The silent hour

Σύνοψη: Η ταινία ακολουθεί έναν αστυνομικό ντετέκτιβ με προβλήματα ακοής, που εργάζεται ως διερμηνέας για το τμήμα και πρέπει να αντιμετωπίσει μια ομάδα  διεφθαρμένων αστυνομικών που προσπαθούν ναεξοντώσουν μία κωφή μάρτυρα φόνου σε μια πολυκατοικία

.Ο Φρανκ Σο (Τζόελ Κίναμαν) είναι ένας ντετέκτιβ από τη Βοστώνη που, μετά από ένα ατύχημα στηνυπηρεσία, χάνει την ακοή του. Απογοητευμένος από τη νέα του ζωή,ο Φρανκ σκέφτεται να φύγει απότην αστυνομία, αλλά ο συνέταιρός του, Νταγκ (Μαρκ Στρονγκ) τον πείθει να αποδείξει ότι μπορεί ακόμανα είναι σπουδαίος αστυνομικός.

Με το νέο του ρόλο ως διερμηνέα νοηματικής γλώσσας για το τμήμα,ο Φρανκ έχει τώρα καθήκον να προστατεύσει την Άβα, μια κωφή γυναίκα μάρτυρα διπλού φόνου.

Άποψη: Τίμιο αστυνομικό θρίλερ, αλλά και με κλισεδιάρικο σενάριο, με τον Τζόελ Κίναμαν έναν χρόνο μετά τον μουγγό πατέρα που ορκίστηκε εκδίκηση για την κόρη του στο "Silent night" του Τζον Γου, αυτή την φορά υποδύεται τον σχεδόν κουφό ντετέκτιβ που προσπαθεί να προστατέψει μια κωφάλαλη μάρτυρα ενός εγκλήματος και τον ίδιο του τον εαυτό από διεφθερμένους ντετέκτιβ μέσα σε ένα σχεδόν εγκαταλελειμένο συγκρότημα διαμερισμάτων. 

Ο Κίναμαν διαθέτει το παραστατικό, σου συμπαθής στις εκφράσεις αγωνίας και πόνου, τα καταφέρνει ικανοποιητικά στις σκηνές ξύλου, σε καμία περίπτωση όμως δεν διαθέτει το ερμηνευτικό εκτόπισμα του Λίαμ Νίσον (που εδώ θα σου τον θυμίσει ξεκάθαρα στις δικές του action μπιμουβιές), όμως στο "Silent hour" είναι ας πούμε επαρκής. 

Καλογυρισμένες σκηνές δράσης, δημιουργική χρήση των εσωτερικών χώρων του κτιρίου, κάμερα με νεύρο, οι ερμηνείες σχηματικές μεν, αλλά οκ, το αποδέχεσαι και συνεχίζεις, αυτό όμως που απουσιάζει για να αναβαθμιστεί το "τίμιο" σε πιθανό "διαμαντάκι" είναι η οποιαδήποτε ευρηματικότητα στο σενάρο, η οποία εξαντλείται αποκλειστικά και μόνο στην κεντρική ιδέα. Το εύρημα των δύο πρωταγωνιστών με handicap ακοής (και ομιλίας) και πως θα προσπαθήσουν να συνεννοηθούν για να βοηθήσει ο ένας τον άλλο να καταφέρουν να γλυτώσουν. 

Δυστυχώς όμως όλα όσα συμβαίνουν από εκεί και πέρα μέχρι και το τέλος (ειδικά αυτό το έχεις προβλέψει σχεδόν με το καλημέρα) είναι ο ορισμός του προβλεπόμενου και του κλισέ. Μια περιπέτεια με την οποία οι φαν του είδους θα σκοτώσουν την ώρα τους, αλλά δεν θα την... ακούσουν.