Τρεις οικογένειες ζουν στους τρεις ορόφους του ίδιου κτιρίου σε μία πολυτελή συνοικία της Ρώμης. Μέσα σε μία δεκαετία, η ζωή φέρνει τους πρωταγωνιστές αντιμέτωπους με συγκρούσεις που επηρεάζουν τις σχέσεις μεταξύ αδελφών, γονιών, παιδιών και συζύγων. Οι επιλογές τους αντανακλούν πανανθρώπινα ηθικά ζητήματα και έχουν συνέπειες στις ζωές τους.
Για πρώτη φορά μετά από 50 χρόνια καριέρας, ο Νάνι Μορέτι ασχολείται με τη σεναριακή διασκευή προϋπάρχοντος υλικού: Τα "Τρία πατώματα" του Ισραηλινού Εσκόλ Νεβό. Και ο Ιταλός δημιουργός δεν δικαιώνεται σε καμία περίπτωση με αυτό το σοβαροφανές μελόδραμα τηλεοπτικής αισθητικής που σε κάνει να απορείς πως γίνεται να το σκηνοθέτησε ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από τα 'Δωμάτιο του γιού μου" & Αγαπημένο μου ημερολόγιο".
Εεκίνη η οδέρκεια και η διορατικότητα στον χειρισμό σχέσεων και συναισθημάτων, εδώ μετατρέπται στον απόλυτο δισταγμό χειρισμού των πρωταγωνιστικών του χαρακτήρων, με αποτέλεσμα οι τρεις διαφορετικές ιστορίες να μην συντονίζονται ποτέ και η διαφορετικότητά τους να διογκώνεται συνεχώς. σε αυτό το ελεγχόμενο, αλλά τελικά ασνδετο και εκβιαστικά συναισθηματικό μελόδραμα.
Σημείωμα του σκηνοθέτη
Η ταινία Three Floors βασίζεται σε μυθιστόρημα του Eshkol Nevo. Βιβλίο και ταινία διηγούνται ιστορίες για τρεις οικογένειες που ζουν στο ίδιο κτίριο, ιστορίες που πραγματεύονται πανανθρώπινα θέματα όπως η ενοχή, οι συνέπειες των επιλογών μας, η δικαιοσύνη και η ευθύνη του γονιού.
Οι χαρακτήρες είναι εύθραυστοι και τρομαγμένοι, έρμαια των φόβων και των εμμονών τους, ενώ συχνά καταλήγουν σε ακραίες αντιδράσεις. Μολαταύτα, τα συναισθηματικά τους κίνητρα είναι ξεκάθαρα. Στην ταινία ακολουθούμε τα αφηγηματικά νήματα μέχρι την επίλυση, εξερευνώντας τις συνέπειες των πράξεων στις ζωές των ίδιων των χαρακτήρων και των αγαπημένων τους.
Κάθε ξεχωριστή ιστορία αναπτύσσεται σαν αυτόνομη ταινία, προτού συνυφανθεί με τις άλλες. Στο συνεχές πέρασμα από τον έναν χαρακτήρα στον άλλον, κάθε σκηνή είναι θεμελιώδης. Το βάθος των ζητημάτων που θέτει το βιβλίο με οδήγησαν να σκεφτώ ότι η
ταινία πρέπει να συμπυκνωθεί στα απολύτως ουσιώδη, χωρίς αντιπερισπασμούς ή παρεκκλίσεις.
Σε μία εποχή που όλοι μιλάμε για το επιβαρυμένο περιβάλλον του πλανήτη που αφήνουμε πίσω για τα παιδιά μας, λίγα λέγονται πια για την ηθική κληρονομιά μας. Κάθε χειρονομία μας, ακόμα και η πιο ιδιωτική εντός της οικογενειακής εστίας, έχει συνέπειες στις μελλοντικές γενιές. Καθένας από εμάς πρέπει να αναγνωρίσει αυτό το γεγονός και να αναλάβει την ευθύνη του: είναι οι πράξεις μας εκείνες που κληροδοτούμε στα παιδιά μας. Αυτή η ιστορία περιγράφει πώς τείνουμε να ζούμε απομονωμένοι από την έννοια της κοινότητας, που είτε αγνοούμε είτε θεωρούμε ότι είναι αναλώσιμη. Αυτές οι ιστορίες, όμως, δείχνουν πόσο εμπλεκόμαστε σε μία συλλογική προσπάθεια να νιώσουμε μέρος μιας κοινότητας.
Η ταινία είναι μία πρόσκληση να ανοιχτούμε στον έξω κόσμο που γεμίζει τους δρόμους πέρα από τους τοίχους του σπιτιού μας. Είναι στο χέρι μας να μην κλεινόμαστε μέσα σε αυτούς τους τρεις ορόφους.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων