Κάνε παιδιά να δεις καλό

Σύνοψη: Η Σάρα και ο Νίκολα είναι παντρεμένοι και ερωτευμένοι. Έχουν μια εξάχρονη κόρη και μέχρι στιγμής, μια ήρεμη ζωή. Η οικογένεια τους μεγαλώνει και η γέννηση του δεύτερου τους παιδιού γρήγορα θα φέρει τα πάνω - κάτω και θα διαταράξει την οικογενειακή τους ισορροπία. Η αγάπη τους φυσικά πολλαπλασιάζεται, αλλά μαζί κι η κούραση τους! Εγωιστές παππούδες και γιαγιάδες, φίλοι στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού και απίθανες baby sitter μετατρέπουν την καθημερινότητα του ζευγαριού σε κόλαση. Θα καταφέρουν η Σάρα και ο Νίκολα να μείνουν ενωμένοι;

Xαριτωμένο, με επίκαιρο θέμα, αλλά τίποτα που να μην έχεις δει ξανά στο παρελθόν και καλύτερα. 

Σημείωμα σκηνοθέτη:

Το «Κάνε Παιδιά να Δεις Καλό» είναι μια ταινία του Ματία Τόρε. Η σημείωση αυτή αποτελεί βασική προϋπόθεση για εμένα ώστε να κατανοήσω τη σκηνοθετική μου προσέγγιση στο έργο μετά από τον πρόωρο θάνατό του Ματία. Μάλιστα, υπογραμμίζω ότι είναι «μια ταινία του» κι δεν λέω απλά ότι γράφτηκε από τον Ματία καθώς γνωρίζω την πολύτιμη του συμβολή στο σενάριο. Αν και πρωτίστως, το έργο αποτελεί μια μικρογραφία της δικής του ζωής, πιστεύω ότι τελικά υπερβαίνει την εξατομίκευση και γίνεται καθρέφτης της ζωής όλων μας.

Ένα παιδί μπορεί να φέρει τα πάνω-κάτω στη ζωή μας. Αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να «ωριμάσουμε» γρήγορα και μας τρομάζει το ενδεχόμενο να μην τα καταφέρουμε. Αποτυγχάνουμε ίσως να ανταπεξέλθουμε στις εύκολες ή περίπλοκες καταστάσεις αλλά η ζωή φαίνεται να αδιαφορεί για εμάς. Η ιστορία της Σάρα και του Νίκολα αποτυπώνει αυτό τον συνεχή αγώνα και πλέον μπορούμε να τον απολαύσουμε στη μεγάλη οθόνη, μέσα από τον «μεγεθυντικό φακό» της κωμωδίας. To «Κάνε Παιδιά να Δεις Καλό» είναι η συγκινητική αλλά και αστεία ιστορία δύο ερωτευμένων ανθρώπων που προσπαθούν για το καλύτερο σε μια εχθρική χώρα, και σε μια χαοτική στιγμή της ιστορίας. Σε αυτή την ταινία, το κωμικό στοιχείο επιδέχεται μιας βαθυστόχαστης ανάλυσης: υπάρχει η πραγματικότητα και η αντίληψη της πραγματικότητας, και αναμιγνύονται με το υποσυνείδητο, μερικές φορές στην ίδια σκηνή. Όλα όμως συμβαίνουν με ευκολία, με μια φαινομενική απλότητα που ανήκει μόνο στους σπουδαίους συγγραφείς.

Τζουζέπε Μπονίτο