Suburbicon

Σύνοψη:  Καλώς ήρθατε στο ηλιόλουστο Suburbicon. Ένα προάστιο με χαρούμενες οικογένειες, ακριβώς στην καρδιά της Κεντρικής Αμερικής. Με τα οικονομικά σπίτια τους και το φροντισμένο γρασίδι στους κήπους τους, το Suburbicon είναι η απάντηση στο αμερικάνικο όνειρο του 1957. Αν και η οικογένεια Λοντζ είναι μία εκ των ακρογωνιαίων λίθων στη συγκεκριμένη κοινότητα, η ζωή τους ανατρέπεται ξαφνικά όταν μία επίθεση που δέχονται από αγνώστους μέσα στο σπίτι τους, επιφέρει τον τραγικό θάνατο της μητέρας του μικρού Νίκι. Μία απρόβλεπτη και γεμάτη υποψίες διαδοχή από γεγονότα μπλέκει την οικογένεια σε έναν ιστό από προδοσίες, μοιχεία και εκβιασμούς. Εν τω μεταξύ, όλη αυτή η αναστάτωση μέσα στην οικογένεια περνάει απαρατήρητη από την υπόλοιπη κοινότητα, η οποία έχει αναστατωθεί με τον ερχομό της πρώτης αφροαμερικανικής οικογένειας στην γειτονιά τους.

Άποψη: Ο Τζορτζ Κλούνεϊ επανέρχεται σε σκηνοθετική φόρμα μετά το μετριότατο "Monuments Men", χρησιμοποιώντας σαν βάση ένα προγενέστερο σενάριο των αδερφών Κοέν στο οποίο ενσωμάτωσε την δική του έντονη πολιτική κριτική ματιά, με αποτέλεσμα το "Suburbicon", ένα οξυδερκές φιλμ βασισμένο στα αληθινά γεγονότα των ρατσιστικών ταραχών στο Λεβιτάουν της Πενσιλβάνια το 1957, μαι σαρκαστική και τρομερά εύστοχη και κυνική σάτιρα, ένα επίκαιρο κοινωνικό σχόλιο.

Όχι τόσο συμπαγές και με την ακριβή αίσθηση της κοινωνιολογικής ισορροπίας, όσο το "Good night and good luck", το φιλμ του 56χρονου σταρ καταφέρνει να ενσωματώσει πικρόχολο, κατάμαυρο χιούμορ σε νόρμες και δομές ενός θρίλερ και να αναδείξει με μαεστρία τα κακώς κείμενα της "καλώς καμωμένης" αμερικανικής κοινωνίας των late 50s, χωρίς να παραλείπει παράλληλα να διασκεδάζει και να προβληματίζει. Προσθέστε φυσικά και την δεδομένη ικανότητα του Κλούνεϊ να σκηνοθετεί τους συναδέρφους του και να αναδεικνύει την δυναμική τους εναρμονίζοντας την με τα ζητούμενα του σεναρίου και συνολικά έχετε ένα ίσως περισσότερο καλογυαλισμένο από ότι θα έπρεπε, αλλά ατόφιο ψυχαγωγικό με σκεπτόμενο υπόβαθρο, σινεμά.