Berlinale 2024: Το "Seven veils" μιλά για την επιθυμία και τις αναμνήσεις

Σύνοψη: Η σκηνοθέτρια του θεάτρου Jeanine είναι επιφορτισμένη με την αναβίωση του πιο διάσημου έργου του πρώην μέντορά της και εραστή της, μια σκηνοθεσία της όπερας «Salome». Ενώ εργάζεται στην παραγωγή, η Jeanine πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί αρκετές σχέσεις στη ζωή της.

ΣΧΕΤΙΚΑBerlinale 2024 - Ιζαμπέλ Ιπέρ: "Η ζωή δεν είναι τα social media, ελπίζω..."

Ταυτόχρονα, το ταξίδι της διασταυρώνεται με αυτό αρκετών τραγουδιστών και μελών του συνεργείου στην παραγωγή με απροσδόκητους τρόπους.

Άποψη: Ζωή και τέχνη, προσωπική ζωή και μουσική, εμμονές, τραύματα και δημιουργήματα είναι μερικά ζητήματα που τελευταία έχουν απασχολήσει ιδιαίτερα το σινεμά, όπως σε ταινίες σαν το Tar ή το Maestro.

Ο Kαναδός σκηνοθέτης Atom Egoyan, με μια άνιση καριέρα πολύ καλών (Exotica, The Sweet Hereafter, Chloe) αλλά και πολύ μέτριων ταινιών (Devil’s Knot, Guest of Honor) επιστρέφει με μια αγαπημένη του όπερα, την βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Όσκαρ Ουάιλντ, «Σαλώμη» του Στράους.

Ο ίδιος μάλιστα την είχε σκηνοθετήσει για την Canadian Opera Company το 1996 αλλά και πέρσι, με το περσινό ανέβασμα να του δίνει και δύο από τους πρωταγωνιστές της ταινίας, τους τραγουδιστές όπερας Ambur Braid και Michael Kupfer-Radecky.

Τα οικογενειακά τραύματα, το παρελθόν των σχέσεων και η προσπάθεια υπερπήδησης των αναμνήσεων που ταλανίζουν τους ανθρώπους είναι γνώριμα μοτίβα της φιλμογραφίας του Egoyan και στο Seven Veils (από τον περίφημο χορό των επτά πέπλων της Σαλώμης) συνδυάζονται με την θεατρική πράξη.

Αυτό που παρακολουθούμε είναι δύο παράλληλες πραγματικότητες: το ανέβασμα μιας όπερας και οι δυσκολίες που συναντά η πρώην ηθοποιός και νυν σκηνοθέτρια Jeanine, που είχε υποδυθεί την Σαλώμη σε παράσταση του εκλιπόντος μέντορά της και από την άλλη τι της ξυπνά το έργο, ποιες υπόγειες συνδέσεις παρουσιάζονται με την δική της ζωή;

Η Σαλώμη είναι μια γυναίκα που διεκδικεί την αγάπη, μια αγάπη που δεν βίωσε ούτε από τον πατέρα της ούτε από την μητέρα της, ενώ διεκδικείται ερωτικά από τον Ηρώδη με ασφυκτικό τρόπο. Συμβάντα της προσωπικής της ζωής βρίσκουν ταυτίσεις και την ωθούν σε ένα ξαναβίωμα του τραύματος που προσπαθεί να απωθήσει μέσω της επιτυχίας της. Ο περίπλοκος χαρακτήρας της Amanda Seyfried, που συναντά ξανά τον σκηνοθέτη μετά το Chloe, την κάνει να βρίσκεται εγκλωβισμένη σε έναν ρόλο που περισσότερο ξοδεύεται στο ανέβασμα της Σαλώμης και λιγότερο σε μια υπαρξιακή της περιδίνηση μέσα στον κόσμο της.

Αρκετές ιδέες (όπως η χρήση των social media και των μοδάτων podcasts στην αποκάλυψη αληθειών) σε μια ταινία που από ένα σημείο και μετά δεν μπορεί ή αρνείται να τις διαχειριστεί και έτσι καταφεύγει σε πιο εύκολες λύσεις αφήνοντας τους δικούς της δαίμονες κλεισμένους μέσα στην ντουλάπα.

Στην συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν οι συντελεστές μετά το τέλος της προβολής της ταινίας μίλησαν για την ταινία, με τον σκηνοθέτη να την χαρακτηρίζει μια «ιστορία για την επιθυμία και όταν δεν έχεις αυτό που θέλεις, που χρειάζεσαι».

Σχετικά με το πώς προέκυψε η ιδέα για την Σαλώμη μίλησε για το θεατρικό ανέβασμα που είχε κάνει. «Είχα ανεβάσει την όπερα το 1996 και το έκανα ξανά πέρσι και αποφάσισα να κάνω την ταινία, σκέφτηκα την Αμάντα γιατί είχαμε πει να ξανασυνεργαστούμε μετά το Chloe, είχαμε μια πολύ όμορφη εμπειρία».

Η αμερικανίδα ηθοποιός αναφερόμενη στον ρόλο της, μίλησε για την διαφορετικότητα που έχει από αυτά που έχει συνηθίσει να υποδύεται. «Στην καριέρα μου είναι κάτι καινούργιο να παίζω μια μητέρα. Είναι ένας ρόλος που με προκαλεί γιατί δεν έχω κάτι τέτοιο στην καριέρα μου».

Η τραγουδίστρια όπερας Ambur Braid εξέφρασε την αγάπη της για τον Egoyan, ενώ χαριτολογώντας σε μια ερώτηση δημοσιογράφου για το αν ο ρόλος της είναι ένας καθρέφτης του ρόλου της Amanda Seyfried είπε εμφατικά «ίσως να είναι το εγώ μου, αλλά εκείνη δεν καθρεφτίζει εμένα;». «Ήταν τρομακτικό αλλά και ωραίο να δουλεύω με πραγματικούς τραγουδιστές όπερας, εγώ να κάνω την σκηνοθέτρια και εκείνοι εκδοχές του εαυτού τους» ανταπάντησε η Amanda Seyfried χαρίζοντας ευχάριστες στιγμές στην συνέντευξη.

Ο Egoyan δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην επιστροφή του στην Μπερλινάλε, καθώς τις πρώτες του ταινίες τις είχε δείξει στο Forum του φεστιβάλ ενώ έχει διατελέσει και πρόεδρος κριτικής επιτροπής. «Είμαι πολύ περήφανος που επιστρέφω στην Μπερλινάλε».

To 74o Φεστιβάλ Βερολίνου διεξάγεται 15-25 Φεβρουαρίου 2024.

To MOVE IT βρίσκεται στo Φεστιβάλ Βερολίνου για 14η χρονιά και σας μεταφέρει όλα όσα συμβαίνουν στο ειδικό section του περιοδικού μας που ανανεώνεται συνεχώς