Βασισμένη στο best-seller του Ολλανδού Χέρμαν Κοχ «Tο Δείπνο» (που αυτή την εποχή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο), η βραβευμένη στην Βενετία, ταινία, ασχολείται με τις ενδοοικογενειακές σχέσεις και ειδικότερα την εφηβική αποξένωση, αλλά και την γονική ευθύνη που οδηγεί στα αντίστοιχα παραστρατήματα.
Δυστυχώς όμως και η σκηνοθετική (και σεναριακή προσέγγιση) είναι εξίσου αποστασιοποιημένη, προσπαθεί να μείνει αμέτοχη στα όρια της αφέλειας και προκύπτει εν τέλει σχεδόν σχηματική. Προσπαθεί να δομήσει την ταινία στα μονοπάτια ενός κοινωνικού θρίλερ, χωρίς όμως να μεταδίδει ένταση και όσο εξελίσσεται το φιλμ και αστοχεί ολοένα και περισσότερο, επιστρατεύει μελοδραματικά κλισέ που το αδικούν και καταφεύγει σε ένα άκυρο τέλος...
Υπόθεση:
Δύο εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους αδέρφια με διαφορετικές επιλογές ζωής, ο Μάσιμο ένας μοντέρνος δικηγόρος και ο Πάολο ένας παιδίατρος,είναι συνεχώς σε σύγκρουση. Παρόλα αυτά, προς σεβασμό στην παράδοση, μια φορά το μήνα συναντιούνται σε ένα πολυτελές εστιατόριο, μαζί με τις γυναίκες τους. Οι συζητήσεις τους είναι πάντα αδιάφορες: το φρουτώδες άρωμα του κρασιού, η πιο πρόσφατη γαλλική ταινία που βγήκε στους κινηματογράφους, οι διεφθαρμένοι πολιτικοί και οτιδήποτε είναι στην επικαιρότητα. Η εύθραυστη ισορροπία κλονίζεται όταν υποψιάζονται ότι τα παιδιά τους έχουν εμπλακεί σε ένα θανατηφόρο ατύχημα. Πώς οι δύο άνδρες, οι δύο διαφορετικές οικογένειες θα αντιμετωπίσουν το τραγικό γεγονός που τους εμπλέκει τόσο βαθιά;
Σημείωμα του σκηνοθέτη
Έμενα πάντα γοητευμένος από τις "οικογένειες" που φαίνονται ως μικρογραφία της κοινωνίας που τους περιβάλλει. Προέρχομαι από μια από αυτές. Μια μεγάλη οικογένεια που με εντυπωσίασε με τις μεγάλες αντιθέσεις της. Με το "La Bella Gente" και στη συνέχεια με το "Gli Εquilibristi" ήθελα να εξετάσω τι συμβαίνει όταν ένα εξωτερικό στοιχείο αναταρράσει την ησυχία και την ασφαλή ζωή ενός πολύ φυσιολογικού και φαινομενικά ευτυχισμένου πυρήνα. Με το "Ι Νostri Ragazzi” ήθελα να το πάω ένα βήμα παραπέρα, προσπαθώντας να δείξω τι συμβαίνει όταν η έκρηξη έρχεται από μέσα.
Το μυθιστόρημα "Το Δείπνο" του Herman Koch με εντυπωσίασε για την ειλικρίνεια και την αλήθεια με την οποία χειρίζεται τα θέματα και τις καταστάσεις. Ήθελα να γυρίσω μια ταινία για τη βία, που κρύβεται μέσα μας, η οποία μπορεί να εκραγεί κατά τύχη, κατά λάθος, σε οποιονδήποτε από εμάς. Όταν συμβαίνει αυτό, οι χαρακτήρες αλλάζουν, οι ρόλοι αντιστρέφονται. Όντας πατέρας, ρώτησα τον εαυτό μου μέχρι ποιο σημείο μπορούμε ή πρέπει να αγνοούμε τη συνείδησή μας για να προστατεύσουμε την ευτυχία μας; Το τι λέει η καρδιά έρχεται συχνά σε σύγκρουση με το τι είναι δίκαιο. Και υπάρχει μια πολύ βαθιά διαφορά μεταξύ του τι είμαστε και της εικόνας του εαυτού μας που δημιουργούμε μέρα με τη μέρα.
Η επιλογή των ηθοποιών ήταν θεμελιώδης όπως πάντα. Κατά το στάδιο της γραφής μου αρέσει να σκέφτομαι τους ρόλους με τα πρόσωπα και τις κινήσεις των ηθοποιών που θέλω να προτείνω. Είχα την τεράστια τύχη να πουν όλοι ναι. Η Giovanna μου έδωσε την μητρότητα της και κατάφερε να δημιουργήσει ένα χαρακτήρα που ισορροπεί μεταξύ του εύθραυστου και της ορμής. Ο Luigi και ο Alessandro, δύο τόσο διαφορετικοί άνδρες και ηθοποιοί, ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν για τους αδελφούς του Koch. Η Barbora, τόσο κρύα και ζεστή ταυτόχρονα, σαν ένα σύννεφο που κρύβει το βράχο. Και μετά τα παιδιά. Ο Jacopo Olmo δεν είναι ακόμα ούτε είκοσι χρονών, αλλά είναι ένας έμπειρος επαγγελματίας: το ζητάς και το κάνει. Και η Rosabell, η οποία στο "Gli equilibristi" ήταν ένα γλυκό κοριτσάκι, εδώ δέχθηκε να παίξει ένα ρόλο που ήταν αρχικά αγόρι, αλλά ήθελα να μετατρέψω σε κορίτσι από τη μία για να τρομάξω τον θεατή και από την άλλη για να συνεργαστώ και πάλι μαζί της.
Ivano De Matteo
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων