Σε ένα περίεργο, φανταστικό κόσμο με δύο φεγγάρια, που κατοικείται από ξωτικά, αστυνομεύεται από κενταύρους και οι μονόκεροι έχουν υποβαθμιστεί σε βρωμερούς αρουραίους, η μαγεία έχει ξεχαστεί. Κάποτε υπήρχε και η χρήση της έκανε την καθημερινότητα των κατοίκων πιο εύκολη. Μα η τεχνολογική πρόοδος την κατέστησε περιττή. Δύο αδέρφια, ο Ίαν (Τομ Χόλαντ) και ο Μπάρλευ (Κρις Πρατ) με τη βοήθεια της μαγείας, ξεκινούν ένα ταξίδι για να φέρουν πίσω για μία μέρα τον χαμένο τους πατέρα.
Και ενώ οι κάτοικοι είναι ξωτικά με δράκους για κατοικίδια, ο τρόπος που ζουν είναι σχεδιασμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να αντανακλά τον σημερινό δικό μας. Ίσως προσπαθείσετε να βρείτε και άλλους παραλληλισμούς: χάσαμε τη μαγεία που κάποτε είχαμε; Την αντικαταστήσαμε και μεις με την τεχνολογία; Αφήνουμε για τώρα την ερμηνεία αυτή σε σας.
Δε χρειάζεται να είναι κανείς παιδί για να περάσει καλά με το νέο animation της Pixar. Μπορεί το στόρι του αδερφικού bonding να ειναι προφανές και τετριμμένο αλλά θα το δείτε να συμβαίνει αβίαστα και διασκεδαστικά.
Αν αναρωτηθείτε ποια είναι η συνταγή για ένα καλό animation, η απάντηση δεν είναι απλή. Απαραίτητη αρχικά, η δομή της ιστορίας, έπειτα οι χαρακτήρες, ο σχεδιασμός των σκηνών, το casting και οι φωνές. Και αυτά σε μια διαρκή λούπα διορθώσεων. To "Onward" σε σκηνοθεσία Dan Scanlon, χρειάστηκε 6 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Όταν ήρθε η ώρα του casting, o Τομ Χόλαντ ως ο 16χρονος Ίαν που αναζητά την ψυχολογική του ταυτότητα μέσα στην παράνοια της μονογονεικης του οικογένειας, είναι τόσο επιτυχημένη επιλογή, που σχεδόν βλέπεις μπροστά σου τη μορφή του Χόλαντ με τα λυπημένα χαρακτηριστικά του Ίαν. Ο χοντροκομμένος αδερφός του από την άλλη, έχει βρεί την τέλεια υλοποίηση στη φωνή του Κρις Πρατ. Οι δυο τους, όσο εξελίσσεται η περιπέτεια, όχι τόσο μαθαίνουν ο ένας τον άλλο, όσο συνειδητοποιούν τη σημασία της σχέσης τους και η μετάβαση γίνεται με τρόπο γλυκό και συγκινητικό.
Τα κωμικά στοιχεία και οι σκήνες περιπέτειας δεν έχουν να προσφέρουν κάτι θεαματικά νέο. Μάλιστα θα σας θυμίσουν σκηνές από ταινίες. Και αυτό γιατί, όπως παραδέχεται ο σκηνοθέτης, το "Onward" δανείζεται gags και σκηνές δίνοντας τους ένα χιουμοριστικό τόνο. Δεν ενοχλεί και είναι κάτι που το κάνει κάπως γνώριμο.
Οι γυναικείοι χαρακτήρες, της μητέρας (Τζούλια Λουί Ντρέιφους) και της μυθικής ιπτάμενης λέαινας με ουρά σκορπιού (Οκτάβια Σπένσερ), αποπνέουν το δυναμισμό που τους αξίζει και η διάδραση τους με τους βασικούς χαρακτήρες έχει μια καλοδουλεμένη χημεία.
Το "Onward" είναι μια γλυκιά και ειλικρινής ιστορία για το θάρρος που θα θέλαμε να έχουμε και για τους ανθρώπους που μας εμπνέουν να κάνουμε αυτό το παραπάνω βήμα έξω απο την ζώνη ασφάλειάς μας. Τελικά αξίζει να θυμάστε, η μαγεία υπάρχει, θα τη βρείτε στους ανθρώπους γύρω σας.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων