Σύνοψη: Σε αυτό το νέο ψυχολογικό θρίλερ/τρόμου, καθώς ένα κακό καταλαμβάνει τον κόσμο πέρα από την πόρτα τους, η μόνη προστασία για μια μητέρα και τους δίδυμους γιους της, είναι το σπίτι τους και ο προστατευτικός δεσμός της οικογένειάς τους. Έχοντας ανάγκη να παραμείνουν δεμένοι ανά πάσα στιγμή –ακόμα και να δένονται με σχοινιά– προσκολλώνται ο ένας στον άλλο, παροτρύνοντας ο ένας τον άλλον να μην αφήνουν το σκοινί και να προσέχουν να μην τους αγγίξει το Κακό.
Αλλά όταν ένα από τα αγόρια αναρωτιέται αν το κακό είναι πραγματικό, οι δεσμοί που τους δένουν μεταξύ τους κόβονται, πυροδοτώντας έναν τρομακτικό αγώνα για επιβίωση.
Άποψη: Με εμπειρία χρόνων στον τρόμο, ο γάλλος σκηνοθέτης Alexandre Aja (Piranha 3D) επιστρέφει σε γνώριμα μονοπάτια, με ένα θρίλερ επιβίωσης περί καλού και κακού, σαν τόσα άλλα.
Το εύρημα με το μοναχικό σπίτι στα όρη και άγρια βουνά, περικυκλωμένο από την δασώδη φύση, στην οποία κάτι θα γίνει και θα έρθει το Κακό, αν δεν είσαι ο Τρίερ να κάνεις τον Αντίχριστο ή ο Drew Goddard για να παίξεις μαζί του με meta τρόπο στο The Cabin in the Woods, τότε απλώς ανακυκλώνεις ό,τι έχει αναμασηθεί.
Η βραβευμένη με Όσκαρ Χάλι Μπέρι, που βρίσκεται σε περίοδο ολικής επαναφοράς (την είδαμε πρόσφατα και στο The Union του Netflix) αναλαμβάνει τον ρόλο της υπερπροστατευτικής μάνας, μιλώντας για το ζήτημα του ορίου στην αγάπη και της καταπίεσης που ένα παιδί υπόκειται στο όνομα της προστασίας, επίσης γνώριμα σεναριακά μοτίβα στο είδος του θρίλερ και του τρόμου.
Μέσα από αυτά τα αφηγηματικά τρικ δίνεται η δυνατότητα να ξεδιπλωθεί η μανία και το εύρος των συναισθημάτων, αλληγορικά με την μορφή τέρατος ή ενός γενικότερου Κακού. Οι χριστιανικές πεποιθήσεις περί Καλού και Κακού, αμαρτίας και εξιλέωσης, αλλά και η ίδια η έννοια της πίστης συχνά κατακλύζουν τις ιστορίες, ήδη από την εποχή του Εξορκιστή και του Μωρού της Ρόζμαρι.
Στο Μην σε Αγγίξει το Κακό βλέπουμε στην ουσία την καταστροφή του οικογενειακού δεσμού, που ασφυκτικά και κυριολεκτικά δηλώνεται μέσω του σχοινιού με το οποίο δένονται τα παιδιά για να γλιτώσουν (?), ακριβώς εξαιτίας της αμφισβήτησης, της απουσίας δηλαδή πίστης, μόλις το παιδί αρχίζει να αναρωτιέται κατά πόσο υπάρχει αυτό το Κακό.
Μια συντηρητικών πεποιθήσεων ταινία, που δαιμονοποιεί τον σκεπτόμενο και άρα αμφισβητία άνθρωπο, κάνοντας λόγο για την παντοδυναμία της οικογένειας χωρίς να ανατρέπει τα κλισέ από τα οποία φτιάχτηκε.
Προβλέψιμο όχι μόνο ως πλοκή αλλά ακόμα και ως σκηνογραφία και τοποθεσία, ένα θρίλερ που από την πρώτη σκηνή νιώθεις πως κάπου το έχεις ξαναδεί με την Χάλι Μπέρι να δίνει μια μάχη με την υποκριτική για να πείσει, έχοντας ως όπλο της την αλλαγή στην εμφάνισή της και κάποια ουρλιαχτά και μούτες που μιμείται από το είδος.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων