Motherless Brooklyn

Σύνοψη: Νέα Υόρκη, 1957. Ο Λάιονελ Έσρογκ, ένας μοναχικός ιδιωτικός ντετέκτιβ με σύνδρομο Τουρέτ, αναλαμβάνει να διαλευκάνει τον φόνο του μέντορα και μοναδικού φίλου του, Φρανκ Μίνα. Έχοντας λιγοστά στοιχεία και ένα ψυχαναγκαστικό μυαλό στη διάθεση του, ο Λάιονελ ανακαλύπτει τα καλά φυλαγμένα μυστικά που κρατούν σε ισορροπία τη μοίρα ολόκληρης της πόλης. Σε μία μυστηριώδη διαδρομή από τα ποτισμένα με τζιν, τζαζ κλαμπ του Χάρλεμ ως τις σκληρές φτωχογειτονιές του Μπρούκλιν και τα πολυτελή σαλόνια των εμπόρων εξουσίας, ο Λάιονελ έρχεται αντιμέτωπος με κακοποιούς, διαφθορά και τον πιο επικίνδυνο άνδρα της πόλης για να τιμήσει τη μνήμη του φίλου του και να σώσει τη γυναίκα που μπορεί να αποδειχτεί σωτήρας του.

Άποψη: Όμορφο κινηματογράφο κάνει ο Έντουαρντ Νόρτον που με το "Motherless Brooklyn" (σαν σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός εκτός από ηθοποιός) αποτίει φόρο τιμής στο κλασσικό φιλμ νουάρ δράμα, με ταλέντο στο χτίσιμο της ατμοσφαιρικότητας και πίστη στις περιχαρακώσεις του είδους, αν και κάπου παγιδεύεται στην πολυπλοκότητα του πυκνογραμμένου σεναρίου. 

Ο ίδιος είναι παθιασμένος στην ερμηνεία του ιδιωτικού ντετέκτιβ με το σύνδρομο Τουρέτ, ενώ συμπαρασύρει και το υπόλοιπο σπουδαίο καστ σε άνω του μετρίου εμφανίσεις, χωρίς πάντως να καταφέρνει να το εκμεταλλευτεί πλήρως. Θολώνει συχνά τα όρια μεταξύ καλού και κακού, προσπαθεί να σκιαγραφήσει την εποχή με άφθονη τζαζ, την ίδια στιγμή που προσδίδει συεκτικότητα στο αυτοαναφορικό και υπερτονίζει το παλιομοδίτικο και συχνά τα καταφέρνει, αν και δεν είναι λίγες οι φορές που χάνει την συνοχή του και δεν καταφέρνει να εστιάσει στην ουσία της πλοκής. 

Είναι τελικά ένα σινεμά με αρετές και αδυναμίες που δεν περνά απαρατήρητο και σε πείθει ότι κάποια στιγμή μελλοντικά θα την πετύχει ο Νόρτον την χρυσή τομή.