Jupiter Ascending

Αν συγκαταλέγεστε ανάμεσα σε εκείνους που η πολύμηνη αναβολή της εξόδου της νέας ταινίας των αδερφών Γουατσόφσκι (αρχικά ήταν να βγει μέσα στον “μπλογκμπαστερικό” Ιούλιο) γέννησε υποψίες, ετοιμαστείτε να νιώσετε απόλυτα δικαιωμένοι. Το “Πεπρωμένο της Τζούπιτερ” έρχεται, δύο χρόνια μετά το αξιοπρεπές αλλά εξαιρετικά αμφιλεγόμενο “Cloud Atlas”, να πιστοποιήσει πως το -πρώτο- Matrix πολύ σύντομα θα αποτελεί την φωτεινή εξαίρεση σε μια σταθερά φθίνουσα πορεία καριέρας (το cult classic “Bound” δεν το υπολογίζουμε, καθώς είμαστε σχεδόν βέβαιοι πως οι ίδιοι κοντεύουν να ξεχάσουν πως ξεκίνησαν με αυτό την κινηματογραφική τους πορεία).

Επιστρέφοντας στα προσφιλή τους θέματα της μετενσάρκωσης (βλέπε “Cloud Atlas”) και της εκμετάλλευσης της γήινης φυλής από ανώτερα, υπερεξελιγμένα όντα (βλέπε τριλογία “Matrix”), τα οποία εδώ “ρουφούν” τη ζωτικότητά μας για να παραμένουν πάντα νέα και όμορφα, ο Άντι και η... Λάνα Γουατσόφσκι, οι οποίοι συνυπογράφουν και το σενάριο, ξεδιπλώνουν με τον πιο εντυπωσιακό -υποτίθεται- τρόπο μια θεαματική, υπέρμετρα φιλόδοξη (φυσικά) διαπλανητική περιπέτεια, η υπόθεση της οποίας αφορά στις προσπάθειες της Τζούπιτερ Τζόουνς, μιας ρωσικής καταγωγής... καθαρίστριας, να φανεί αντάξια του πεπρωμένου της που τη θέλει να αποτελεί μετενσάρκωση μιας πανίσχυρης διαγαλαξιακής γαλαζοαίματης, στα χέρια της οποίας επαφίεται η μοίρα του πολύπαθου πλανήτη μας. Για να τα καταφέρει, θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να βασιστεί στις εντυπωσιακές ικανότητες του πιστού της (σωματο)φύλακα-αγγέλου (χωρίς φτερά λόγω... τιμωρίας για πειθαρχικό παράπτωμα) Κέιν Γουάιζ, ο οποίος αποτελεί διασταύρωση ανθρώπου και... λύκου!

Αντλώντας έμπνευση από οποιαδήποτε space opera περνά αυτή τη στιγμή από το μυαλό σας (συμπεριλαμβανομένου και του... “Flash Gordon”) και ρίχνοντας το βάρος στα αριστοτεχνικά οπτικά και ηχητικά εφέ, στα φαντασμαγορικά -ομολογουμένως- σκηνικά και τα φανταχτερά κοστούμια των ηρώων τους, οι Γουατσόφσκι αφήνονται να παρασυρθούν σε μια ακατάσχετη όσο και προκλητική επέλαση του στυλ επί της ουσίας, ταξιδεύοντας μας δίχως σταματημό ανάμεσα σε αλλεπάλληλα περίτεχνα set pieces, θεωρώντας, ενδεχομένως, πως όλα αυτά που βλέπουμε να εξελίσσονται μπροστά στα -μαθημένα πια σε ανάλογα θεάματα- μάτια μας είναι τόσο αποστομωτικά, ώστε (να) αρκούν να μάς κάνουν να αδιαφορήσουμε για την πλοκή. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει ποτέ, και, στην περίπτωση που κάποιος εκ των θεατών κάνει το... λάθος να αναζητήσει μια απλή νοηματική συνέχεια στα όσα διαδραματίζονται επί της οθόνης, τότε τον περιμένει μοίρα χειρότερη κι από εκείνη όσων βρίσκονται αντιμέτωποι με την εφιαλτική γραφειοκρατία που επικρατεί στον... Δία (η μόνη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ αστεία σεκάνς σε 127 δυσκίνητα λεπτά ταινίας), καθώς η μαύρη τρύπα του “Interstellar” μοιάζει να ωχριά μπροστά στις δαιδαλώδεις τρύπες στην πλοκή του “Πεπρωμένου της Τζούπιτερ”.

Αναμενόμενα, η μπάλα παίρνει και τις ερμηνείες, με τον Έντι Ρεντμέιν, ο οποίος υποδύεται τον πιο αδυσώπητο από τους εξωγήινους αριστοκράτες που επιθυμούν το κακό της Τζούπιτερ, να γλιτώνει στο τσακ να ζευγαρώσει την οσκαρική του υποψηφιότητα Α' ρόλου με μία για το αντίστοιχο... “βατόμουρο” εδώ (saved by the release date), τη Μίλα Κούνις να αποδεικνύει πως οι υποκριτικές της ικανότητες είναι εξαιρετικά περιορισμένες και τον Τσάνινγκ Τέιτουμ να ξεχωρίζει μόλις και μετά βίας από το σωρό, καθώς εκείνος τουλάχιστον δείχνει να τα περνάει γαμάτα κάνοντας πατινάζ στον... αέρα!

Μεταξύ μας, είχα πολύ καιρό να τα περάσω τόσο χάλια παρακολουθώντας mega-budget περιπέτεια. Σας βρίσκεται, μήπως, κανένα... μπλε χάπι;

Υπόθεση:
Από τους δρόμους του Σικάγο σε απομακρυσμένους γαλαξίες, η ταινία «Το Πεπρωμένο της Τζούπιτερ» θα μας διηγηθεί την ιστορία της Τζούπιτερ Τζόουνς (Μίλα Κούνις). Την ημέρα που γεννήθηκε, τα αστέρια έδειχναν ότι προορίζεται για μεγάλα πράγματα. Ενήλικη πλέον, η Τζούπιτερ ονειρεύεται μεν τα αστέρια, ξυπνάει δε στην πεζή πραγματικότητα μιας καθαρίστριας σπιτιών με ένα σερί άτυχων περιστατικών. Μόνο όταν ο Κέιν (Τσάνινγκ Τέιτουμ), ένας γενετικά τροποποιημένος πρώην στρατιωτικός κυνηγός, φτάνει στη Γη για να την εντοπίσει, αρχίζει να αντιλαμβάνεται τι της επιφυλάσσει η μοίρα. Η γενετική της υπογραφή την έχει χαρακτηρίσει ως την κληρονόμο μιας σπουδαίας κληρονομιάς που μπορεί να αλλάξει την ισορροπία στο σύμπαν.