Lee

Σύνοψη: Η ταινία  αποτυπώνει την πορεία της Λι Μίλερ (Κέιτ Γουίνσλετ) από μοντέλο του φωτογράφου Μαν Ρέι σε μια απ’ τις σημαντικότερες ανταποκρίτριες και φωτογράφους του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Χάρη στο μοναδικό ταλέντο και το αχαλίνωτο πείσμα της κατάφερε να απαθανατίσει μερικές αξέχαστες εικόνες, μεταξύ των οποίων και μία φωτογραφία της ίδιας στο μπάνιο του Χίτλερ.  

Με πρωτοφανή κατανόηση και ενσυναίσθηση για τις γυναίκες και τα θύματα του πολέμου, οι φωτογραφίες της αποτυπώνουν την ευθραυστότητα και τη φρίκη της ανθρώπινης εμπειρίας. Πρωτίστως όμως εκφράζουν μια ζωή αφιερωμένη στο κυνήγι της αλήθειας, για την οποία η Μίλερ χρειάστηκε να πληρώσει ένα τεράστιο προσωπικό τίμημα, ερχόμενη αντιμέτωπη με το τραυματικό της παρελθόν.  

Άποψη: Ίσως άγνωστη στο ευρύ κοινό, η Λι Μίλερ υπήρξε μια από τις φωτογράφους που κατέγραψαν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, από τα χαρακώματα μέχρι την απελευθέρωση του Παρισιού και το άνοιγμα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, παρότι είχε ξεκινήσει ως μοντέλο και έπειτα ως φωτογράφος μόδας.

Η Ellen Kuras, σκηνοθέτρια της ταινίας, είναι επίσης πολυπράγμων: σκηνοθέτρια ντοκιμαντέρ, ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους, διαφημιστικών, μουσικών συναυλιών και βίντεο κλιπ αλλά και διευθύντρια φωτογραφίας, στην πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας που αναλαμβάνει ως σκηνοθέτρια, βρίσκει μια ταύτιση με μια σπουδαία γυναίκα, θέλοντας όχι τόσο να αναδείξει το έργο της, αλλά την τόλμη της.

Σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, εκείνο της φωτογραφίας, και σε έναν σκληροτράχηλο, φαλλοκεντρικό τόπο, εκείνο του πολέμου, η Μίλερ πήγε κόντρα στις προκαταλήψεις και στα στερεότυπα, καταφέρνοντας να ξεχωρίσει.

Μια δυναμική Κέιτ Γουίνσλετ σε μια ακόμα εξαιρετική και θαρραλέα ερμηνεία, όπως πάντα, μη φοβούμενη να τσαλακωθεί, βουτιέται στην κάπνα και στην βρώμα του πολέμου για να βγει νικήτρια με την ήρεμη και φυσική ερμηνεία της.

Η αφηγηματική λογική της ταινίας είναι η κλασική σε μια βιογραφία, δηλαδή η μεγαλύτερης ηλικίας Μίλερ δίνει μια συνέντευξη στον διακοσμητικό Josh O’ Connor, έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του που εδώ απλώς στέκει το ψηλό παρουσιαστικό του για να κάνει ερωτήσεις στην Γουίνσλετ, και μέσω της συνέντευξης βλέπουμε σε flashback την άφιξή της στην Γαλλία, την κοσμική ζωή τα πρώτα χρόνια πλάι στην γνώριμη για το αμερικάνικο σινεμά στο να υποδύεται την γαλλίδα κοσμικιά, Marion Cotillard, και την Noemie Merlant (Το Πορτρέτο μιας γυναίκας που φλέγεται) να υπάρχει για να δίνει τον απαιτούμενο τόνο γαλλικής σεξουαλικής απελευθέρωσης ή ελευθεριότητας.

Αρκετά υποδραματοποιημένη, η κάμερα απλώς περιηγείται στα διάφορα location που χτίζονται ως υπενθύμιση της ζωής της, χωρίς να οδηγείται σε καμία δραματική κορύφωση και άρα απουσιάζοντας η δραματουργική στόχευση, από την προφανή του να ειπωθεί η άγνωστη ιστορία μιας παραγνωρισμένης γυναίκας που αν δεν υπήρχε η σαρωτική πρωταγωνίστρια να δώσει λίγο ρυθμό, θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα αν είχε ειπωθεί απλώς με παράθεση φωτογραφιών της σε ένα φωτο-ντοκιμαντέρ αλά Κρις Μαρκέρ.