηματικής τριλογίας της Blanka Lipinska,η ταινία των Barbara Bialowas και Tomasz Mandes, μας μιλάει για ένα ερωτικό ειδύλλιο ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα, την οποία εκείνος έχει εγκλωβίσει, ένα σύνδρομο της Στοκχόλμης στο πιο σεξουαλικό του. Η ταινία που πλέον έχει και σίκουελ, κατακρίθηκε έντονα αφενός για την πορνό αισθητική της, αφετέρου για τον τρόπο που σεξουαλικοποιεί μια σχέση βίας ή ακόμα και βιασμού. Η ταινία προτάθηκε για έξι Χρυσά Βατόμουρα και κέρδισε εκείνο για το χειρότερο σενάριο.
Περισσότερα σινεφιλικά αφιερώματα μπορείτε να αναζητήσετε σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον blog.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων