Made in Italy

Σύνοψη: Ο Τζακ με τον πατέρα του Ρόμπερτ ταξιδεύουν στην Τοσκάνη για να ανακαινίσουν και εν τέλει να πουλήσουν το σπίτι που έχουν κληρονομήσει εκεί. Καθώς θα αναμειχθούν με την τοπική κοινωνία, πατέρας και γιος θα έρθουν πιο κοντά και θα γεφυρώσουν τις διαφορές τους ενώ ο Τζακ θα γνωρίσει και την Νατάλια, ιδιοκτήτρια ενός εστιατορίου. Μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες του σπιτιού, όλα θα έχουν αλλάξει.

Άποψη: Στην εξοχή της Τοσκάνης κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο, η ιστορία του “Made in Italy” δεν θα μπορούσε να βρεθεί άλλη εποχή στις αίθουσες αλλά ας παραδεχτούμε το γεγονός ότι καμία από τις ρομαντικές κομεντί που ψυχαγωγούν το κοινό κατά τους θερινούς μήνες δεν μένει στην μνήμη του θεατή. Αυτή τη φορά ο Λίαμ Νίσον δεν κυνηγά κανέναν, αντ’ αυτού οι δικές του ενοχές δεν τον αφήνουν ήσυχο. Μαζί με τον γιο του Μάικλ Ρίτσαρντσον θα έρθουν αντιμέτωποι με το παρελθόν και με τον άδικο χαμό της μητέρα της οικογένειας για να συμφιλιωθούν σε ένα κλίμα αγάπης και κατανόησης.

Η κατάσταση είναι παραδόξως γνώριμη και για τους δύο αφού η Νατάσα Ρίτσαρντσον, γυναίκα του Νίσον και μητέρα του Τζακ, άφησε νωρίς την τελευταία της πνοή μετά από ένα ατύχημα στο σκι το 2009. Κατά πόσο είναι τυχαία η επιλογή των ρόλων δεν το ξέρουμε και μάλλον ποτέ δεν θα το μάθουμε. Κατά τα άλλα, η πλοκή είναι πολύ κοντά στο παλαιότερο “A Good Year” όπου ο Ράσελ Κρόου επιστρέφει στο σπίτι που περνούσε τα καλοκαίρια του ως παιδί, με σκοπό να το πουλήσει. Τότε, η Μάριον Κοτιγιάρ εμφανίστηκε για να κλέψει την καρδιά του Κρόου και τώρα κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον Τζακ και την γοητευτική Νατάλια.

Όπως σε όλες τις rom-com που περιλαμβάνουν συνάντηση δύο διαφορετικών πολιτισμών,  έτσι και στο “Made in Italy”, o απρόοπτος έρωτας μεταξύ ενός ξένου και μίας ντόπιας είναι κάτι παραπάνω από ρομαντικός, είναι ξεκάθαρα επιβεβλημένος. Η χημεία, ωστόσο, ανάμεσα στους δύο εραστές δεν πετυχαίνει ιδιαίτερα και δυστυχώς πολλές φορές δεν διακρίνεται ούτε ανάμεσα σε πατέρα και γιο. Ο Λίαμ Νίσον τα πάει καλά στον ρόλο του φευγάτου καλλιτέχνη αλλά με δυσκολία θα λέγαμε ότι ο Μάικλ Ρίτσαρντσον στέκεται αντάξια δίπλα του με όλα τα φόντα να τον καλύψει. Αυτό που πετυχαίνουν σαν καστ είναι μόλις να κάνουν την ταινία ανεκτή και ευχάριστη.

Διακρίνονται κάποιες ωραίες στιγμές και σαφώς το Ιταλικό στοιχείο προσδίδει αέρα ταξιδιάρικο και ταπεραμέντο στην κρυάδα του Βρετανικού πρωταγωνιστικού διδύμου όμως αυτό που χρειαζόταν επειγόντως το “Made in Italy” ήταν ένα δικό του πρωτότυπο σενάριο χωρίς να αναγκάζεται διαρκώς να καταφεύγει στις κωμικότητες των πολιτισμικών στερεοτύπων.

Δίχως αυτό, αυτό που μένει τελικά από την ταινία του Τζέιμς Ντάρσυ, την πρώτη του μεγάλη μήκους, είναι μία εφήμερη διασκέδαση.